Norweska artyleria zwiększa precyzję

Zakup wspomnianych zestawów został zrealizowany w ramach procedury FMS (Foreign Military Sales) i poinformowano o nim 19 lutego. Nie została określona dokładna liczna nabywanych modułów M1156A1. Ich pozyskanie jest realizowane w ścisłej kooperacji z władzami USA, Siłami Zbrojnymi Norwegii, koncernem Kongsberg Defence & Aerospace oraz Norweskim Zakładem Badań Obronnych. Pozwoli to na sukcesywne wdrożenie wspomnianych modułów korygujących do norweskiej armii, znacząco poprawiając jej skuteczność w zakresie prowadzenia ognia pośredniego z armatohaubic K9 Vidar.

Norwegia dokonuje dużych inwestycji w amunicję artyleryjską, a ten zakup jest jednym z elementów, które mają na celu zwiększenie skuteczności systemów artyleryjskich w naszej armii.
Gro Jære, dyrektor ds. sprzętu obronnego.

Zastosowanie wspomnianych zestawów korygujących M1156A1 pozwala na diametralną poprawę skuteczności prowadzonego ognia. Dzieje się tak za sprawą wspomnianych modułów PGK, które to za pomocą naprowadzania GPS-em pozwalają na precyzyjniejsze wstrzelenie się w cel, niż za pomocą standardowej amunicji odłamkowo-burzącej. Przekłada się to m.in. na znaczącą oszczędność amunicji koniecznej do wystrzelenia, aby porazić dany obiekt oraz zwiększa szansę na wykonanie zadania pierwszym lub drugim środkiem bojowym. Podobnego zakupu dokonała w zeszłym roku Finlandia dla swoich armatohaubic K9 w zeszłym roku płacąc za nieokreśloną ich liczbę 28 mln USD.

Artyleryjski potencjał Norwegii

Norwegia obecnie posiada na stanie swojej armii 28 armatohaubic K9 Vidar oraz 14 artyleryjskich wozów amunicyjnych K10, których dostawa niedawno została zakończona. Nie jest wykluczone, że Norwegia zdecyduje się w przyszłości na zwiększenie liczby artylerii i wozów amunicyjnych wspomnianego typu. Warto wspomnieć, że zastępują one używane wcześniej haubice M109A3GN, których to Oslo posiadało swego czasu znacznie więcej (na przykład w 2006 roku było to 56 sztuk). Jeszcze kilka lat temu w aktywnej służbie znajdowało się 14 egzemplarzy M109, jednak zostały one już całkowicie wycofane. Norwegia przekazała Ukrainie przynajmniej 23 (22+1) tego typu haubice.

K9 Thunder to południowokoreańska armatohaubica samobieżna zaprojektowana przez przedsiębiorstwo Samsung Techwin (dziś Hanwha Aerospace) na potrzeby Sił Zbrojnych Republiki Korei. Obsługa składa się z pięciu kanonierów: dowódcy, celowniczego, ładowniczego, amunicyjnego i kierowcy. Uzbrojenie główne stanowi armatohaubica CN98 kalibru 155 mm z lufą o gwintowanym przewodzie i długości 52 kalibrów (ok. 8 metrów). Działo umieszczono w obrotowej wieży. Przy wykorzystaniu pocisku odłamkowo-burzącego z gazogeneratorem dennym donośność wynosi 40 km, podczas gdy z dalekonośną amunicją specjalną wartość ta może wynieść ponad 50 km. Zapas środków bojowych wynosi 48 kompletów pocisków i ładunków miotających.

K9 napędza produkowany na niemieckiej licencji silnik wysokoprężny MTU MT 881 Ka-500 o mocy 1000 KM, który przy masie własnej 47 ton zapewnia prędkość maksymalną 67 km/h i zasięg operacyjny 480 km. Wkrótce do służby wejdzie też alternatywny zespół napędowy z koreańskim silnikiem STX SMV 1000 o tożsamych osiągach. Z obiema jednostkami parowana jest automatyczna przekładnia Allison X1100-5A3. Obecnie K9 różnych wariantów służą w krajach takich jak Korea Południowa, Turcja, Polska, Indie, Norwegia, Estonia, Egipt, Finlandia i Australia. W przyszłości do grona użytkowników dołączą także Rumunia i Wietnam.