Norweska artyleria na Ukrainie

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Amerykański system artyleryjski M109 w różnych wariantach jest jednym z najliczniejszych zachodnich typów uzbrojenia artyleryjskiego przekazanego Ukrainie przez 5 krajów sojuszniczych (USA, Wielka Brytania, Norwegia, Włochy i Łotwa). Pozwolił on we wczesnych miesiącach wojny na stopniowe przezbrajanie jednostek ukraińskiej artylerii na zachodnie systemy o kalibrze 155 mm, w miejsce dotychczas używanych 122/152 mm jak 2S1 Goździk czy 2S3 Akacja. Ukraina otrzymała blisko 70 armatohaubic M109 w 5 odmianach, a liczba ta zapewne będzie rosła ze względu na rozpoczęcie przekazywania Ukrainie odmiany M109A6 Paladin przez USA, czy remonty zmagazynowanych włoskich M109L.

M109A3 to amerykańska samobieżna armatohaubica kalibru 155 mm powstała po modernizacji poprzednich wersji do nowego standardu. Jej głównym uzbrojeniem jest armatohaubica M185 155 mm o długości 39 kalibrów, pozwalająca na rażenie przeciwnika na dystansie 18,5-23,5 km w zależności od użytej amunicji. Jednostkę napędową stanowi 8-cylindrowy turbodoładowany chłodzony woda silnik Diesela Detroit Diesel 8V71T o mocy 405 KM, dający M109A3GN stosunek mocy do masy na poziomie 16,9 km/t. Prędkość maksymalna tego systemu artyleryjskiego to około 55 km/h. Obecnie jest to dość przestarzała artyleria o zasięgu ognia na poziomie radzieckiego systemu artyleryjskiego 2S3 Akacja.