Eurosatory 2014 – Karabin z defilady w Moskwie prezentowany w Paryżu

Karabinek WSS z charakterystyczną kolbą, długim tłumikiem i wielką lunetą nieśli wszyscy żołnierze 16 brygady specjalnego przeznaczenia, którzy defilowali w tym roku w mundurach polowych z okazji Dnia Zwycięstwa. Pomimo, że jest to broń nie najnowsza, wprowadzona na uzbrojenie w 1987 r., była również w tym roku prezentowana na wystawie Eurosatory przez jej producenta - zakłady zbrojeniowe TOZ „Tuła” w Tule.

WSS to broń powszechnie wykorzystywana przez komandosów rosyjskich, która zastąpiła karabinki AKM kalibru 7,62x39 mm. Zastosowano tu już specjalną amunicję poddźwiękową większego kalibru 9 mm: 9x39 mm snajperską SP5 i przeciwpancerną SP6 (z rdzeniem z węglika wolframu). Pocisk przeciwpancerny SP6 pozwala na przebicie większości kamizelek kuloodpornych z odległości do 100 m, ale odbywa się to kosztem celności. Prędkość wylotowa pocisku to 282-292 m/s. Standardowy magazynek mieści 10 nabojów.

Lufa jest gwintowana i połączona z integralnym tłumikiem, na którym znajdują się mechaniczne przyrządy celownicze (celownik krzywiznowy do 400 m z nastawem co 25 m oraz muszka). Karabinek jest jednak najczęściej dodatkowo wyposażony w lunetę optyczną (teoretycznie pozwalając na prowadzenie ognia do 400 m) lub termowizyjną (zmniejszającą ten zasięg do 300 m). Ich montaż jest możliwy dzięki szynie znajdującej z lewej strony komory nabojowej.

WSS, który normalnie ma długość 894 mm po odłączeniu kolby i długiego tłumika (jest to czynność bardzo szybka i prosta) mieści się w specjalnej walizce transportowej o wymiarach 450 × 370 x 140 mm. Kolba nie ma regulacji długości i szerokości, ale Rosjanie twierdzą, że komandosi mają możliwość samodzielnego jej dopasowania, korzystając z tego, że jest wykonana z drewna.

WSS to karabinek samoczynno – samopowtarzalny. Przeładowanie odbywa się z wykorzystaniem gazów prochowych. Karabinek pozwala na strzelanie seriami i ogniem pojedynczym. Bezpiecznik znajduje się po lewe stronie komory zamkowej. Karabinek bez amunicji i celowników optycznych waży 2,6 kg.

„Wintoriez” został po raz pierwszy użyty bojowo przez rosyjskie wojska specjalne w czasie pierwszej wojny czeczeńskiej w 1995 r.