Rosja straszy Japonię bombowcami strategicznymi. Wizyta premiera Japonii na Ukrainie

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Kiedy premier Japonii Fumio Kishida przybył do Kijowa by spotkać się z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim, i potwierdzić poparcie dla Ukrainy i sprzeciwić się rosyjskiej agresji, Rosja postanowiła postraszyć władze w Tokio swoimi bombowcami strategicznymi Tu-95MS, które są zdolne do przenoszenia broni jądrowej.

Jak podała agencja TASS dwa rosyjskie bombowce strategiczne Tu-95MS w asyście samolotów Su-30SM i Su-35S z Sił Powietrznych i Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Wschodniego Okręgu Wojskowego latały nad Morzem Japońskim przez ponad siedem godzin. Według ministerstwa obrony Rosji „przeprowadzały planowy patrol nad neutralnymi wodami Morza Japońskiego". Wszystko było zgodne z prawem międzynarodowym według ministerstwa, które dodało, że załogi rosyjskich samolotów dalekiego zasięgu regularnie wykonują loty nad neutralnymi wodami Arktyki, północnego Atlantyku, Morza Czarnego i Bałtyckiego oraz Oceanu Spokojnego.

Rosja stara się swoim zachowaniem wywrzeć presję na japońskie władze by te nie udzielały poparcia ani wsparcia Ukrainie. Działania rosyjskich bombowców, kiedy premier Japonii składa wizytę w Kijowie nie są przypadkowe. Celem Rosji jest wywarcie presji i zastraszanie władza Japonii.

Japonia do tej pory przekazała Ukrainie ponad 7 miliardów dolarów pomocy. Japonia ze względu na swoje pacyfistyczne zasady ograniczyła się do niebojowego sprzętu wojskowego, takiego jak hełmy, kamizelki kuloodporne i drony, oraz zaopatrzenia humanitarnego, w tym generatorów prądu. Władze w Tokio przyjęły także ponad 2000 Ukraińców i pomogły im w zapewnieniu mieszkań oraz udzieliły wsparcia w zakresie zatrudnienia i edukacji, co jest rzadkim posunięciem w kraju znanym z surowej polityki imigracyjnej i zamknięcia. Japonia także dołączyła do Stanów Zjednoczonych i krajów europejskich, nakładając sankcje na Rosję w związku z jej inwazją.

Japonia zdaje sobie sprawę z tego, że bez wyrażanego sprzeciwu dla działań rosyjskich, wobec tego co się dzieje na Ukrainie, podobne wydarzenia mogą się wydarzyć w regionie Indo-Pacyfiku i może to ośmielić Chiny by zaatakowały Tajwan. Japonia jest w sporze terytorialnym z Rosją o wyspy na północnym Pacyfiku, który sięga końca II wojny światowej, chodzi dokładnie o cztery wyspy z archipelagu Wysp Kurylskich: Iturup, Kunaszyr, Szykotan oraz Habomai, które ZSRR przejął od Tokio pod koniec II wojny światowej. Spór ten sprawił, że obywa kraje nie podpisały porozumienia pokojowego po II wojnie światowej. Wizyta Kishidy jest pierwszym przypadkiem w powojennej historii Japonii, kiedy polityk odwiedza państwo w czasie działań wojennych.

Rosyjski bombowiec strategiczny Tu-95

Tupolew Tu-95 to jeden z symboli zimnej wojny i swego czasu symbol potęgi Związku Sowieckiego. Do linii zostały wdrożone w roku 1956, a konstrukcja okazała się tak udana, że na jej podstawie powstał samolot patrolowy morski Tu-142, a nawet maszyny pasażerskie.

Maksymalna masa startowa najnowszej wersji Tu-95MS to 188 ton, a własna 90 ton przy ładunku użytecznym 15 ton. B-52 eksploatowanej obecnie wersji H ma masę własną nieco ponad 83 ton, maksymalną masę startową – 221 ton i zdolność do przenoszenia ładunku – ponad 31 ton. Stratoforteca ma więc niego lżejszą od Tu-95, ale i tak może przenosić większy ładunek.

Prędkość maksymalna Tu-95MS wynosi 925 km/h a przelotowa – 710 kmh podczas gdy w przypadku B-52H analogiczne parametry wynoszą odpowiednio – 1050 i 820 km/h. Ważniejszymi parametrami w przypadku bombowca strategicznego są jednak zasięg i pułap, który w przypadku Tu-95 wynosi, odpowiednio, 15 tysięcy kilometrów i 13,7 km i jest wstanie przenosić do 15 ton uzbrojenia bądź 8 pocisków manewrujących (obecnie wykorzystywane są Ch-55 i Ch-101). Z kolei B-52 ma zasięg maksymalny 16,3 tys. km i bojowy 14,2 tys. km i pułap operacyjny 15 km przy zdolności do przenoszenia ponad 31 ton bomb albo 20 pocisków manewrujących AGM-86B.

Tu-95 był produkowany do 1993 roku, a obecnie w służbie nadal pozostaje 55 tych maszyn. Służą one w ramach czterech pułków w tym jednego szkolnego. W czasach przedwojennych jeden z tych pułków – 184. Stacjonował w bazie Engels 2 pod Saratowem, a kolejne dwa (182. i 79.) na Dalekim Wschodzie, w obwodzie amurskim w bazie (nomen-omen) Ukrainka. Z kolei szkolny, 43. pułk stacjonował w bazie Diagiliewo pod Riazaniem. Tu-95 miały więc trzy główne bazy, z których dwie były już atakowane przez Ukraińców, a trzecia znajduje się poza strefą walk i tam część maszyn została ostatnio przebazowana.

Rosjanie utrzymują Tu-95 tak długo w służbie z podobnych przyczyn co Amerykanie. Są to maszyny o relatywnie niedrogiej godzinie lotu, a w dodatku zdolne do pozostawania w powietrzu nawet do 40 godzin. Ze względu na swoją konstrukcję, samoloty te nie podlegają też takiemu zużyciu jak szybkie bombowce naddźwiękowe – Tu-22M3 czy Tu-160.

Tupolewy mogą więc pozostawać w wybranym rejonie przez wiele godzin gotowe do ataku, a ich niskie pod niektórymi względami parametry w wojnie przeciwko Ukrainie nie mają znaczenia. Tu-95 operują bowiem z przestrzeni powietrznej poza zdolnościami oddziaływania Sił Zbrojnych Ukrainy. Co innego kiedy maszyny te stoją w bazach.

Dodajmy, że Rosjanie, podobnie jak Amerykanie w przypadku B-52, nie zamierzają wycofywać Tu-95 jeszcze przez długi czas i zapowiadają rozwój Tu-95 a dokładnie dodanie komorze bombowej rewolwerowego zasobnika na sześć dodatkowych pocisków manewrujących, co zwiększyłoby jednostkę ognia do 14.