Indonezja coraz bliżej do zakupu F-15

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Minister obrony Indonezji Prabowo Subianto poinformował na spotkaniu z sekretarzem obrony USA Lloydem Austinem w Dżakarcie, że Boeing zgodził się na zaproponowaną ofertę finansową i teraz decyzja należy do indonezyjskiego rządu. Według ministra negocjacje idą bardzo dobrze.

W lutym Departament Stanu USA zatwierdził potencjalną sprzedaż do 36 myśliwców Boeing F-15ID i związanego z nimi sprzętu w tym amunicji i systemów łączności do Indonezji za kwotę 13,9 mld dolarów. Indonezja od pewnego czasu dąży do modernizacji swoich sił powietrznych wymieniając swoją flotę powietrzną. Indonezja posiada obecnie mieszankę około 32 samolotów amerykańskich F-16 A/B i C/D, a także około 10 rosyjskich myśliwców Su-27SKM i Su-30. Austin wyraził poparcie dla wysiłków Indonezji w zakresie modernizacji wojska, mówiąc, że odrzutowce uzupełniłyby indonezyjską flotę myśliwców F-16.

W grudniu 2021 roku dowódca sił powietrznych Indonezji, marszałek Fadjar Prasetyo, ogłosił, że Indonezja zrezygnowała z zakupu rosyjskich odrzutowców Suchoj Su-35. W lutym bieżącego roku Indonezja zamówiła 42 samoloty wielozadaniowe Rafale we Francji o wartości około 8,1 miliarda dolarów, który dodatkowo jest powiązany z porozumieniami w sprawie współpracy przy rozwijaniu okrętów podwodnych oraz amunicji nowej generacji. W ten sposób Indonezja stanie się niewątpliwie największym francuskim klientem zbrojeniowym w regionie (wyprzedzając Singapur), i z pewnością będzie korzystała ze związanych z tym profitów. Na początku listopada pojawiły się informację, że piloci i inżynierowie indonezyjskich sił powietrznych zostali wysłani do Francji, gdzie nauczą się latać i obsługiwać myśliwiec Dassault Rafale.

Zakupy Indonezyjskie są realizacją dekretu prezydenckiego z czerwca 2021 roku, kiedy to rząd zaplanował wydać 125 miliardów dolarów w ciągu najbliższych trzech lat na modernizację i unowocześnienie armii, jednak status dekretu nie jest znany jak przypomina Radio Free Asia. Od czasu objęcia stanowiska ministra obrony w 2019 roku przez Prabowo Subianto odwiedził on wiele krajów tym USA, Rosję, Chiny i Francję, aby zabezpieczyć umowy dotyczące zakupów zbrojeniowych. Ministerstwo obrony w ubiegłym roku ogłosiło plany pozyskania 15 samolotów transportowych C-130J wyprodukowanych przez amerykański koncern Lockheed Martin oraz dwóch francuskich samolotów Airbus 330 Multi-Role Tanker Transport (MRTT). Ponadto Indonezja zamówiła dwa ciężkie samoloty transportowe Airbus A400M w ramach umowy podpisanej na marginesie Dubai Airshow w 2021 roku.

Indonezja planuje także nabyć długofalowo do 50 myśliwców koreańskich KF-21 i chce, aby lokalny przemysł wziął udział w procesie produkcyjnym. Była nawet zaangażowana w program tego myśliwca. Kraj ten zgodził się pokryć 20% kosztów, kiedy przystąpił do programu w 2010 roku, ale od 2017 roku zaczął zalegać z płatnościami. Jak przypomina Defense News na podstawie doniesień południowokoreańskich mediów, Indonezja nie dotrzymała harmonogramu spłat uzgodnionego przez oba kraje w listopadzie 2021 roku. W lipcu kraj był podobno zalegał w zobowiązaniach w wysokości 557 milionów dolarów. Pomimo problemów z wkładem Indonezji, Korea Południowa kontynuuje prace nad KF-21, który planuje wprowadzić do produkcji od 2026 roku, aby zastąpić starsze myśliwce F-4 i F-5.

Indonezja balansuje miedzy Waszyngtonem a Pekinem

Indonezja stara się prowadzić politykę nieangażowania się i utrzymywania dobrych stosunków zarówno z Chinami jak i Stanami Zjednoczonymi. Formalnie nie ma ona terytorialnych roszczeń na Morzu Południowochińskim, jednak jej wyłączna strefa ekonomiczna pokrywa się z roszczeniami Pekinu. Chińskie łodzie rybackie i statki Straży Przybrzeżnej wkraczały do strefy ekonomicznej Indonezji, wywołując napięcia dyplomatyczne między dwoma krajami. Chiny żądały też od Indonezji zaprzestania wierceń w poszukiwaniu ropy i gazu na wodach zarzucając w nocie dyplomatycznej w zeszłym roku, że działania te miały miejsce na wodach Morza Południowochińskiego.

Minister obrony Prabowo spotkał się jednak niedawno ze swoim chińskim odpowiednikiem ministrem obrony Wei Fenghe w mieście Xi'an, gdzie uzgodniono, że Indonezja i Chiny wznowią wspólne ćwiczenia wojskowe, które zostały wstrzymane podczas pandemii COVID-19. Na początku tego roku Indonezja i Stany Zjednoczone uczestniczyły również w ćwiczeniach Super Garuda Shield, partnerstwie wojskowym między krajami, które jest obecnie jednym z największych wspólnych, wielonarodowych ćwiczeń w regionie.

Spotkanie Austina i Prabowo odbywa się w czasie, gdy Stany Zjednoczone pracują nad wzmocnieniem swoich relacji z krajami regionu w obliczu obaw przed rosnącą obecnością wojskową Pekinu i możliwym konfliktem o Tajwan. Wiceprezydent USA Kamala Harris spotkała się z prezydentem Filipin Ferdinandem Marcosem w Manili w poniedziałek, w ramach trzydniowej podróży, która została przedstawiona jako szansa na zresetowanie więzi bezpieczeństwa. W między czasie uzgodniono, że Stany Zjednoczone zgodziły się przeznaczyć 66,5 mln dolarów na rozpoczęcie budowy obiektów szkoleniowych i magazynów w trzech bazach wojskowych, w ramach podpisanego w 2014 roku paktu bezpieczeństwa. Po wizycie w Dżakarcie, Austin uda się do Kambodży, gdzie weźmie udział w spotkaniu ministrów obrony Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN).

F-15 zadebiutował na początku lat siedemdziesiątych i od tego momentu stale jest unowocześniany. W późniejszych latach dogłębnie modernizowano konstrukcję, doprowadzając do opracowania F-15E Strike Eagle a w ostatnich latach - F-15EX Eagle II. W przeciągu wielu dekad powstało kilka wariantów, w tym przygotowane na eksport, pod wymagania konkretnego użytkownika: m.in. Izraela, Japonii (F-15J) i Arabii Saudyjskiej (F-15S/SA). Nieustanny rozwój tego samolotu potwierdza nie tylko dość duże przywiązanie USAF do F-15 ale i wysoką elastyczność konstrukcji.

Najnowszym wariantem jest oparty na F-15E Strike Eagle - F-15EX Advanced Eagle. Dysponuje nowoczesnymi sensorami, w tym radarem AESA, a zawarte w nim rozwiązania dają możliwość fuzji (połączenia) danych i zobrazowania ich w sposób charakterystyczny dla myśliwców 5. generacji. Posiada też zintegrowany system walki elektronicznej. Jego architektura ma też zapewniać większe możliwości integracji nowoczesnych systemów uzbrojenia.