Armia rosyjska – armia agresora: 1.Gwardyjska Armia Pancerna [RAPORT]

1.Gwardyjska Armia Pancerna Zachodniego Okręgu Wojskowego przed wojną z Ukrainą przedstawiana była jako szpica uderzeniowa w czasie ewentualnej fazie konwencjonalnej wojny Rosji z NATO. Największa i najlepiej wyposażona oraz uzbrojona rosyjska armia była wizytówką rosyjskich sił zbrojnych. Jej działania, tak jak i całej rosyjskiej armii, nie potwierdziły tej jak się okazuje niezasłużonej opinii. Za wcześnie na wyciąganie ostatecznych wniosków z działań wojennych, ale albo 1.Armia Pancerna jednak nie była jeszcze przygotowana do działań lub przygotowywała się do zupełnie innej wojny.

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Z oczywistych względów poniższe szczegółowe informacje dotyczą 1.Armii Pancernej według stanu sprzed wojny z Ukrainą, bez uwzględnienia strat, jakie już poniosła.

Dowództwo armii stacjonuje w obwodzie moskiewskim w miejscowości Bakowka. Dowódca armii to etatowo stanowisko dla dwugwiazdkowego generała. Ma on zastępców, z których przynajmniej dwóch to jednogwiazdkowi generałowie. Jeden jest szefem sztabu – pierwszym zastępcą dowódcy, a drugi zastępcą dowódcy. Pozostali zastępcy, czyli ds. materiałowo-technicznego zabezpieczenia – szef tyłów, ds. uzbrojenia – szef służby technicznej oraz ds. pracy wojenno-politycznej, to raczej pułkownicy. Główną częścią dowództwa armii jest sztab. Stojący na jego czele szef ma zastępców ds. operacyjnych, ds. rozpoznania i ds. łączności. Na czele pozostałych komórek organizacyjnych sztabu (np. walki radioelektronicznej czy organizacji i uzupełnienia) stoją ich szefowie. W dowództwie armii, ale poza sztabem, są jeszcze m. in. szefowie wojsk rakietowych i artylerii, wojsk obrony przeciwlotniczej, wojsk inżynieryjnych, wojsk ochrony radiacyjnej, chemicznej i biologicznej.

Organizacyjnie dowództwo armii przygotowane jest do dowodzenia liczną grupą jednostek wszystkich rodzajów wojsk. Mogą to być zarówno jednostki własne jak i czasowo podporządkowane. Struktura jednostek podporządkowanych poszczególnym armią była przed wojną zbliżona, a głównie różniła się liczbą i wielkością podstawowych ogólnowojskowych związków taktycznych. 1.Armia Pancerna liczy około 28000 żołnierzy i w jej skład wchodzą:

• Dowództwo 2.Gwardyjskiej Tamańskiej Dywizji Zmechanizowanej im. M. I. Kalinina (JW nr 23626) w miejscowości Kalininiec;
• Dowództwo 4.Gwardyjskiej Kantemirowskiej Dywizji Pancernej im. J. W. Andropowa (JW nr 19612) w miejscowości Naro-Fomińsk;
• Dowództwo 47.Dywizji Pancernej w miejscowości Mulino;
• 27.Samodzielna Gwardyjska Sewastopolska Brygada Zmechanizowana im. 60-lecia ZSRR (JW nr 61899) w miejscowości Mosrientgen;
• 96.Samodzielna Brygada Rozpoznawcza (JW nr 52634) w miejscowości Niżnyj Nowogród;
• 112.Gwardyjska Noworossijska Brygada Rakietowa (JW nr 03333) w miejscowości Szuja;
• 288.Warszawsko-Brandenburska Brygada Artylerii (JW nr 30683) w miejscowości Inżyniernyj;
• 49.Brygada Rakiet Przeciwlotniczych (JW nr 21555) w miejscowości Krasnyj Bor;
• 60.Brygada Dowodzenia w miejscowościach (JW nr 76736) Sieliatino i Bakowka;
• 6.Pułk Inżynieryjno-Saperski (JW nr 52558) w miejscowości Rostów (obwód jarosławski);
• 20.Samodzielny Pułk Ochrony Radiacyjnej, Chemicznej i Biologicznej (JW nr 12102) w miejscowości Cientralnyj;
• 532.Centrum Dowodzenia Rozpoznaniem;
• 887.Punkt Dowodzenia Obroną Przeciwlotniczą;
• 231.Samodzileny Batalion Radiowy Specjalnego Przeznaczenia (JW nr 73582) w miejscowości Smoleńsk;
• 231.Samodzielny Batalion Walki Radioelektronicznej;
• 81.Samodzielny Batalion Remontowo-Naprawczy;
• 102.Oddział Topograficzny;
• 946.Samodzielna Kompania Ochrony.

Najbardziej uderzeniowym związkiem taktycznym 1.Armii jest oczywiście 4.Dywizja Pancerna. Liczy ona około 7800 żołnierzy i ma na uzbrojeniu około 220 czołgów T-80. Ich uzupełnieniem jest kilkanaście T-34 przeznaczonych do udziału w różnego rodzaju paradach i uroczystościach. Pododdziały zmechanizowane dywizji wyposażone są w bojowe wozy piechoty BMP-2, których liczbę można szacować na około 180 sztuk. Uzupełnia je około 80 transporterów opancerzonych BTR-80A/BTR-82A i MT-LB. Oba pułki czołgów mają po trzy bataliony czołgów T-80 (razem z czołgiem dowódcy pułku 94 szt.) oraz po kompanii BMP-2. Pułk zmechanizowany ma trzy bataliony zmechanizowane i batalion czołgów T-80 (31 szt.).

Tradycyjnie dywizja ma silne wsparcie artyleryjskie składające się z dywizjonu samobieżnych haubic 2S19 Msta-S (12 szt.) w każdym z pułków czołgów, dywizjonu ciągnionych haubic 2A65 Msta-B (12 szt.) i baterii wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych BM-21 w pułku zmechanizowanym (4 szt.) oraz dwóch dywizjonów 2S19 (po 18 szt.), dywizjonu wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych 9P140 Uragan i dywizjonu BM-21 w pułku artylerii. Razem są to 72 haubice kalibru 152 mm, 8 wyrzutni rakietowych kalibru 220 mm i 22 kalibru 122 mm. Do bezpośredniego wsparcia piechoty przeznaczonych jest 18 holowanych moździerzy kalibru 120 mm 2S12 Sani (po 6 w baterii w każdym batalionie zmechanizowanym). Główne siły przeciwlotnicze stanowi 16 wyrzutni Tor-M2 zgrupowanych w czterech bateriach pułku rakiet przeciwlotniczych. Ich uzupełnieniem są dywizjony przeciwlotnicze poszczególnych pułków z mieszanym uzbrojeniem w postaci wyrzutni rakiet Strzała-10, zestawów przeciwlotniczych Tunguska i ręcznych wyrzutni przeciwlotniczych Wierba i Igła.

4.Dywizja Pancerna składa się z jednostek rozlokowanych w miejscowości Naro-Formińsk:

• 12.Gwardyjski Szepietowski Pułk Czołgów im. marsz. wojsk panc. P. P. Połubojarowa (JW nr 31985);
• 13.Gwardyjski Szepietowski Pułk Czołgów (JW nr 32010);
• 423.Gwardyjski Jampolski Pułk Zmechanizowany (JW nr 91701);
• 275.Gwardyjski Tarnopolski Pułk Artylerii Samobieżnej (JW nr 73941);
• 538.Gwardyjski Tarnopolski Pułk Rakiet Przeciwlotniczych (JW nr 51383);
• 137.Samodzielny Gwardyjski Dębicki Batalion Rozpoznawczy (JW nr 54919);
• 330.Samodzielny Gwardyjski Tarnopolski Batalion Inżynieryjno-Saperski (JW nr 80808);
• 413.Samodzielny Gwardyjski Dębicki Batalion Łączności (JW nr 56132);
• 1088.Samodzielny Batalion Zabezpieczenia Materiałowego (JW nr 56164);
• 165.Samodzielny Batalion Medyczny (JW nr 57069);
• samodzielne kompanie bezpilotowych statków powietrznych, walki radioelektronicznej, regulacji ruchu oraz ochrony radiologicznej, chemicznej i biologicznej.

Pod koniec 2021 roku w 1.Armii Pancernej przystąpiono do formowania kolejnej 47.Dywizji Pancernej. Bazą do tego stała się rozformowana 6.Samodzielna Częstochowska Brygada Pancerna (JW nr 54096) w miejscowości Mulino. Proces formowania nowej dywizji w Rosji trwa zazwyczaj kilka lat. Do wybuchu wojny w miejscowości Mulino sformowano Dowództwo 47.Dywizji Pancernej i podległy jej 26.Pułk Czołgów oraz rozpoczęto formowanie pozostałych dywizyjnych samodzielnych batalionów i samodzielnych kompanii. 26.Pułk przejął większość sprzętu wojskowego 6.Brygady i składa się z trzech batalionów czołgów T-72B3M (94 szt.) oraz batalionu zmechanizowanego na BMP-2. Artyleria pułku to dywizjon samobieżnych haubic 2S19 Msta-S i dywizjon wyrzutni BM-21. Na razie nie wiadomo czy taka struktura pułku wynikała z prostego przejęcia pododdziałów brygady, czy ze zmiany docelowej struktury. W ostatnich latach pułki czołgów odtwarzanych dywizji początkowo miały bataliony zmechanizowane, ale ostatnio były redukowane do wielkości kompanii. Dodatkowo zwyczajowo pułki czołgów nie mają na uzbrojeniu wyrzutni BM-21, można więc założyć, że w ramach dalszego formowania miały one przejść do innej jednostki 47.Dywizji. Pomimo młodego wieku nowej dywizji w wojnie na Ukrainie biorą już udział jej 26.Pułk Czołgów i 7.Samodzielny Batalion Rozpoznawczy.

Trzecim związkiem taktycznym 1.Armii Pancernej jest 2.Dywizja Zmechanizowana. Liczy ona około 9000 żołnierzy i ma na uzbrojeniu około 160 czołgów T-72. Zorganizowane są w pięć batalionów po 31 szt., po jednym w każdym pułku zmechanizowanym i trzy w pułku czołgów. Oba pułki zmechanizowane dywizji mają inne podstawowe uzbrojenie. Są nimi transportery opancerzone BTR-80 w 1.Pułku Zmechanizowanym oraz bojowe wozy piechoty BMP-2 w 15.Pułku Zmechanizowanym. W 1.Pułku Czołgów problematyczne wsparcie piechoty zmechanizowanej zapewnia tylko kompania BMP-2. Łącznie dywizja dysponuje ponad setką BMP-2, około 140 BTR-80 i około 60 transporterami MT-LB.

Również 2.Dywizja dysponuje silną artylerią składającą się z dywizjonu samobieżnych haubic 2S19 Msta-S (18 szt.) baterii wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych BM-21 w każdym z pułków zmechanizowanym, dywizjonu holowanych haubic 2A65 Msta-B (12 szt.) w pułku czołgów oraz dwóch dywizjonów 2S19 (po 18 szt.), dywizjonu wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych 9P140 Uragan i dywizjonu BM-21 w pułku artylerii. Razem są to 84 haubice kalibru 152 mm, 8 wyrzutni rakietowych kalibru 220 mm i 26 kalibru 122 mm. Do bezpośredniego wsparcia piechoty przeznaczonych jest 36 holowanych moździerzy kalibru 120 mm 2S12 Sani (po 6 w baterii w każdym batalionie zmechanizowanym).

2.Dywizja jako zmechanizowana w odróżnieniu od pancernej ma dodatkowy dywizjon przeciwpancerny. Jest on wyposażony w baterię wozów przeciwpancernych 9P149 Szturm (na podwoziu MT-LB) oraz dwie baterie 100 mm armat przeciwpancernych MT-12 Rapira. Siły przeciwlotnicze dywizji składają się z czterech baterii wyrzutni Tor-M1-2U (16 szt.) pułku rakiet przeciwlotniczych oraz wyrzutni rakiet Strzała-10, zestawów przeciwlotniczych Tunguska i ręcznych wyrzutni przeciwlotniczych Wierba i Igła  w pułkowych dywizjonach przeciwlotniczych.

2.Dywizja Zmechanizowana składa się z jednostek wojskowych stacjonujących w miejscowości Kalininiec:

• 1.Gwardyjski Sewastopolski Pułk Zmechanizowany (JW 31135);
• 15.Gwardyjski Szawliński Pułk Zmechanizowany (JW 31134);
• 1.Gwardyjski Cziertkowski Pułk Czołgów im. marsz. wojsk panc. M. J. Katukowa (JW 58198);
• 147.Gwardyjski Symferopolski Pułk Artylerii Samobieżnej (JW 73966);
• 1117.Pułk Rakiet Przeciwlotniczych (JW 51382);
• 1174.Samodzielny Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej (JW 51381);
• 136.Samodzielny Gwardyjski Batalion Rozpoznawczy (JW 51387);
• 211.Samodzielny Gwardyjski Batalion Inżynieryjno-Saperski (JW 77707);
• 47.Samodzielny Gwardyjski Batalion Łączności (JW 56139);
• 1063.Samodzielny Batalion Zabezpieczenia Materiałowego (JW 56166);
• 370.Samodzielny Batalion Medyczny (JW 57062);
• samodzielne kompanie bezpilotowych statków powietrznych, walki radioelektronicznej, regulacji ruchu oraz ochrony radiologicznej, chemicznej i biologicznej.

Obok tych trzech dywizji dużym teoretycznym potencjałem bojowym dysponuje 27.Samodzielna Brygada Zmechanizowana. Jej trzonem  jest batalion czołgów (31 szt. T-90 w wersji T-90A, systematycznie wymienianych na T-90M), batalion zmechanizowany na BMP-3 oraz dwa bataliony zmechanizowane na BTR-80A/BTR-82A. Brygadowa artyleria składa się z dywizjonu samobieżnych haubic 2S3 Akacja (18 szt.) i dywizjonu wyrzutni BM-21 (18 szt.). Brygada jako jednostka zmechanizowana dysponuje swoim dywizjonem przeciwpancernym uzbrojonym w wozy przeciwpancerne 9P149 Szturm (na podwoziu MT-LB) oraz 100 mm armaty przeciwpancerne MT-12 Rapira. Natomiast dywizjon przeciwlotniczy brygady ma na uzbrojeniu wyrzutnie rakiet Strzała-10, zestawy przeciwlotnicze Tunguska i ręczne wyrzutnie przeciwlotnicze Wierba i Igła.

Bardzo mało wiadomo o 96.Samodzielnej Brygadzie Rozpoznawczej. Są tylko trzy takie brygady w całej Rosji. Sprzeczne informacje dotyczą również ich pokojowej podległości organizacyjnej. W całym Zachodnim Okręgu Wojskowym jest tylko ta 96.Brygada i często jest ona kwalifikowana jako jednostka podporządkowania okręgowego. Dużo informacji przemawia za tym, iż jednak jest ona jednostką organizacyjną 1.Armii Pancernej. Mało również wiadomo o jej uzbrojeniu. Prawdopodobnie brygada nie dysponuje ciężkimi wozami bojowymi, a jej podstawowymi pojazdami są lekkie samochody opancerzone jak np. Tajfun. Trudno też wywnioskować, jakie są jej zadania główne. Do działań specjalnych Zachodni Okręg Wojskowy ma m. in. dwie brygady specjalnego przeznaczenia (Specnaz), do działań rozpoznawczych obie dywizje mają po batalionie rozpoznawczym. Gdyby w każdej armii była armijna jednostka rozpoznawcza byłoby to jasne, że prowadzi rozpoznanie na wyższym szczeblu. Jednak 96.Brygada jako jedyna jest w strukturze armii. Pozostałe dwie podobne brygady w Rosji występują na szczeblu okręgu wojskowego i korpusu armijnego. Może tak zróżnicowane ich umieszczenie organizacyjne jest elementem testowania struktur przed szerszym pojawieniem się brygad rozpoznawczych w rosyjskiej armii.

1.Armia Pancerna oprócz wspomnianych trzech dywizji, brygady zmechanizowanej i brygady rozpoznawczej ma jeszcze pojedyncze jednostki poszczególnych rodzajów wojsk i służb. Podobnie ukompletowanych jest pozostałych 11 rosyjskich armii, przy czym w niektórych z nich cześć podobnych jednostek jeszcze nie została sformowana lub jest w trakcie organizacji.

Największy potencjał uderzeniowy ma oczywiście 112.Brygada Rakietowa. Jak i pozostałe tego typu brygady w Rosji jest uzbrojona w 12 wyrzutni rakiet operacyjnych Iskander-M. Wyrzutnie te przystosowane są do strzelania rakietami wyposażonymi w głowice konwencjonalne i głowice atomowe. W Rosji pełną kontrolę nad przechowywaniem i wydawaniem głowic atomowych sprawuje 12.Główny Zarząd Ministerstwa Obrony i jego jednostki. Wobec tego 1.Armia nie dysponuje swoimi głowicami tylko nośnikami broni atomowej.

Do wsparcia artyleryjskiego 1.Armia dysponuje swoją 288.Brygadą Artylerii, a do osłony przeciwlotniczej 49.Brygadą Rakiet Przeciwlotniczych. Brygada artylerii ma w swoim składzie dywizjon rozpoznania artyleryjskiego, dwa dywizjony artylerii samobieżnej 2S19 Msta-S (łącznie 36 szt.), dywizjon wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych 9P140 Uragan (8 szt.) oraz dywizjon przeciwpancerny z wozami 9P149 Szturm-S (na MT-LB). Co ciekawe brygada w czasie pokoju liczy niewiele ponad 1000 żołnierzy, a jej liczebność i uzbrojenie zbliżone są do dywizyjnego pułku artylerii samobieżnej. Zgodnie z koncepcją wieloszczeblowej obrony przeciwlotniczej wojsk rosyjskich, na szczeblu armii brygada rakiet przeciwlotniczych dysponuje trzema dywizjonami wyrzutni Buk-M1-2. Mają one większy zasięg od dywizyjnych wyrzutni Tor, a mniejszy od okręgowych S-300W.

Kolejne jednostki armijne mają swoje funkcje zgodne z nazwami. 60.Brygada Dowodzenia odpowiada za organizację polowych stanowisk dowodzenia armii (głównego i zapasowego) i zapewnienie im łączności z podległymi jednostkami, sąsiednimi armiami i korpusami oraz szczeblem nadrzędnym, czyli dowództwem okręgu wojskowego i wydzielanymi z niego stanowiskami dowodzenia. W systemie dowodzenia oprócz dowództwa armii istotną rolę odgrywają 532.Centrum Dowodzenia Rozpoznaniem i 887.Punkt Dowodzenia Obroną Przeciwlotniczą. Koordynują one całą działalność rozpoznawczą i obronę przeciwlotniczą w rejonie odpowiedzialności 1.Armii Pancernej. Oprócz już wspomnianych jednostek i pododdziałów rozpoznawczych armia dysponuje swoim 231.Samodzilenym Batalionem Radiowym Specjalnego Przeznaczenia, którego zadaniem jest przechwytywanie emisji elektromagnetycznych i ustalanie miejsc ich położenia. Natomiast 231.Samodzielny Batalion Walki Radioelektronicznej i dywizyjne samodzielne kompanie walki radioelektronicznej odpowiedzialne są za szeroko pojętą wojnę w wymiarze elektronicznym.

1.Armia ma również do dyspozycji stosunkowo nową jednostką, jaką jest 6.Pułk Inżynieryjno-Saperski. Obecnie każda z 12 rosyjskich armii ma już tego typu pułk. Większość, ale nie wszystkie armie dysponują już swoimi pułkami chemicznymi. W 1.Armii jest nim 20.Samodzielny Pułk Ochrony Radiacyjnej, Chemicznej i Biologicznej. Za zabezpieczenie topograficzne i zaopatrzenie w mapy odpowiada 102.Oddział Topograficzny. Spory kłopot jest z poprawnym określeniem miejsca w organizacji wojska w przypadku 81.Samodzielnego Batalion Remontowo-Naprawczego. Bataliony tego typu zaczęły się pojawiać jako jednostki podległe okręgowym brygadom zabezpieczenia materiałowo-technicznego i dowództwom flot. Jednak ostatnio wydaje się, iż takie bataliony albo na stałe zmieniają podległość albo są przydzielane czasowo do poszczególnych armii, a nawet dywizji wojsk lądowych.

Podsumowując 1.Armia Pancerna to największa i najsilniejsza z rosyjskich armii. Łącznie na uzbrojeniu ma ponad 500 czołgów (T-90, T-80, T-72), prawie 900 bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych (BMP-3, BMP-2, BTR-80A/BTR-82A, BTR-80, MT-LB) oraz prawie 500 haubic, moździerzy i wyrzutni rakietowych (2S19 Msta-S, 2S3 Akacja, 2A65 Msta-B, 9P140 Uragan, BM-21, 2S12 Sani, 9P149 Szturm-S). Do tego dochodzi kilkaset kołowych i gąsienicowych wozów specjalnych jak dowodzenia artylerią, łączności, rozpoznania chemicznego, ewakuacyjno-naprawczych czy mostów czołgowych oraz kilkaset samochodów ciężarowych i osobowo-terenowych.

Jest to szacunek dotyczący sprzętu wojskowego pozostającego w podporządkowaniu 1.Armii Pancernej na czas pokoju. Nie znane są publicznie plany dotyczące wojennego rozwinięcia mobilizacyjnego tej armii. Stosunkowo najwięcej wiadomo o centrach zabezpieczenia mobilizacyjnego rozwinięcia i prawdopodobnych brygadach przewidzianych do zmobilizowania na terenach Centralnego i Wschodniego Okręgu Wojskowego. Zdecydowanie mało wiadomo o podobnych przygotowywaniach w Zachodnim i Południowym Okręgu Wojskowym. Jednym z oczywistych tego powodów jest stopień gotowości rosyjskich wojsk. Kierunek zachodni i południowy jest dla Rosji kluczowy, czego dowodzi m. in. wojna na Ukrainie. Siły w centrum i na dalekim wschodzie w większym stopniu opierają się na mobilizowaniu na czas wojny kolejnych brygad. Według danych sprzed kilku lat w całym Zachodnim Okręgu Wojskowym przewidziane do mobilizacji jako nowo formowane były dwie brygady zmechanizowane, jedna brygada pancerna i dwie brygady artylerii. Spośród nich tylko jedna brygada artylerii miała wzmocnić 1.Armię Pancerną, co świadczy o jej bardzo wysokim ukompletowaniu na czas pokoju.

Jak widać teoretycznie, na papierze 1.Armia ma imponujące siły, większe niż całe wojska lądowe niejednego z państw Europy i świata. Ale jak pokazuje wojna na Ukrainie tylko teoretycznie. Czyżby 1.Armia Pancerna przygotowywana była do zupełnie innej wojny, z innym przeciwnikiem, a przede wszystkim na innym terenie ? Na razie trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ale wydaje się, że działanie rosyjskich kolumn pancerno-zmechanizowanych tylko na pojedynczych ukraińskich drogach od początku było skazane na niepowodzenie.

Ukraina została zaatakowana z terenu Zachodniego i Wschodniego Okręgu Wojskowego oraz z Białorusi (jednostki Wschodniego Okręgu Wojskowego zostały tam przerzucone pod pretekstem przeprowadzenia wspólnych rosyjsko-białoruskich ćwiczeń). Żaden z czterech rosyjskich okręgów wojskowych nie zaatakował całymi swoimi siłami. Nie dokonano inwazji na całej długości granicy z Ukrainą, a tylko w wybranych miejscach. Nie dokonano żadnych zaskakujących manewrów oskrzydlających, ani poważnych działań rajdowych. Kolumny rosyjskich czołgów, bojowych wozów piechoty i transporterów opancerzonych wdarły się na Ukrainę dosłownie po kilku drogach. W takim przypadku steki i tysiące pojazdów zostało szybko zablokowanych przez bardzo sprawną ukraińską obronę. Zatory jakie stworzyły się na tych drogach bardzo szybko uniemożliwiły przejazd kolumn z zaopatrzeniem. Cysterny samochodowe, którym to się udało, stały się szczególnie pożądanymi dla Ukraińców celami. Szybko tempo poruszania się kolumn pancerno-zmechanizowanych spadło, a po jakimś czasie całkowicie wygasło. Rosyjski sprzęt był masowo porzucany, ponieważ szybko zabrakło do niego paliwa. Nie wspominając o rosyjskim niskim morale wojska, które jeszcze pogłębiało chaos i brak sprawnego dowodzenia.

Jak w tych warunkach miała rozwinąć swoje działania przykładowo 1.Armia Pancerna ? Ile z tych np. 1600 bojowych pojazdów gąsienicowych i kołowych w takich warunkach mogło równocześnie podjąć walkę na czele poruszających się kolumn ? Czy rosyjscy dowódcy tej armii i jej dywizji, brygad i pułków ćwiczyli taką koncepcję prowadzenia walki ? Wydaje się, że nie bo chyba nie w takim celu sformowano armię pancerną. Wydaje się, że jej utworzenie tego związku operacyjnego jako pancernego było powrotem do koncepcji szybkich uderzeń na zachodnim teatrze działań wojennych z czasów ZSRR i Układu Warszawskiego. Potwierdza to rozpoczęcie w 2021 roku formowania kolejnej dywizji pancernej. Co prawda nie została ona jeszcze sformowana, ale zapewne plany na następne lata przewidywały jej całkowite ukompletowanie. Możliwe, że planowane było rozformowanie na jej potrzeby 27.Samodzielnej Brygady Zmechanizowanej. 1.Armia Pancerna stałaby się wtedy jedyną trzy dywizyjną armią w Rosji.

Obecnie rosyjskie plany rozwoju 1.Armii na pewno muszą zostać skorygowane. Wielkie straty, jakie ponosi rosyjska armia na Ukrainie wymuszą korektę w jej organizacji. Przez wiele lat rosyjski przemysł zbrojeniowy nie da rady wyprodukować tyle nowego sprzętu wojskowego, aby uzupełnić powstałe straty. Na razie nie wiadomo czy wybrane jednostki wojskowe będą rozformowywane ze względu na brak etatowego sprzętu czy będą jeszcze bardziej skadrowane. Warto to pilnie obserwować, bo będzie to wyznacznikiem kiedy rosyjska armia będzie gotowa do kolejnej agresji.