Gen. Komornicki: Terytorium Polski już nigdy więcej nie może być teatrem wojny [OPINIA]

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Jak wynika z analiz historycznych i prowadzonej przez Rosję wojny w Ukrainie, podstawowym sposobem osiągania przez nią celów politycznych, jest szeroko rozumiane uprzedzenie (zaskoczenie) militarne strony przeciwnej w rozwinięciu i koncentracji wojsk, w wyborze kierunków (obiektów) i czasu uderzeń. Wyraża się ono wcześniejszym strategicznym rozwinięciem armii rosyjskiej oraz uzyskaniem przez nią gotowości, zwłaszcza środków i sił napadu powietrznego (wojsk rakietowych, dronów i lotnictwa) oraz desantowo-szturmowych, a ślad za tym - głównych zgrupowań uderzeniowych wojsk operacyjnych. Uzyskanie zaskoczenia daje możliwość uchwycenia, a następnie utrzymywania inicjatywy operacyjnej i strategicznej na kierunkach głównych uderzeń.

Głównym celem tego zaskoczenia, który stawia sobie rosyjska armia w tej pierwszej strategicznej fazie wojny będzie, jak najgłębsze wtargnięcia jej zgrupowań uderzeniowych w głąb terytorium naszego kraju, pozbawienie naszych Sił Zbrojnych i społeczeństwa woli walki poprzez jednoczesne wyniszczanie na całym terytorium państwa, infrastruktury krytycznej i potencjału obronnego w tym i naszych wojsk. Rosyjska armia dążyć przy tym będzie do maksymalnego wykorzystania manewru i ognia do szybkiego opanowania naszego terytorium. W przypadku nie osiągnięcia celów agresji poprzez zaskoczenie, rosyjska armia przystąpi do długotrwałej terrorystycznej i wyniszczającej wojny, a Polska tym samym stanie się jej teatrem. Do tego nie powinniśmy dopuścić, żeby nasz kraj był systematycznie wyniszczany, w tym i wielopokoleniowy dorobek Polaków. Dlatego też w obliczu terrorystycznego charakteru rosyjskiej napaści zbrojnej, strategia militarnego odstraszania i zniechęcania Rosji do podjęcia zbrojnej napaści na Polskę-kraj flankowy Sojuszu, przewidująca zatrzymanie i rozbicie potencjalnego agresora pomiędzy Bugiem a Wisłą, przy założeniu, że Wisła nad którą znajduje się Warszawa - stolica naszego państwa (oddalona od Brześcia 200 km) jest strategiczną rubieżą obrony naszego kraju, nie spełnia już dzisiaj wymaganej skuteczności i skazana jest na niepowodzenie. Dzisiaj i tym bardziej jutro militarne odstraszanie nie powstrzyma Rosję przed zbrojną napaścią na nasz kraj.

W tej sytuacji, żeby strategia obrony naszego państwa miała walory skuteczności, z jednej strony, niezależnie od przynależność naszej do NATO i sojuszu strategicznego z USA, musi zapewnić nam zbudowanie powszechnego systemu obronnego państwa o dostatecznej wystarczalności obronnej (z tego Polska będąc sąsiadem Rosji nigdy nie powinna była zrezygnować) o wysokim stopniu odporności oraz gotowości do zapobiegania nagłej napaści (agresji) o zdolnościach odstraszających. Z drugiej zaś strony, powinna ona także zagwarantować skuteczne strategiczne powstrzymanie rosyjskiej armii, która w niedługiej przyszłości ma liczyć 1,5 miliona żołnierzy, przed zbrojnym wtargnięciem na terytorium naszego kraju. Strategia ta wyrażać się powinna odpowiednimi zdolnościami bojowymi SZ RP w tym także NATO, zapewniającymi efektywne rażenie ogniowe lądowo-powietrznych zgrupowań uderzeniowych rosyjskiej armii na terytorium Rosji i na terytorium kraju z którego będzie ona wykonywać zbrojną napaść na Polskę.

Powyższe rażenie ogniowe powinno zagwarantować stworzenie swoistej wielowarstwowej powietrzno-lądowej kopuły obrony powietrznej kraju i strefy antydostępowej, pozwalających zatrzymać, osaczyć oraz rozbić uderzeniowe zgrupowania powietrzno-lądowe rosyjskiej armii, tak żeby one nie były w stanie przekroczyć granicy lądowej, morskiej i przestrzeni powietrznej naszego kraju, a które stanowić powinny strategiczną rubież obrony naszego państwa, w obronie której powinien być skupiony główny wysiłek Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i naszych sojuszników. Tym samym wiarygodne zdolności obronne Polski oraz sił i środków NATO przewidzianych do jej obrony, będące podstawą wyboru dla tej obrony kraju sprawdzonych i niekwestionowanych co do skuteczności sposobów przygotowania i prowadzenia działań bojowych (użycie sił zbrojnych i systemów walki) na naszym terytorium oraz na terytorium potencjalnego agresora, muszą spowodować nie tylko próżnymi, nieopłacalnymi - już na etapie kalkulacji polityczno-militarnych - wszelkie próby agresji zbrojnej przez rosyjską armię. Ale także powinny zapewnić efektywną obronę naszej przestrzeni powietrznej przed zmasowanymi uderzeniami środków napadu powietrznego armii rosyjskiej przy jednoczesnym obezwładnieniu systemami walki w tym i dalekiego zasięgu, lądowo-powietrznych zgrupowań uderzeniowych agresora na głębokość - do 1000 km - na jego terytorium i terytorium kraju z którego mogą one podejmować agresję, zanim dotrą do granic naszego państwa i przekroczą jego przestrzeń powietrzną.

Z powyższego niezbicie wynika, że stoimy w tym i NATO, niezależnie od wyników zakończenia wojny w Ukrainie i o Ukrainę, przed pilną potrzebą zmiany militarnej strategii odstraszania na strategię odstraszania i powstrzymania potencjalnej agresji zbrojnej ze strony Rosji na jej terytorium, bowiem Polska, ze względu na ograniczoną przestrzeń i zasoby, nie może sobie pozwolić na ryzyko prowadzenia wyniszczających działań bojowych (wojennych) na swoim terytorium. Innymi słowy, chodzi też i o to aby potencjalny agresor miał świadomość, że nowa militarna strategia nie zagraża Rosji, a jedynie stwarza bardziej trwałe podstawy militarnego wymuszania i utrzymania pokoju oraz odparcia ewentualnej napaści zbrojnej armii rosyjskiej, poprzez obezwładnienie jej powietrzno-lądowych zgrupowań uderzeniowych na jej terytorium.

W związku z powyższym już dzisiaj można sformułować następujące wymogi i sposoby przygotowania skutecznej obrony naszego państwa:

1. Nie dać się zaskoczyć i zniszczyć uderzeniami powietrzno-rakietowymi oraz uniemożliwić uchwycenie z powietrza ważnych obiektów w głębi państwa;

2. Główny strategiczny wysiłek w obronie militarnej naszego kraju skupić na porażeniu ogniowym zatrzymaniu (sparaliżowaniu, osaczeniu) i obezwładnieniu powietrzno-lądowego zgrupowania uderzeniowego agresora na jego terytorium, tak aby nie były on już wstanie przejść do drugiej strategicznej fazy wojny -zbrojnego wtargnięcia na nasze terytorium;

3. Posiadać (zachować) odwody i drugie rzuty oraz siły i środki do manewru na kierunki głównych uderzeń agresora dla wzmocnienia miejscowej obrony w strefie przygranicznej lub dla wykonania przeciwuderzeń;

4. Przygotować ochronę ludności w ramach obrony cywilnej kraju i przestrzenną obronę naszego terytorium, przewidując wydzielenie określonych sił i środków wojsk obrony terytorialnej do przeprowadzenia samodzielnie lub wspólnie z wojskami operacyjnymi obrony ważnych obiektów i rejonów oraz do wsparcia działań wojsk operacyjnych, a także natychmiastowego podjęcia na masową skalę działań nieregularnych na obszarach, z chwilą ich zajęcia przez wojska potencjalnego agresora.   

Mając na uwadze powyższe zasadnicze wymogi i sposoby przygotowania skutecznej obrony Polski w świetle terrorystycznego charakteru i mechanizmów rosyjskiej agresji, główna uwaga w obronie terytorium naszego państwa musi być skupiona na:

• efektywnej powszechnej i wielopłaszczyznowej obronie przestrzennej kraju oraz na obronie powietrznej i przeciwrakietowej infrastruktury krytycznej, energetycznej i przemysłowej w tym szczególnie przemysłu obronnego oraz wojsk na terenie całego kraju.

W związku z tym należy zauważyć, że osiem baterii Patriot, które mają trafić na wyposażenie Wojska Polskiego nie gwarantują tej efektywności bojowej, gdyż maksymalna powierzchnia obrony przez 16 zespołów ogniowych tego systemu jest w stanie obronić obiekty znajdujące się na powierzchni 60.000 km kwadratowych, tj. 20% powierzchni kraju lub od siedmiu do ośmiu obiektów infrastruktury krytycznej. Do osłony Warszawy potrzebnych jest cztery zespoły ogniowe tego systemu. Podobna ilość zespołów ogniowych potrzebna jest do osłony zgrupowania wojsk znajdujących się w pobliżu granicy z Obwodem Kaliningradzkim;

•  ogniowym porażeniu i obezwładnieniu na terytorium agresora jego powietrzno-lądowych ugrupowań uderzeniowych, stanowisk dowodzenia, środków napadu powietrznego na lotniskach i stanowiskach startowych, baz materiałowo-technicznych i odwodów oraz drugich rzutów w rejonach ześrodkowania;

• gotowości i zdolności mobilizacyjnej oraz bojowej SZ RP do odparcia agresji i utrzymania zajmowanych rejonów obrony wzdłuż granicy państwa i niedopuszczenie do przerwa się agresora w głąb kraju oraz na zapewnieniu odpowiedniego urzutowania oraz ilości zapasów środków bojowych i części zamiennych, w tym głównie amunicji artyleryjskiej, a także posiadania około 1 mln przeszkolonych i gotowych do użycia żołnierzy rezerwy. Wszystko po to, żeby zagwarantować ciągłość działań bojowych SZ RP na wypadek wojny. Ponadto wysiłek ten należy skupić na zapewnieniu bezpieczeństwa i ochrony ludności w sytuacji zagrożenia i wojny oraz na jej maksymalnym zagospodarowaniu w ramach obrony cywilnej kraju.

W związku z tym, by sprostać powyższym niezbywalnym celom i wyzwaniom w obronie Polski w najbliższej przyszłości będą musiały być podjęte istotne decyzje polityczne związane z odwieszeniem poboru i przywróceniem zasadniczej służby wojskowej oraz obowiązkowego przeszkolenia wojskowego absolwentów wyższych uczelni cywilnych. Tylko w ten sposób można będzie zapewnić, zgodnie z „Ustawą o Obronie Ojczyzny" zwiększenie potencjału osobowego Wojska Polskiego do 300 tysięcy żołnierzy; sformowanie nowych związków taktycznych i ukompletowanie istniejących jednostek wojskowych oraz zagwarantować im odpowiednią ilość żołnierzy rezerwy.

Ze względu na charakter i długotrwałość rosyjskiej agresji w Ukrainie, której jesteśmy świadkami i euroazjatycki lądowy teatr działań wojennych oraz ze względu na znaczące potrzeby posiadania przygotowanych i przeszkolonych zawczasu żołnierzy rezerwy, armia zawodowa w miarę trwania wyniszczającego konfliktu zbrojnego staję się armią, w której żołnierze zawodowi, w wyniku poniesionych strat, z czasem zastępowani są przez żołnierzy rezerwy.

Ponadto w świetle charakteru zmasowanych uderzeń rakietowych stosowanych przez armię rosyjską, w celu zapewnienia efektywnej obrony powietrznej kraju przed tymi środkami napadu powietrznego. Zachodzi potrzeba zakupu jeszcze kolejnych 8 baterii systemu Patriot i zbudowanie antyrakietowej i przeciwlotniczej kopuły obrony powietrznej kraju, tak aby zapewnić efektywną osłonę przeciwrakietową, przeciwdronową i przeciwlotniczą terytorium Polski i znajdujących się tu ważnych obiektów infrastruktury krytycznej; okręgów przemysłowych; zakładów przemysłu obronnego; rejonów zgrupowania wojsk i baz wojskowych oraz centrów administracyjnych i ludności cywilnej.

Natomiast już zakontraktowane zakupy 129 samolotów wielozadaniowych F-35; wyposażenie samolotów F-16 w rakiety AGM-158A JASSM o zasięgu 370 km i JASSM-ER o zasięgu blisko 1000 km, a także zakup 288 koreańskich wyrzutni rakietowy Chunmoo o zasięgu do 290 km i 200 wyrzutni amerykańskich HIMARS wyposażonych w amunicję kierowaną GMLRS-U/AW i ATACAMS o zasięgu do 300 km oraz dronów MQ-9 Reaper, wraz z systemami artyleryjskim Krab (80 sztuk) i K 9 (672 sztuk) o zasięgu ognia do 70 km oraz 32 zespołami ogniowymi (16 zespołów należy dokupić) systemu przeciwrakietowego średniego zasięgu Patriot itd. Powinny pozwolić zbudować naszym Siłom Zbrojnym wielopłaszczyznową ogniową, antydostępową, taktyczno-operacyjno-strategiczną strefę na wszystkich czterech kierunkach operacyjnych, na wschodnim strategicznym obszarze obrony Polski, na wschód i północ od jej granicy kraju. Strefa ta powinna zapewniać rażenie ogniowe i obezwładnienie zgrupowań uderzeniowych armii rosyjskiej oraz jej celów i obiektów pierwszej kolejności rażenia do 1000 km.

Powyższe zdolności Wojska Polskiego oraz potencjału powszechnego systemu obrony przestrzennej państwa oparte na fundamencie obronnie i psychologicznie przygotowanego społeczeństwa, zagospodarowanego w ramach struktur militarnych i pozamilitarnych tego systemu, muszą zagwarantować efektywne odstraszanie i zniechęcenie Rosji do podjęcia przez jej armię agresji przeciwko Polsce oraz efektywne militarne jej powstrzymanie na, jej terytorium. Tym samym SZ RP wraz z powyższym  potencjałem obronnym państwa powinny zagwarantować wmuszenie oraz utrzymanie pokoju, a także odparcie ewentualnej napaści zbrojnej armii rosyjskiej zanim ona wtargnie na terytorium naszego kraju.

Przyjęcie powyższej strategii obrony militarnej Polski jeszcze bardziej zobowiązuje (nie wyklucza) Siły Zbrojne RP oraz pozostałe filary obrony powszechnej  państwa do: wysokiej gotowość i zdolności bojowej do działań obronnych przed potencjalnym agresorem na terytorium kraju; zapewnienie ciągłości rozpoznania i wywiad; sprawnego systemu kierowania i dowodzenia; utrzymania sprawnego systemu mobilizacyjnego i logistycznego, a także utrzymania wysokiego stopnia wyszkolenia bojowego wojsk i ciągłego tworzenia w czasie pokoju materialnej i niematerialnej przewagi nad potencjalnym agresorem. Przyjęcie powyższej strategii wymagać, jednak będzie akceptacji przez USA - naszego głównego sojusznika oraz przez NATO. Przyjęcia i tym samym - tej nowej strategii - przez Sojusz.