Niemcy zwlekają z dostawą ciężkiej broni Ukrainie

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Z informacji „Welt" wynika, że od czerwca w ministerstwie obrony RFN kilka razy w miesiącu, w regularnych odstępach, odbywały się spotkania wysokiego szczebla, w których brała udział szefowa tego resortu Christine Lambrecht. Na spotkaniach tych „strona ukraińska za każdym razem prosiła o więcej dostaw tego typu broni, które Niemcy dostarczyły już wcześniej".

Ukrainie zależy na samobieżnych haubicoarmatach typu Panzerhaubitze 2000, których rząd Niemiec dostarczył do tej pory dziesięć oraz na wyrzutniach rakiet Mars II, których dostarczono do tej pory trzy. Ponadto Kijów poprosił Berlin o zgodę na zakup czołgów i transporterów opancerzonych od firm zbrojeniowych.

W kwietniu Ukraina otrzymała od koncernu zbrojeniowego Rheinmetall oferty dotyczące 100 bojowych wozów piechoty Marder i 88 czołgów Leopard 1 razem z amunicją i szkoleniem za łączną kwotę 268 mln euro. Według producenta, sprzęt byłby „szybko dostępny". Odpowiedni wniosek o wywóz został złożony natychmiast, ale „kanclerz nie zareagował w ciągu ostatnich czterech miesięcy".

Dodajmy, że czołgi Leopard 1 nie są używane przez Bundeswehrę, więc ich ewentualna dostawa w żaden sposób nie zaszkodziłaby zdolnościom niemieckiej armii. Berlin oferował zresztą te czołgi... Polsce, w zamian za dostarczenie T-72 Ukrainie. Jednakże, Niemcy nie chcą bezpośrednio dostarczać Ukrainie czołgów zachodniej produkcji, nawet tak starych, obawiając się eskalacji. Przekazywane są natomiast inne pojazdy na podwoziu Leoparda 1 - zestawy przeciwlotnicze Gepard, wozy zabezpieczenia technicznego Bergepanzer 2 i mosty samobieżne Biber.

W ubiegłym tygodniu minister obrony Ukrainy Ołeksij Reznikow poruszył kwestię uzbrojenia w rozmowie telefonicznej z Lambrecht, a 4 sierpnia Andrij Jermak, szef biura prezydenta Ukrainy, rozmawiał o tym z doradcą kanclerza Jensem Ploetnerem.

„Nasze prośby były zawsze rejestrowane i spisywane przez Urząd Kanclerski. Ale to jak dotąd nie przyniosło żadnego efektu" – stwierdzili przedstawiciele ukraińskiego rządu w rozmowie z „Welt". Niemiecki resort obrony tłumaczył, że „Bundeswehra sama potrzebuje sprzętu, ponieważ Niemcy muszą wywiązywać się z zobowiązań sojuszniczych na wschodniej flance NATO".

„Tym argumentem Scholz już wiosną odwlekał dostawy ciężkiej broni na Ukrainę" – przypomina „Welt". Nie zgadza się z tym brytyjski wiceminister obrony James Heappey, którego zdaniem „bezpieczeństwo sojuszu nie jest zagrożone przez niemieckie dostawy dla Kijowa".

Niemieckie ministerstwo obrony odpowiedziało na pytania „Welt", że „jest w kontakcie ze stroną ukraińską na wielu płaszczyznach", a celem resortu jest „zapewnienie Ukrainie jak najlepszego wsparcia w walce z rosyjskim agresorem".

Scholz złożył rządową deklarację znaczących dostaw broni dla Ukrainy 1 czerwca, podczas przemówienia w Bundestagu. Jeszcze pod koniec kwietnia kanclerz stanowczo wykluczał dostarczanie Ukrainie ciężkiej broni, jednak presja krajów sojuszniczych, głównie USA, zmusiła rząd RFN do zmiany zdania – zadeklarował on dostarczenie 30 samobieżnych dział przeciwlotniczych Gepard oraz haubic dla Kijowa.

„Niedługo później okazało się jednak, że zabrakło amunicji dla Gepardów" – przypomina „Welt" (ostatecznie amunicję udało się dostarczyć - red.) i dodaje: „Kiedy USA pod koniec maja ogłosiły, że jako pierwsze będą dostarczać Ukrainie wyrzutnie rakietowe, kanclerz poczuł się zmuszony pójść w ślady USA" i też zadeklarował wysłanie wyrzutni rakiet.

"Scholz oficjalnie trzyma się swojej narracji, że nie będzie dostarczać Ukrainie broni, której nie dostarczają również inni partnerzy. Ponieważ USA nie dostarczały żadnych zachodnich czołgów, Berlin mógł również tego nie zrobić. Jednak fakt, że Waszyngton w międzyczasie zwiększył liczbę wyrzutni rakietowych HIMARS do 16, a haubic do 126, jest przez Urząd Kanclerski ignorowany" – podsumowuje „Welt".

Urząd Kanclerski aktualizuje co tydzień listę wysłanej Ukrainie broni i wyposażenia. W ostatnim tygodniu lista wzrosła o dziesięć pozycji, głównie o sprzęt do zagłuszania i urządzenia termowizyjne. Lista ta obejmuje jednak również sprzęt zamówiony, ale niekoniecznie dostarczony, tak jak np. pociski artyleryjskie Vulcano.