Szwedzki okręt dla Niderlandów? Saab kontratakuje

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Składając propozycję, koncern Saab wyraźnie podkreśla, że działa ze wsparciem rządów Szwecji i Wielkiej Brytanii. Szwedzka oferta ma być o tyle atrakcyjna, że zakłada bardzo poważną współpracę przemysłową z holenderską Damen Shipyards Group. Zresztą obie te stocznie współpracują ściśle już od 2015 roku. Jednym z celów tej kooperacji ma być właśnie wspólne realizowanie kontraktu na budowę następców dla obecnie wykorzystywanych w niderlandzkiej marynarce wojennej okrętów podwodnych typu Walrus.

Współpraca z doświadczonym Damenem spowoduje, że w przyszłości Szwedzi nie będą mieli żadnych problemów w kontaktach z niderlandzką marynarką wojenną. Z kolei Holendrzy w ten sposób otrzymają dostęp do najnowszych technologii podwodnych, tak by samodzielnie mogli eksploatować dostarczone ze Szwecji jednostki. Ma to być przy tym zdolność nie tylko do napraw i remontów, ale również do modernizacji.

Szwedzi mają bogate doświadczenie w tego rodzaju transferze technologii. Trzy kraje z powodzeniem eksploatują okręty podwodne i technologie okrętów podwodnych zaprojektowane przez obszar biznesowy Saab Kockums: Australia, Japonia i Singapur. Niewątpliwą pomocą dla Szwedów w staraniu się o kontrakt jest również fakt rychłego przystąpienia Szwecji do NATO.Z pewnością o pomoże to w realizowaniu niejawnych aspektów ewentualnego kontraktu i uprości proces dostosowywania szwedzkiego projektu do wymagań Sojuszu.

Wyjątkowe możliwości ekspedycyjnego okrętu podwodnego C718 spełniają, a nawet przewyższają holenderskie potrzeby i wymagania w dłuższej perspektywie. Nasza oferta stanowi istotny wkład w zdolność operacyjną Holenderskich Sił Zbrojnych. Współpraca z lokalnym przemysłem w całym programie zapewnia Holandii strategiczną autonomię. To holenderskie okręty podwodne dla Królewskiej Holenderskiej Marynarki Wojennej.
Mats Wicksell, wiceprezes stoczni Saab Kockums

Saab zaproponował projekt C718, bazujący na okręcie podwodnym A26 typu Blekinge (a więc bardzo przyszłościowej konstrukcji), zachowując główne zalety pierwowzoru, w tym jego modułowość. Szwedzi podkreślają, że dzięki takiemu projektowaniu i budowie istnieje możliwość wprowadzania nowych technologii na już operacyjnych okrętach podwodnych, a proces ten może być realizowany stosunkowo tanio i szybko. Proces modernizacji jednostek nie będzie więc trwał kilka lat, ale kilka miesięcy.

Szwedzi nie ujawnili, czym dokładnie różni się projekt C718 od A26. Z lakonicznej informacji prasowej wynika, że będą to okręty podwodne większe, z zabezpieczonym miejscem dla bardziej komfortowego zakwaterowania załogi oraz dla większej ilości uzbrojenia. W ten sposób planuje się przygotować jednostki zdolne do realizowania "operacji długodystansowych". Ze sprawdzonych rozwiązań Saab proponuje m.in. swój bardzo dobrze działający, zintegrowany system odpalania broni podwodnej, a także kompleks hydroakustyczny, który jest uważany przez wielu specjalistów za jeden z najlepszych na świecie.

Wiadomo również, że okręt C718 ma być zbudowany w technologii stealth. Będzie więc wyciszony (co zabezpiecza przed wykryciem sonarami pasywnymi) i prawdopodobnie pokryty specjalną powłoką (co zabezpiecza przed wykrywaniem sonarami aktywnymi).

Wszystkie propozycje nadal na stole

Informacje przekazane przez stocznię Saab Kockums wcale nie oznaczają, że w Niderlandach już dokonano jakiegoś wyboru. Holendrzy od kilku lat bowiem bardzo dbają, by wszystkie oferty złożone w przetargu na okręty podwodne były traktowane równoważnie. Zgodnie z informacją przekazaną 28 lipca 2023 r. w Izbie Reprezentantów przez Christophe Van der Maata, holenderskiego sekretarza stanu ds. obrony, w kontrakcie za 2,5 miliarda euro jest zarówno Saab z Damenem, jak i francuski koncern Naval Group z holenderskim podwykonawcą Royal IHC, a także niemiecki holding stoczniowy tkMS.

W każdej z tych ofert jest okręt ekspedycyjny, odpowiadający wymaganiom niderlandzkiej marynarki wojennej. Niemcy z holdingu tkMS oferują rozwinięcie jednostki projektu 212CD, które zostały wcześniej wybrane przez Norwegię. Podobnie jak w przypadku C718, tak i tutaj zaproponowano okręt większy od klasycznego projektu 212, który obecnie jest w służbie niemieckiej i włoskiej. W przypadku typu 212CD zwiększona została m.in. długość (z 56 m do 73 m) i wyporność (z 1500 do 2500 ton). Nie wiadomo, czy w proponowanej Holendrom wersji 212CD-E te wymiary jeszcze bardziej zostaną zwiększone.

Z kolei francuski koncern stoczniowy Naval Group oferuje konwencjonalne okręty podwodne typu Shortfin Barracuda (w niektórych materiałach prasowych określane mianem Black Sword) które bazują na atomowych okrętach podwodnych typu Suffren wprowadzonych już do służby operacyjnej we francuskiej marynarce wojennej. Jednak dane taktyczno-techniczne proponowanych Holendrom jednostek nie zostały ujawnione. Jednak niewątpliwą przewagą Francuzów jest to, że ich Barracudy są oferowane od razu z rakietami manewrującymi MdCN.

Tymczasem Holendrzy wyraźnie postawili wymaganie, by ich przyszłe okręty podwodne były uzbrojone w amerykańskie rakiety manewrujące typu Tomahawk, aby zapewnić "niszowe możliwości w NATO i UE".

Z ostatnich wypowiedzi przedstawicieli niderlandzkiego rządu wynika, że decyzja o wyborze dostawcy okrętów podwodnych ma zapaść w pierwszym kwartale 2024 r. Zakłada się dodatkowo, że pierwsze takie jednostki wejdą do służby do połowy 2030 r., a więc dwa lata później, niż planowano wcześniej. Dlatego już teraz planuje się przedłużenie okresu eksploatacji okrętów podwodnych typu Walrus. Dwa z nich mają być wycofane i wykorzystane jako magazyny części zamiennych. Dzięki temu dwa pozostałe Walrusy będą mogły być wykorzystywane operacyjnie nawet do połowy lat 30.