Produkcja ukraińskiej artylerii przyspiesza

Na początku grudnia ubiegłego roku prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski poinformował, że produkcja systemu artyleryjskiego 2S22 Bohdana miała wynosić 6 egzemplarzy na miesiąc. Niedługo później serwis „Ekonomiczna Prawda” informował o zamówieniu przez Siły Zbrojne Ukrainy około 30 egzemplarzy Bohdany, co przy ówczesnej skali produkcji oznaczało dostawy rozłożone na kilka miesięcy. Na początku kwietnia dziennik „The New York Times” poinformował o kolejnym przyspieszeniu produkcji ukraińskiej Bohdany do 8 egzemplarzy w skali miesiąca. Gdyby proces ten dotyczył egzemplarzy budowanych od zera, można byłoby zrównać to osiągnięcie z tempem wytwarzania francuskich armatohaubic CAESAR.

Teraz prezydent Ukrainy mówi o kolejnym skoku wydajności, przekładającym się na osiągnięcie poziomu 10 pojazdów miesięcznie. „Udział naszej własnej produkcji stale rośnie” – oznajmił Zełenski w serwisie Telegram. Warto zestawić to z wynikiem z końca 2022 r., kiedy „linię produkcyjną” (czytaj: manufakturę) miały opuszczać średnio raptem 2 Bohdany. Do dzisiaj powstały przynajmniej 4 jej odmiany.

Z czego może wynikać stale rosnąca produkcja, którą niedawno opisali dziennikarze z agencji prasowej AP? Po pierwsze, z coraz większego angażowania rozproszonych zakładów zbrojeniowych (w tym prywatnych), lokowania w nich znacznych środków finansowych, ale także korzystania z rozwiązań dostosowanych do potrzeb chwili.

Państwo podpisuje z naszymi przedsiębiorstwami poważne, długoterminowe umowy, które zapewniają przewidywalność, zdolność do zatrudniania ludzi i przyciągania inwestycji.
Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełeński

W przypadku Bohdany przejawia się to wykorzystaniem podwozia cywilnej Tatry Phoenix. Ponadto, w roli bazy do ahs Bohdana wykorzystywane są używane ciężarówki tego czeskiego producenta (dlatego nie należy porównywać tego z produkcją powstających od podstaw francuskich ahs CAESAR) lub przebudowuje się te obecnie używane przez ukraińską armię do innej roli. Za przykład mogłyby posłużyć wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet Buriewij, które stanowią modernizację systemu BM-27 Uragan. Zestaw wykorzystuje podwozie Tatry T815-7T3RC1, z napędem 8x8 oraz modułową, opancerzoną kabinę Puma, a zatem identyczne z tym zastosowanym w Bohdanie w wersji 3.0. Czy takie konwersje rzeczywiście mają miejsce? Nie wiadomo, niemniej nie można tego wykluczyć, ponieważ od dawna nie widuje się tych pojazdów na froncie, przypuszczalnie z racji na wyczerpanie amunicji.

2S22 Bohdana to ukraińska armatohaubica samobieżna kalibru 155 mm o trakcji kołowej. System uzbrojenia wraz z zabudową opracował Nowokramatorski Zakład Budowy Maszyn (NKMZ) z Kramatorska. Uzbrojenie główne pierwotnie osadzono na wojskowym samochodzie ciężarowym KrAZ-6322 w układzie 6x6 z opancerzoną kabiną, wariancie pojazdu wykorzystywanego przez Zbrojne Siły Ukrainy. Wobec problemów strukturalnych w zakładach KrAZ po rosyjskiej inwazji nośnik wymieniono. Podwozie nowszych egzemplarzy stanowi białoruski samochód ciężarowy MAZ-6317 (produkowany na licencji pod nazwą Bogdan-6317) o napędzie 6x6. Pojazd otrzymał kabinę o kształcie zbliżonym do tej zastosowanej w wozie dowodzenia RKP-360, wchodzącym w skład dywizjonów systemu przeciwokrętowego R-360 Neptun (2.0).

Kolejnym alternatywnym nośnikiem jest Tatra T815-7T3RC1 z napędem 8x8 wyposażona w modułową, opancerzoną kabinę Puma (3.0). Obecnie armatohaubica jest także integrowana z cywilnymi modelami samochodów ciężarowych Tatra (np. Phoenix) wyposażanymi z kabinę podobną jak w wersji 2.0. Ten podwariant określa się mianem wersji 4.0. System może być także osadzany na samochodach ciężarowych innego typu, choćby na pojazdach marki MAN. W pierwotnej konfiguracji (na podwoziu KrAZ-6322) masa całkowita pojazdu wynosi 28 ton, a zapas amunicji to 20 pocisków i kompletów ładunków miotających. Armatohaubica jest wyposażona w nowoczesny system kierowania ogniem, a jej teoretyczna szybkostrzelność maksymalna ma wynosić do 5-6 strzałów na minutę. Maksymalna donośność wynosi odpowiednio 40 km przy stosowaniu amunicji z gazogeneratorem dennym i 50-60 km dla pocisków ze wspomaganiem rakietowym.