Ukraińska produkcja zbrojeniowa od zaplecza

Ukraiński rząd ma w tym roku przeznaczyć około 1,4 mld dolarów na zakup uzbrojenia we własnym przemyśle, co stanowi olbrzymi wzrost wydatków względem tego przed rosyjską inwazją. Co ciekawe, coraz więcej kontraktów zgarnia sektor prywatny, który zwiększa znacząco swoje spektrum działalności. Przykładem tego może być wspomniana przez portal Associated Press News ich reportażu fabryka produkująca granaty moździerzowe w liczbie około 20 000 miesięcznie. Coraz większa rozbudowa zdolności przez ten sektor przemysłu uzbrojenia w opinii wielu może być czynnikiem, chociaż częściowo rekompensującym braki w uzbrojeniu, mimo ciągle występujących utrudnień. Mowa tutaj nie tylko o dalej niedostatecznym finansowaniu produkcji, brakach w kadrach (wynikających głównie z wcielaniem pracowników do wojska), ale jak wskazują generałowie i przedsiębiorcy także w dalej obecnej nadmiernej biurokracji (a zapewne także wysokim poziomie korupcji, z którym Ukraina sobie mimo zapowiedzi nie radzi).

Dziennikarze portalu Associated Press News odwiedzili kilka z ukraińskich zakładów zbrojeniowych, na których terenie odbywa się m.in. produkcja pojazdów opancerzonych Nowator (najpewniej w nowszej zaprezentowanej w zeszłym roku wersji), moździerzy kal. 82 mm, dronów, czy najnowszej wersji kołowego systemu artyleryjskiego 2S22 Bohdana. Według podanych przez nich danych to właśnie sektor prywatny ma w tej chwili stanowić 80% całej branży. Współpracuje on z partnerami zagranicznymi, czego przykładem jest produkcja granatów moździerzowych. Na Ukrainie produkuje się jedynie ich skorupy, które są wypełniane ładunkiem wybuchowym na terenie Rumunii czy Bułgarii, a po paru tygodniach są wysyłane już na front. Jak podkreśla właściciel fabryki Kuzmin, jego marzeniem jest stworzenie własnej fabryki mogącej wytwarzać materiały wybuchowe oraz jeszcze bardziej zwiększyć produkcję amunicji.

Skala rozwoju ukraińskich zdolności produkcyjnych pod względem wielkości ma być istotna, mowa tutaj o potrojeniu liczby wytwarzanych pocisków artyleryjskich, zaś w przypadku granatów moździerzowych mowa nawet o 40-krotnym wzroście, według ukraińskiego ministra przemysłu strategicznego Ołeksandra Kamyszyna. Obok tego stale trwa produkcja pojazdów opancerzonych jak Novator-2, czy podwozi do systemów artyleryjskich 2S22 Bohdana. Oczywiście tutaj także konieczna jest kooperacja z zagranicznymi dostawcami. W przypadku najnowszej odmiany ukraińskiej artylerii na miejscu produkowana jest także kabina, zaś tempro produkcji wzrosło z 6 do 8 sztuk miesięcznie.

Nowator-2 to nowa odmiana ukraińskiego pojazdu opancerzony produkowanego przez firmę Ukrajinśka Bronetechnika (Ukrainian Armor). Został zaprezentowany m.in. na na kieleckich targach MSPO 2023. Dalej korzysta on z popularnego podwozia Forda F-550 z napędem 4x4, chociaż względem poprzedniej wersji został wydłużony o 10 cm, zaś jego masa wzrosła do 10 ton. Załogę stanowią 2 osoby, zaś desant może wynieść do 8 żołnierzy. Jednostkę napędową stanowi turbodoładowany silnik Diesla o mocy 300 KM pozwalający osiągnąć prędkość maksymalną wynoszącą 120 km/h. Zasięg operacyjny określono na 500 km. Pojazd może pokonywać przeszkody wodne o głębokości do 0,75 m.

Opancerzona kabina zapewnia ochronę na poziomie 1 według normy STANAG 4569, zarówno w zakresie ochrony przed ostrzałem, jak i ładunkami wybuchowymi. Podobnie jak większy pojazd Warta także Nowator umożliwia dopasowanie konfiguracji wozu do potrzeb klienta. Dzięki temu pojazd może wykonywać zadania transportera opancerzonego, wozu dowodzenia, pojazdu rozpoznawczego czy rakietowego niszczyciela czołgów wyposażonego w pociski przeciwpancerne Korsar kalibru 107 mm tudzież Stugna-P/Skif kal. 130 lub 152 mm. Wariant transportera opancerzonego może zostać wyposażony w wielkokalibrowy karabin maszynowy NSWT kalibru 12,7 mm. Możliwe jest wykorzystanie innego typu km kalibru 12,7 lub 7,62 mm tudzież granatnika maszynowego kal. 30 lub 40 mm.

2S22 Bohdana to ukraińska armatohaubica samobieżna kalibru 155 mm na podwoziu kołowym. System uzbrojenia wraz z zabudową opracował Nowokramatorski Zakład Budowy Maszyn (NKMZ) z Kramatorska. Uzbrojenie główne pierwotnie osadzono na wojskowym samochodzie ciężarowym KrAZ-6322 w układzie 6x6 z opancerzoną kabiną, wariancie pojazdu wykorzystywanego przez Zbrojne Siły Ukrainy. Wobec problemów strukturalnych w zakładach KrAZ po rosyjskiej inwazji nośnik wymieniono. Podwozie nowych egzemplarzy stanowi białoruski samochód ciężarowy MAZ-6317 (produkowany na licencji pod nazwą Bogdan-6317) o napędzie 6x6. Pojazd otrzymał kabinę o kształcie zbliżonym do tej zastosowanej w wozie dowodzenia RKP-360, wchodzącym w skład dywizjonów systemu przeciwokrętowego R-360 Neptun (2.0).

Kolejnym alternatywnym nośnikiem jest Tatra T815-7T3RC1 z napędem 8x8 wyposażona w modułową, opancerzoną kabinę Puma (3.0). Obecnie jest ona także integrowana z cywilnymi modelami samochodów ciężarowych Tatra (np. Phoenix) wyposażonych z kabinę podobną jak wersja 2.0, które określa się mianem wersji 4.0 System może być także osadzony na samochodach ciężarowych innego typu, choćby na pojazdach marki MAN.W pierwotnej konfiguracji (na podwoziu KrAZ-6322) masa całkowita pojazdu wynosi 28 ton, a zapas przewożonej amunicji to 20 pocisków i kompletów ładunków miotających. Armatohaubica jest wyposażona w nowoczesny system kierowania ogniem, a jej szybkostrzelność ma wynosić 5-6 strzałów na minutę. Maksymalna donośność wynosi odpowiednio 40 km przy stosowaniu amunicji z gazogeneratorem dennym i 50-60 km dla pocisków ze wspomaganiem rakietowym.