Francja opracuje własną artylerię rakietową. Czy zdąży?

Francja poszukuje następcy dla wysłużonych gąsienicowych wyrzutni rakiet LRU, czyli zmodernizowanej w kraju odmiany M270A1. W służbie jest raptem 9 działonów. Ukrainie przekazano 4 egzemplarze, zaś stan pozostałych, wycofanych przed laty 44 pojazdów pozostaje nieznany. Do 2027 r. LRU mają zostać wycofane. W obliczu braku wskazania następcy to poskutkuje utratą istotnych zdolności we francuskiej artylerii. Żeby temu zapobiec, planowane jest pozyskanie łącznie 26 nowych samobieżnych wyrzutni rakiet w ramach dwóch transzy. Pierwsza z nich, licząca 13 pojazdów, miałaby zostać zrealizowana do 2030 r., zaś druga do 2035.

Dotychczas spekulowano, że następca LRU zostanie pozyskany albo z rodzimego przemysłu zbrojeniowego, albo Paryż zakupi sprawdzony w boju amerykański system M142 HIMARS. Postępowanie ma charakter otwarty. Dużą ciekawostką była informacja o rzekomym zainteresowaniu Francji indyjską wyrzutnią Pinaka. W tle cały czas działać mieli przedstawiciele francuskiego wojska oraz przemysłu, którzy wzywali do samodzielnego opracowania następcy M270 LRU. Przyczyną była nie tylko chęć zysku i rozwój istotnych kompetencji w przemyśle, ale też dążenie wojska do zachowania autonomii w tej klasie uzbrojenia.

Wygląda na to, że te oczekiwania zostaną spełnione. W połowie kwietnia francuska Generalna Dyrekcja Uzbrojenia (DGA) ogłosiła zamiar przeprowadzenia do połowy 2026 r. badań rodzimej wieloprowadnicowej wyrzutni rakiet. Agencja poszukuje rozwiązań na tyle dojrzałych pod względem technicznym, że będą one w stanie doprowadzić do stworzenia demonstratora technologii we wspomnianym okresie. W tym celu DGA współpracuje z dwoma konsorcjami, które zawiązali rodzimi potentaci techniki rakietowej: Safran i MBDA oraz Thales i ArianeGroup. O sprawie niedawno pisał m.in. serwis Defense News.

Jak mógłby wyglądać francuski konkurent HIMARS, czy też systemów M270, PULS lub K239 Chunmoo? Pokazuje to powyższa wizualizacja, która w ostatnich miesiącach została rozpowszechniona w mediach społecznościowych. Co ze środkami bojowymi? Według doniesień z prasy jedną z możliwości jest wykorzystanie rozwiązań zastosowanych w precyzyjnych bombach lotniczych AASM Hammer (zwłaszcza układu naprowadzania), które są z powodzeniem używane na Ukrainie. W pierwszej kolejności planowane jest stworzenie pocisku o zasięgu 150 km, którego model został zademonstrowany na targach Eurosatory 2024. W dalszej perspektywie planowane jest skonstruowanie (lub dostosowanie do wystrzeliwania z lądowej wyrzutni) rozwiązań o większym zasięgu, np. pocisków manewrujących lub balistycznych.

Według przedstawicieli przemysłu osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej przez nową wyrzutnię rakiet ma być możliwe przed rokiem 2030. Owa data wydaje się dość ambitna, zważywszy na fakt, że obecnie nie istnieje nawet demonstrator technologii nowego systemu. Francuska wyrzutnia ma stanowić nie tylko następcę LRU, ale także ofertę dla innych krajów europejskich jako rozwiązanie rodzime i suwerenne (europejskie). Jednak po 2027 r. nowy system będzie musiał zastąpić lokalną odmianę M270. Ewentualne opóźnienia w programie mogą zmusić decydentów do kupienia produktu z przysłowiowej półki w charakterze rozwiązania pomostowego.

M270 LRU to francuski wariant systemu rakietowego M270. Poprzez modernizację wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet LRM wóz został doprowadzony do standardu odpowiadającego M270A1. Podobnie jak amerykański odpowiednik posiada dwa kontenery transportowo-startowe, które mogą przenosić łącznie 12 pocisków rakietowych kal. 227 mm lub 2 pociski balistyczne krótkiego zasięgu kal. 610 mm. Jednostkę napędową wyrzutni stanowi 8-cylindrowy silnik wysokoprężny Cummins VTA-903 o mocy 500 KM, który może rozpędzić ważący 25 ton pojazd do 64 km/h.