US Army trenuje wielką wojnę przyszłości [WIDEO]

Celem programu jest w pewnym sensie przewidzenie jak rozwiną się działania wielodomenowe w przyszłości i umożliwić płynne, „bezkolizyjne" wejście sił zbrojnych USA w tą przyszłość. Rozwijane są równolegle liczne projekty związane z każdym aspektem działań: od cyberbezpieczeństwa i komunikacji, po nowe rodzaje broni, pancerzy, pojazdów czy środków rozpoznania i zwiększania świadomości sytuacyjnej. W 2022 roku testem terenowym realizowanym przez US Army Futures Command są ćwiczenie Project Convergence 22 (sprawdzające możliwości działań wielodomenowych, czyli współdziałania różnych rodzajów wojsk i sprzętu w ramach nowych procedur) oraz ćwiczenia PNTAX 22 (sprawdzające precyzję, nawigację i synchronizację komponentów naziemnych i orbitalnych systemów pozycjonowania).

Dotąd obszarem działań w ramach Project Convergence były zamknięte i kontrolowane obszary poligonu, ale tym razem zdecydowano przeprowadzić, częściowo w trybie symulacji i ćwiczeń sztabowych z elementami fizycznego odwzorowania, działania na skalę międzykontynentalną. Włączono komponenty wojskowe obecne w Australii i na Hawajach. Symulowano m. in. ostrzały dalekiego zasięgu z użyciem pocisków Tomahawk startujących z jednostek US Navy, a także rozwijanych przez US Army Long Range Hypersonic Weapon (LRHW), czyli pocisków hipersonicznych o zasięgu 1000 km. Rakiety przeciwlotnicze i przeciwbalistyczne US Navy typu SM-6 były natomiast naprowadzane na cele wykrywane i śledzone przez sensory należące do innych rodzajów sił zbrojnych. Chodziło o sprawdzenie nie tylko systemów wymiany danych multidomenowo ale też między różnymi systemami funkcjonującymi w poszczególnych rodzajach sił zbrojnych USA.

Ważnymi elementami technologicznymi była tu różnorodność zintegrowanych komponentów identyfikacji, celowania i łączności, w tym programy sztucznej inteligencji, takie jak Synchronized High Optempo Targeting, które „stosują dane z czujników do wypracowania standardów wyboru celu, matrycy kierowania atakami i wsparcia bezpośredniego, wykorzystując Sztuczną Inteligencję (SI) oraz autonomiczne zdolności do wybierania optymalnych celów do trafienia" – jak pisze US Army Futures Command.  

Eksperymenty obejmowały również siły operacji specjalnych, które wykorzystywały wyświetlacz IVAS (ang. Integrated Visual Augmentation System -Zintegrowanego Systemu Rozszerzonej Wizualizacji) do otrzymywania aktualnych informacji wywiadowczych, w tym od sojuszniczych sił zbrojnych. System IVAS posłużył m. in. do przekazywania danych w czasie niemal rzeczywistym żołnierzom znajdującym się w Australii. Ten wyświetlacz nahełmowy połączony z dodatkowymi sensorami znacznie zwiększa świadomość sytuacyjną żołnierza.

Ćwiczenia Project Convergence 22 to również okazja dla testowania rozwiązań, które bardziej kojarzą nam się z wojna przyszłości, takich jak różnego typu bezzałogowce latające i naziemne czy wreszcie alternatywnie pilotowany śmigłowiec Black Hawk. Niedawno odbył on pierwszy lot bez załogi, w trybie w pełni autonomicznym, a podczas tych ćwiczeń realizował już konkretne zadania transportując około 1,5 tony ładunków dla jednostek armii i sił specjalnych USA. Co podkreślił szef sztabu US Army Gen. James McConville, sztuczna inteligencja została wykorzystana tu nie tylko do pilotowania śmigłowca, ale też do planowana misji i przewidywania potrzeb do zaopatrzenia i wsparcia jednostek. Coraz szerzej stosowane jest więc wsparcie planowania i realizacji działań przez algorytmy samouczące i elementy sztucznej inteligencji. Zwiększa to skuteczność i skraca czas wypracowania decyzji. Podnosi również trafność przewidywania działań przeciwnika, co w konsekwencji pozwala na bardziej adekwatną i szybszą reakcję.

Podsumowując, tegoroczne ćwiczenia Project Convergence 22 stanowiły nie tyle test różnych rozwiązań w ramach projektów „żołnierza przyszłości" czy „systemu bojowego przyszłości", ale kompleksowy test inkorporowania nowych technologii w siły zbrojne realizujące działania bojowe na szeroką skalę. Jest to kolejne miejsce, w którym wyraźnie widać, że US Army wyszła już z ery „misji stabilizacyjnych" i „konfliktów asymetrycznych". Dziś główny kierunek rozwoju to przygotowanie do przyszłej wojny z przeciwnikiem o podobnych możliwościach taktycznych i strategicznych. Równocześnie z technologiami testowane są sposoby ich skutecznego i bezproblemowego wdrażania w siłach zbrojnych w ramach ich obecnych działań i przyszłych zadań. Jest to więc ciągła praca US Army Futures Command, aby przyszłość zawarta w nazwie dowództwa systematycznie stawała się teraźniejszością sił operacyjnych USA.