Nowe ukraińskie pociski w służbie w 2025 roku

Informację o terminie wdrożenia podał dyrektor państwowego przedsiębiorstwa SpetsTechnoExport Ołeksij Petrow w wywiadzie udzielonym serwisowi Oboz.ua. Dyrektor miał być świadkiem prób poligonowych, których wyniki określił jako zadowalające. Wypowiedzi tej udzielił w listopadzie ubiegłego roku. Istnieje możliwość, że Petrow miał na myśli prace nad tajemniczym systemem uzbrojenia, o którym wspominał prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełenski podczas sierpniowej konferencji prasowej.

Powiem, że zarówno państwowy, jak i wreszcie prywatny sektor zmierzają w tym kierunku. I to była mądra decyzja, aby usunąć monopol na przemysł rakietowy. Dlatego myślę, że będziemy mieli nasze rakiety, powiedzmy, pocisk skrzydlaty i balistyczny, do połowy 2025 roku.
Dyrektor przedsiębiorstwa SpetsTechnoExport Ołeksij Petrow.

Można domniemywać, że wspomniany pocisk balistyczny bazuje na projekcie Sapsan/Hrim-2. Co ciekawe, w listopadzie ubiegłego roku generał brygady Serhij Baranow, szef Głównego Zarządu Rakietowego, Artylerii i Systemów Bezzałogowych Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy, przekazał dziennikarce „Kyiv not Kiev” informację o postępach prac nad rodzimym systemem uzbrojenia tej klasy. Wojskowy zaznaczył, że jeden z testów nowej rakiety zakończył się trafieniem celu oddalonego o 700 km. Według Baranowa wspomniana rakieta ma być całkowicie nowym rozwiązaniem, choć wydaje się wątpliwe, by konstruktorzy nie skorzystali z doświadczeń wypracowanych w programach Sapsan/Hrim-2 oraz Neptun. Także serwis internetowy „Ekonomicznej Prawdy” informował w grudniu, że prace nad pociskami balistycznymi trwają, a w tym roku mają odbyć się kolejne badania w locie.

Jednocześnie można spodziewać się dalszego rozwoju pocisków manewrujących z rodziny Neptun, a także nowych, efektywnych kosztowo rozwiązań, które media niepoprawnie określają mianem „dronów-pocisków”, bezwiednie powtarzając osobliwą terminologię ukraińskich polityków. W tej kategorii można umieścić pociski manewrujące Piekło oraz Palanycia.

Sapsan to ukraiński system artylerii rakietowej z pociskami balistycznymi krótkiego zasięgu. Został opracowany przez Państwowe Biuro Konstrukcyjne „Piwdenne” im. M. K. Janhela oraz Południowe Zakłady Budowy Maszyn „Piwdenmasz” im. A. M. Makarowa w celu zastąpienia radzieckich zestawów Toczka-U. Hrim-2 (ukr. Grom-2) to wariant eksportowy Sapsana. System bazuje na podwoziu samochodu ciężarowego z napędem 10x10. Wóz opracowały Charkowskie Zakłady Sprzętu Transportowego i Charkowskie Biuro Konstrukcji i Budowy Maszyn im. A. A. Morozowa. Osadzono na nim dwa kontenery transportowo-startowe z pociskami balistycznymi. Sapsan ma dysponować zasięgiem 500 km. Z kolei zasięg eksportowego pocisku Hrim-2 zredukowano do 280-300 km. Rakieta o masie 4300 kg ma przenosić głowicę o masie do 480 kg. System naprowadzania łączy nawigację satelitarną i bezwładnościową z jedną z czterech głowic śledzących do kierowania w końcowej fazie lotu: optoelektroniczną, radarową, z detektorem podczerwieni oraz wielozakresową. Masa pojazdu wraz z dwoma pociskami ma wynosić ponad 20 ton.

R-360 Neptun to ukraiński pocisk przeciwokrętowy opracowany przez kijowskie Biuro Konstrukcyjne Łucz w 2018 r. Masa środka bojowego wynosi 870 kilogramów, natomiast głowicy 150 kg. Pocisk dysponuje zasięgiem 280-300 km. Zmodernizowana wersja oprócz okrętów nawodnych może też razić cele naziemne. Prędkość maksymalna wynosi 900 km/h. Neptun porusza się na wysokości od 10 do 300 metrów, przy czym w terminalnej fazie naprowadzania pocisk zniża się na 3 metry, co ma utrudnić działanie wrogiej obrony przeciwrakietowej. W kwietniu 2022 r. z pomocą dwóch Neptunów zatopiono rosyjski krążownik rakietowy „Moskwa”. Nowszy wariant tego środka bojowego wykorzystano w sierpniu 2023 r. do zniszczenia elementów rosyjskich systemów obrony powietrznej S-300 i S-400 na okupowanym Krymie.

W skład dywizjonu systemu Neptun wchodzi 6 wyrzutni USPU-360 (każda z czterema pociskami), 6 wozów transportowo-załadowczych TZM-360, 6 pojazdów transportowych TM-360 oraz jedno mobilne stanowisko dowodzenia RKP-360. Kompletny dywizjon powinien posiadać 24 gotowe do wystrzału pociski przeciwokrętowe oraz 48 zapasowych na wozach amunicyjnych. Początkowo podwoziem bazowym do wszystkich pojazdów były samochody ciężarowe KrAZ, jednak docelowo wymieniono je na czeskie Tatry 815-7 z napędem 8x8.