Niemcy będą produkować Stingery

„Stinger jest pociskiem ziemia-powietrze wybieranym przez 24 kraje, w tym Niemcy i dziewięciu innych członków NATO” – powiedział Tom Laliberty, prezes Land & Air Defense Systems w Raytheon. „Obserwujemy historycznie wysoki popyt na Stingera ze względu na jego niezrównaną skuteczność i skuteczność w walce z różnymi zagrożeniami krótkiego zasięgu”. Porozumienie należy postrzegać w kontekście dodatkowych zakupów Stingerów, realizowanych przez Niemcy i innych sojuszników. Stosowna umowa została zawarta w lipcu 2024 roku, z dość odległym terminem dostaw, wyznaczonym na lata 2028-2029.

„Dla Diehl Defence wznowienie produkcji pocisków Stinger opiera się na naszych sprawdzonych możliwościach i doświadczeniu w tej gamie produktów i bezproblemowo wpisuje się w naszą silną pozycję na rynku naziemnych systemów obrony powietrznej” – powiedział Helmut Rauch, dyrektor generalny Diehl Defence. Diehl Defence rozważa różne opcje zwiększenia mocy produkcyjnych, zarówno w istniejących zakładach, jak i być może w innych lokalizacjach - czytamy dalej w komunikacie.

Wcześniej Stingery były produkowane w Niemczech w końcowym okresie zimnej wojny jako Fliegerfaust 2. Innym amerykańskim pociskiem, który był produkowany przez Niemcy, jest AIM-9 Sidewinder, następnie zmodernizowany przez Diehla do wersji AIM-9L/1 - taką mają otrzymać polskie samoloty FA-50. Porozumienie Diehla i RTX to także dowód na rosnące znaczenie przenośnych zestawów przeciwlotniczych (klasy MANPADS) na rynku obronnym w Europie. Stinger konkuruje tutaj przede wszystkim z polskim Piorunem. Ten ostatni został zakupiony ostatnio przez Belgię i Mołdawię, a wcześniej między innymi Ukrainę (gdzie bardzo dobrze sprawdził się w warunkach bojowych), Estonię, Łotwę czy Norwegię.

Stinger to amerykański przenośny przeciwlotniczy zestaw klasy MANPADS odpalany z ramienia. Pierwsze wersje były używane jeszcze w latach 80. XX wieku podczas sowieckiej interwencji w Afganistanie, przeciwko rosyjskim samolotom i śmigłowcom. Obecnie Stingery wykazują się skutecznością do odległości około 5,5-6 km i do wysokości około 3,5 km. Są wykorzystywane na zestawach przenośnych, ale też na samobieżnych wyrzutniach na bazie KTO Stryker i starszych pojazdach Avenger. Od 2022 roku są używane bojowo na Ukrainie, w wersji przenośnej i na Avengerach. Wtedy też podjęto decyzję o wznowieniu ich produkcji pełnoseryjnej, a obecnie jest ona rozszerzana.