Czesko-turecka "Sona" zaprezentowana

Wojna na Ukrainie - raport specjalny Defence24.pl

Turecko-czeski system przeciwlotniczy łączy trzy rodzaje efektorów, które mają za zadanie wyeliminować wskazane cele. Środkiem niszczącym zagrożenia na bardzo bliskim dystansie jest armata automatyczna Oerlikon KDC kal. 35 mm mogąca strzelać amunicją programowalną na dystansie zapewne do 4-5 km. Tym samym jest to rozwiązanie podobne dla np. niemieckiego Skynexa. W przypadku eliminacji celów powietrznych na trochę dalszym dystansie system wykorzystuje cztery nieokreślone pociski rakietowe bardzo krótkiego zasięgu, które zostały umiejscowione.... na osłonie armaty przeciwlotniczej. Jest to bardzo dziwne umiejscowienie efektorów tego typu, budzące wiele wątpliwości obserwatorów.

W przypadku eliminacji celów na większym niż 6-7 km dystansie system korzysta z rodzimej produkcji pocisków przeciwlotniczych krótkiego zasięgu.... ponownie niewiadomego typu. Według dostępnych informacji są to rakiety Bozdoğan/Gökdoğan, czyli odpowiedniki amerykańskich AIM-9/AIM-120, lub Hiasar-A. W przypadku tego ostatniego efektora zasięg rażenia celów to 15 km zaś możliwy do osiągnięcia pułap to 8000 metrów. Są one umieszczone w czterokomorowej wyrzutni obok armaty przeciwlotniczej. Do detekcji celów mają służyć aż v=cztery radary, co może znacząco odbić się na cenie całego systemu. Jest on przeznaczony do eliminacji środków napadu powietrznego i obrony obiektów stałych jak lotniska, ale także przemieszczających się wojsk np. podczas patroli. Zastosowanie kilku typów uzbrojenia ma pozwalać na eliminację różnego typu zagrożeń od bezzałogowców, poprzez śmigłowce, kończąc na samolotach oraz pociskach rakietowych różnego typu.