Rosja: Rakietowe Tornado przeszło testy. Zasięg: 120 km

Wieloprowadnicowa wyrzutnia 300 mm rakiet dalekiego zasięgu 9A53-S Tornado-S jest w stanie prowadzić ogień na maksymalnych odległościach do 120 km z zwiększoną w stosunku do poprzednika dokładnością. Pojedyncza salwa z wyrzutni jest w stanie pokryć obszar o powierzchni 67,6 hektara.

Jest następcą wyrzutni BM-30 Smiercz, której ograniczeniem były brak nowoczesnego zautomatyzowanego systemu kierowania ogniem, nowych układów dowodzenia i łączności, stare podwozie bazowe Ził -135ŁM oraz niezbyt już nowoczesna amunicja. Również jednym z równoległych do nowego programu Tornado procesów modernizacji jest pozyskanie nowoczesnych systemów rozpoznania i namierzania artyleryjskiego w postaci różnych systemów, w tym BSP niedostępnych wcześniej lub eksploatowanych w Rosji w niewystarczających ilościach.

Realizatorem zadnia jest tulskie przedsiębiorstwo OAO NPO Spław razem z OAO MZ z permskiej Motowilichy. Pierwotna idea programu Tornado polegała na uzyskaniu modułowego systemu rakietowego na uniwersalnym nośniku, wykorzystującego pociski rakietowe różnych kalibrów, ładowanych na wyrzutnię w postaci szybkowymiennych pakietów. W wyniku pewnego przetasowania wymagań rosyjskiej armii doprowadzono do skonstruowania systemu w którym można zainstalować 2 pakiety po 6 pocisków kal. 300 mm lub 2 pakiety po 15 pocisków kal. 220 mm. Mimo, że pakiety z pociskami obydwu kalibrów są całkowicie zamienne w ramach każdej wyrzutni, pojawiły się dwie nowe - odpowiednio Tornado-S i Tornado-U.

Tornado-G jest natomiast zmodernizowaną 122 mm wyrzutnią Grad na ciężarówce Ural-4320 oznaczoną 2B17M. W 2014 roku został przewidziany jako następca BM-21 w SZ FR.

Wykorzystywane w Tornado-S nowe rakiety wyposażono w system pozycjonowania/korygowania bazujący na rosyjskim systemie nawigacji satelitarnej GLONASS. Rakiety mogą być wyposażone w różnego rodzaju głowice bojowe (m.in. termobaryczne czy z subamunicją przeciwpancerną o zasięgu 120 km – siedem rodzajów głowic), przy czym obecnie pracuje się nad zwiększeniem ich zasięgu  do 200 kilometrów. Przejście z położenia transportowego do gotowości do otwarcia ognia zajmuje niecałe trzy minuty.

Wyrzutnia może przenosić 12 lub 8 prowadnic rurowych, zamontowanych na podwoziu ciężarówki MZKT-79306. Jest możliwość odpalania jednej rakiety lub pełnej salwy.

Pod koniec 2012 roku prototypy Tornado-S i Uragan-1M (te ostatnie to nowe wyrzutnie kal. 220 mm) rozpoczęły cykl testów mających potwierdzić osiągnięcie przez tak zmodyfikowane systemy nowych założeń armii rosyjskiej.  W 2013 poinformowano o zakupach, mimo to m.in.  ze względów finansowych, systemy były odbierane w ograniczonych ilościach.

Pierwotnie Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej liczyło na zastąpienie wszystkich posiadanych starszych wyrzutni artyleryjsko-rakietowych (122 mm 9K51 Grad, 220 mm 9K57 Uragan, i 300 mm 9A52 Smiercz) nowym systemem Tornado w przeciągu 10 lat.

Nowe Tornado-S ma trafić w pierwszej kolejności na wyposażenie Zachodniego Okręgu Wojskowego (ponad 40 wyrzutni). W 2016 roku dostarczono kolejne wyrzutnie systemu Uragan – 1M. Powodem opóźnień w dostawach było wykonywanie niektórych elementów wyrzutni na Ukrainie (np. prowadnic rurowych). Obecnie cały system jest w pełni rosyjski.

Na rynku eksportowym konkurencją dla rosyjskich systemów wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych są przede wszystkim rozwiązania izraelskie (system Lynx), chińskie (szereg różnych konstrukcji np. SR4 i SR5) czy brazylijskie (zmodyfikowany Astros II).