Przeciwlotniczy BTR-50 jedzie na front

Wojna na Ukrainie

Początkowo sądzono, że rozkonserwowane BTR-50 posłużą za wozy specjalistyczne, zwłaszcza dowodzenia, których Rosjanom zdecydowanie brakuje. Jak się okazuje, mogą one stać się także samobieżnym zestawem przeciwlotniczym na podobnej zasadzie jak te powstałe na bazie bojowych wozów piechoty BMP-1 czy samochodów ciężarowych KamAZ. Rozwiązanie to pozwala na eliminację zagrożeń powietrznych na dystansie do 2500 m oraz lądowych oddalonych maksymalnie na odległość 2 km. Zapewne będą one wykorzystywane przeciwko obydwu typom celów. Wyciągnie kolejnych tak przestarzałych pojazdów, może oznaczać. że tempo remontów wycofanych zestawów przeciwlotniczych ZU-23-4 Szyłka czy tych opartych o podwozia bojowych wozów desantu BMD-1 jest niewystarczające.

BTR-50 to radziecki gąsienicowy transporter opancerzony opracowany w latach 50. XX wieku na bazie czołgu pływającego PT-76, dzięki czemu zachował on zdolność samodzielnego pokonywania przeszkód wodnych metodą pływania. Uzbrojenie pojazdu może stanowić szeroka gama karabinów maszynowych m.in. SGMB czy wielkokalibrowy karabin maszynowy KPW kal. 14,5 mm. Jednostkę napędową stanowi 6-cylindrowy silnik Diesla o mocy 240 KM pozwalający na rozpędzenie wozu do 44 km/h po drodze lub 11 km/h podczas pokonywania przeszkód wodnych. Załogę BTR-50 stanowiło dwóch żołnierzy, zaś desant wynosił zazwyczaj 10-12 osób. ale mógł być zwiększony do aż 20. Byli oni chronieni przez pancerz o grubości 7-13 mm.

Rosja miała na początku obecnego wieku posiadać jeszcze kilkaset BTR-50PU/PUM. Większość z nich zapewne została skierowana po wycofaniu do hut, jednak na ujęciach ze składnic sprzętowych w głębi  Rosji pojawiają się pojedyncze egzemplarze  BTR-50. Ze względu na swoją podatność na ulepszenia pojazdy te mogą być poddawane wielu modernizacjom skutkującym przemianowaniu ich na np. bojowy wóz piechoty po instalacji zdalnie sterowanego systemu wieżowego jak np. BPPU-1 lub artyleryjski zestaw przeciwlotniczy po integracji z armatami ZU-23-2.