USA wycofują Strykery wsparcia ogniowego

W ostatnim czasie kwestia ta była przedmiotem analizy w sztabie amerykańskiej armii, której ostatecznym wynikiem okazała się rezygnacja z dalszej eksploatacji tego typu wozów. Główną przyczyną podjęcia tej decyzji ma być przede wszystkim systemowe problemy z przestarzałym już uzbrojeniem głównym tego wozu czyli armatą gwintowaną kal. 105 mm z automatem ładowania. Ze względu na to, że oba te systemy są wykorzystywane obecnie tylko w tym pojeździe w U.S. Army stale rosły także koszty jego bieżącej eksploatacji i serwisu. Dodatkowo wozy te nie były modyfikowane do standardu Double V-Hull (DVH) A1 ze wzmocnioną odpornością przeciwminową dna kadłuba.

M1128 Mobile Gun System (MGS) to amerykański wóz wsparcia ogniowego będący jedną z wersji rodziny kołowych wozów bojowych Stryker zaprojektowanym i produkowanym przez General Dynamics Land Systems (GDLS). Został opracowany w wyniku potrzeby zapewnienia integralnego i bezpośredniego wsparcia ogniowego lekko uzbrojonym kołowym transporterom opancerzonym M1226 Stryker. W celu zwiększenia unifikacji w ramach SBCT system ten został osadzony także na podwoziu Strykera. Jego uzbrojenie stanowi armata gwintowana M86A1E4 kal. 105 mm z zapasem 18 naboi osadzona w stabilizowanej i obrotowej wieżyczce wyposażonej w automat ładowania. Główne uzbrojenie jest zasilane czterema różnymi typami amunicji: przeciwpancerno-odłamkową M393A3, kumulacyjną M456A2, podkalibrową M90 i odłamkowo-burzącą M1040.

Jak dotąd Strykery MGS znajdują się w plutonach wsparcia ogniowego uzbrojonych w 3 wozów tego typu z których każdy wspiera każdy z trzech batalionów SBCT. Obecnie w służbie liniowej znajduje się 139 egzemplarzy tych wozów (z 142 wyprodukowanych z których jednak 3 zostały utracone w walce). Ich głównym zadaniem było zapewnienie bezpośredniego wsparcia ogniowego pododdziałom piechoty zmotoryzowanej, które posiadają jedynie lekkie uzbrojenie i nie dysponują dużą siłą niszczącą. Wozy te zadebiutowały w Iraku i Afganistanie, gdzie zwalczały m.in. umocnione stanowiska nieprzyjaciela takie jak bunkry, gniazda karabinów maszynowych czy pozycje snajperskie.

Zdaniem amerykańskich wojskowych powstałą w wyniku ich wycofania lukę w zakresie siły ognia pododdziałów SBCT mają uzupełnić początkowo dwie nowe wersje Strykera planowane do wprowadzenia w najbliższych latach. Pierwszą z nich jest Stryker A1 Medium Calibre Weapon System (MCWS), czyli wieża z armatą 30 mm, a drugą klasyczne kołowe transportery opancerzone Stryker M1126 ze zdalnie sterowanym modułem uzbrojenia CROWS-J z wyrzutnią przeciwpancernych pocisków kierowanych FGM-148 Javelin. W perspektywie po 2025 roku ich docelowym następcą będzie nowy amerykańskich czołg lekki planowany do pozyskania w programie Mobile Protected Firepower (MPF).

Wycofanie wozów Stryker MGS trzeba też postrzegać w szerszym kontekście. Amerykanie chcą pozbyć się sprawiającego problemy systemu uzbrojenia o ograniczonej efektywności (np. w stosunku do współczesnych czołgów), a jego zadania przejmą dozbrojone transportery piechoty. Jednocześnie jednak najprawdopodobniej "uwolnione" zostaną stanowiska etatowe, jakie do tej pory zajmowały obsługi Strykerów MGS. A te mogą być szczególnie przydatne, biorąc pod uwagę że amerykańska armia z jednej strony nie może podwyższać ogólnej liczebności z uwagi na ograniczenia budżetowe, z drugiej - dąży do odtworzenia wielu ważnych zdolności, przydatnych w konflikcie o dużej intensywności (m.in. walka elektroniczna, obrona powietrzna). "Oszczędności" będą więc mogły zostać zagospodarowane w efektywny sposób.