Peru chce więcej artylerii rakietowej

Siły Lądowe Peru posiadają obecnie 27 chińskiej produkcji wieloprowadnicowych wyrzutni rakiet Typ 90B (odmiana PHL-81) oraz około 22 radzieckich BM-21 Grad. Obie konstrukcje wykorzystują pociski kal. 122 mm, co ułatwia proces zaopatrywania ich w amunicję. Wraz z pierwszymi pojazdami kupione zostało od koncernu Norinco 580 rakiet o zasięgu 40 km, co uczyniło z nich artylerię o największym zasięgu rażenia na stanie peruwiańskiej armii. Na początku grudnia zeszłego roku peruwiański dziennik La República poinformował, że wśród planowanych zakupów dla armii na rok 2025 przewiduje się pozyskanie dodatkowych 40 wieloprowadncowych wyrzutni rakiet oraz 4200 rakiet o zasięgu 40 kilometrów i 600 rakiet o zasięgu 50 kilometrów.

Do składania ofert zostały zaproszone firmy ze Stanów Zjednoczonych (M142 HIMARS?) czy Izraela (PULS). Z postępowania wykluczone zostały przedsiębiorstwa rosyjskie oraz ukraińskie ze względu na trwające działania wojenne. Jeżeli przyjrzeć się wymaganiom co do zasięgu kupowanych rakiet oraz liczbie wyrzutni można podejrzewać, że proponowany w przypadku USA mógłby zostać HIMARS z pociskami kal. 122 mm. Jeżeli chodzi o izraelskiego PULS-a są one jego w stałej ofercie. Oprócz nich w postępowaniu mogą pojawić się konstrukcje chińskie, południowokoreańskie lub też używane od pośredników.

Typ 90B to chińska wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet kal. 122 mm będąca pochodną PHL-81. Można za jej pomocą razić cele na dystansie 20-40 km (w zależności od typu użytej amunicji) za pomocą pocisków umieszczonych w 40 prowadnicach. Pojazd może przewozić pełną jednostkę ognia w przedziale transportowym pomiędzy kabiną załogi i samą wyrzutnią. Podwozie Typ 90B stanowi samochód ciężarowy Beifang Benchi 2629 6x6, napędzany przez silnik o mocy 290 KM. Prędkość maksymalna została określona na 85 km/h. Odmiana ta względem Typ 90A wyróżnia się użyciem w ramach baterii pojazdów rozpoznawczych WZ551 oraz ulepszonym systemem dowodzenia i kontroli w dedykowanych ku temu pojazdach.

M142 HIMARS to amerykańska wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet na podwoziu samochodu ciężarowego Oshkosh M1140 z napędem 6x6. Pojazd jest napędzany silnikiem Caterpillar o mocy 290 KM. Prędkość maksymalna wynosi 85 km/h, a zasięg operacyjny to 480 km. HIMARS jest lżejszym sprzętem od gąsienicowej wyrzutni M270 MLRS. To umożliwia przewożenie M142 w ładowni średniego samolotu transportowego takiego jak C-130 Hercules.

W wyrzutni M142 HIMARS mieści się jeden kontener transportowo-startowy na sześć kierowanych pocisków rakietowych GMLRS o zasięgu rażenia około 80 km. Obecnie wdrażany jest wariant ER GMLRS o wydłużonym zasięgu. Alternatywnie system może wystrzelić jeden pocisk systemu MGM-140 ATACMS o zasięgu ponad 300 km lub dwa PrSM, które trafią w cel oddalony o ponad 400 km. Obecnie M142 HIMARS znajduje się w służbie krajów takich jak Stany Zjednoczone, Jordania, Maroko, Polska, Rumunia, Singapur, Ukraina i Zjednoczone Emiraty Arabskie.

PULS to wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet opracowana przez izraelską spółkę Elbit Systems. Stanowi zmodernizowany wariant systemu Lynx, który został zakupiony przez kraje takie, jak Azerbejdżan i Kazachstan. Może być zintegrowana z różnego typu samochodami ciężarowymi (np. Tatra, MAN lub Scania) lub platformami gąsienicowymi. System ten może używać szerokiej gamy pocisków rakietowych kalibrów 122, 160, 306 i 370 mm, rażąc cele na dystansie 150 km (EXTRA kal. 306 mm) lub nawet 300 km (Predator Hawk kal. 370 mm). Oprócz tego można z niego wystrzeliwać amunicję krążącą SkyStriker o zasięgu rażenia 100 km. Dzięki otwartej architekturze PULS jest podatny na modernizacje, a także integrację z istniejącymi typami efektorów. Wyrzutnie te są obecnie używane przez takie kraje jak Izrael, Holandia, Dania, Kazachstan, Maroko, Azerbejdżan, Rwanda oraz w przyszłości Hiszpania, Serbia, Tajlandia i Niemcy. Obok tego zostały one zamówione trzykrotnie przez nieokreślonych klientów w tym jednego europejskiego.

BM-21 Grad to radziecka samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet kalibru 122 mm opracowana na początku lat 60. XX w. w celu zastąpienia systemu BM-14. Grad posiada 40 wyrzutni pocisków rakietowych, po 10 w czterech rzędach, które w zależności od typu efektora mogą zostać wystrzelone na odległość 20-45 km. Prowadnice mogą być naprowadzane elektrycznie lub ręcznie, a czas wystrzelenia pełnej salwy wynosi 20 sekund. Wyrzutnię osadzono na podwoziu samochodu ciężarowego Ural-375D z napędem 6x6. Napędza go chłodzony cieczą silnik benzynowy w układzie V8 o mocy 180 KM. Na drodze utwardzonej pojazd osiąga prędkość maksymalną 75 km/h, zaś jego zasięg wynosi 750 km. Później rozpoczęto instalację wyrzutni na podwoziu Ural-4320, również w konfiguracji 6x6. Obecnie BM-21 to najbardziej rozpowszechniona wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet na świecie, który doczekała się wielu wersji lokalnych, jak choćby czechosłowackiej RM-70 czy polskiej WR-40 Langusta.