Najnowsza wersja Abramsa. Jakie czołgi kupiła Polska? [AKTUALIZACJA]

AKTUALIZACJA: 5.04 13:28. Wartość umowy to 4,74 mld USD. Pierwsze 28 czołgów zostanie dostarczonych w 2022 roku ze składów US Army, by rozpocząć proces szkolenia. Dostawy zakończą się w roku 2026.

Wozy te mają trafić do pododdziałów pancernych wchodzących w skład nowej 18. Dywizji Zmechanizowanej, zastępując w niej nie tylko T-72M/M1/M1R ale i Leopardy 2PL/A5. W ramach umowy wartej około 4,75 mld USD netto poza czołgami Abrams Polska otrzyma również 26 wozów zabezpieczenia technicznego M88A2 Hercules, 17 mostów szturmowych M1110, 250 systemów przeciwko zdalnie odpalanym ładunkom wybuchowym AN/VLQ-12 Duke, partię (276 sztuk) 12.7 mm wkm M2 i 7.62 mm km M240C (500 sztuk), zdalnie sterowane moduły uzbrojenia CROWS-LP oraz amunicję.

Oprócz czołgów Polska otrzyma wymagany pakiet logistyczny i szkoleniowy, w tym symulatory. Ponadto wojskowe zakłady remontowe uzyskają uprawnienia do zabezpieczenia eksploatacji tych maszyn. Tu wsparciem będzie m.in. pakiet zapasowych silników turbinowych typu AGT1500.

Według przedstawicieli MON za podstawowe kryteria wyboru tego właśnie czołgu należy przyjąć jego dużą siłę rażenia, zdolność do sieciocentrycznego działania, wysoką manewrowość oraz poziom zapewnianej ochrony załodze (przeżywalność na współczesnym polu walki). Dokładna analiza tych parametrów miała zadecydować o przewadze Abramsa nad niemieckim Leopardem.

M1A2 SEPv3 Abrams

Produkcja tego czołgu jest realizowana w Joint Systems Manufacturing Center (JSMC) w Limie oraz Anniston Army Depot. Powstanie tego wariantu modernizacji miało na celu znaczne zwiększenie poziomu zapewnianej ochrony załodze, przeżywalności na współczesnym polu walki i możliwości zwalczania różnych systemów broni przeciwnika.

Wariant SEPv3 stał się podstawą do modernizacji obecnie eksploatowanych czołgów w różnej konfiguracji, przy czym podkreśla się, że nowe możliwości są w pewnym stopniu również efektem ekonomicznego kompromisu powiązanego ze skutecznością zaproponowanych zmian.

SEPv3 ma zastąpić dotychczasowy SEPv2 (w produkcji od 2005 roku) i był efektem końcowym programu Executive Office for Ground Combat Systems uruchomionego w 2011 roku i mającego na celu przywrócenie tym maszynom utraconych zdolności oraz dostosowanie ich do wprowadzenia najnowszych technologii i rozwiązań (m.in. nowych, lżejszych, bardziej kompaktowych i wydajniejszych systemów elektroniki).

W ramach wariantu SEPv3 dokonano więc:

• integracji systemu łączności Government Furnished Equipment (GFE) Joint Tactical Radio System (JTRS), która ma zapewnić pełną integrację i interoperacyjność przesyłania danych z pozostałymi wozami działającymi w ramach Brigade Combat Teams;
• zapewnienia odpowiedniego bilansu mocy – wytwarzania i dystrybucji energii poprzez wprowadzenie udoskonalonego alternatora, pierścienia poślizgowego, modułów Hull Power Distribution Unit (eHPDU)/Common Remote Switching Modules (CRSM), oraz systemu monitorowania akumulatorów (BMS);
• wprowadzenia modułów Line Replaceable Unit/Line Replaceable Modules Redesign - zmiana ta, podobnie jak system generowania energii, ma znacznie ułatwić utrzymanie i dalsze modernizowanie czołgu.
• dodania systemu przeciwdziałania odpalanym zdalnie ładunkom wybuchowym - Counter Remote Control Improvised Explosive Device (RCIED) Electronic Warfare (CREW)/Duke;
• wprowadzenia zmodernizowanej armaty z programatorem i łączem danych do programowania amunicji - Ammunition Data Link (ADL) dla najnowszej, programowalnej amunicji M829A4 Advanced Kinetic Energy (AKE) i Advanced Multi-Purpose XM1147 (AMP);
• zamontowania pomocniczego agregatu zasilającego (APU);
• zainstalowania nowego system przeciwpożarowego - AFES;
• zamontowania na wieży nowego modułu uzbrojenia CROWS-LP;
• wzmocnienia systemu opancerzenia – tzw. Next Generation Armor Package (NGAP) lub Next Evolutionary Armor (NEA)będący rozwinięciem pancerzy typu HAP - zainstalowano e nowy pancerz kompozytowy, który podniósł masę do około 67 ton.

Czołg jest też integrowany z systemem aktywnej ochrony Trophy HV klasy hard kill.

To jednak nie wszystko, bo obecnie trwają prace nad ECP1B/M1A2SEPv4, w którym ma być zaimplementowane więcej ulepszeń elektroniki i kilka nowych komponentów, w tym kamery termowizyjne III generacji. Otwarta jest też kwestia nowego silnika (trwają prace nad nową rodziną modułowych, dwusuwowych silników diesla z przeciwbieżnymi tłokami). Cala rodzina tych nowych rozwiązań miałaby zastąpić wszystkie obecnie stosowane silniki oraz stanowić napęd przyszłych pojazdów.

Dlaczego Abrams?

O wadach i zaletach wyboru tego właśnie czołgu napisano już wiele. W zasadzie opinii jest tyle ile osób je wyrażających. Stanowisko ogólne MON zostało już wyżej przedstawione. Za przewagą Abramsa nad Leopardem zdaniem wojskowych wynika:

• nowsze rozwiązanie armaty z przygotowaniem jej do użycia amunicji programowalnej czy dostosowaniem do nowoczesnych pocisków podkalibrowych;

• najnowocześniejsze rozwiązania systemów wymiany danych i dowodzenia - Joint Battle Command Platform – pozwala na jednolite zobrazowanie środowiska walki na poszczególnych szczeblach dowodzenia oraz wymianę informacji z dowództwami wyższego szczebla i co ważne zapewni interoperacyjność z siłami amerykańskimi;
• potencjalne zapewnienie komunikacji z HMS Jaśmin - zobrazowanie w systemie zarządzania polem walki w układzie załoga-pluton, kompania-batalion do stanowiska dowodzenia dowódcy brygady.
• bardziej skuteczny poziom zapewnianej osłony, w tym przygotowanie do montażu ASOP Trophy czy podjęte już prace nad nowym systemem MAPS.

Natomiast za największą wadę Abramsa uznano ograniczone zdolności pokonywania przeszkód wodnych. Ponadto trzeba będzie od podstaw przygotować cały system jego eksploatacji oraz szkolenia.