Izrael: Wspólny rozwój systemu rakietowego dla Homara?

System Lynx może być uzbrojony w rakiety Accular, Extra i Predator Hawk, a także pociski kalibru 122 mm. Został zaprojektowany z myślą o umożliwieniu wykorzystania dowolnej amunicji, jaka zostanie wybrana przez siły zbrojne.

System Lynx od momentu opracowania korzystał z pocisków 122 mm różnych typów i pochodzenia, z różnymi głowicami. Charakteryzuje go modułowa budowa, która umożliwia wykorzystanie wskazanych przez użytkownika rakiet. Aby strzelać wybraną amunicją potrzebna jest specyfikacja techniczna i balistyczna pocisku. Natomiast integracja danego pocisku jest zależna od jego typu i długości.

Wymiary pojazdu, zabudowy i samych modułów bojowych zależą od długości największego używanego pocisku. Masa pojedynczego modułu jest podobna dla różnych rakiet, ale zależnie od kalibru zmienia się liczba pocisków w module. Na przykład dla 122 mm są to dwa moduły po 20 rakiet, czyli łącznie 40. Dla porównania, w kontenerze znajdują się dwie rakiety Predator Hawk o zasięgu do 300 km, więc na wyrzutni mogą się znajdować 4 pociski tego typu.

Potencjalnie istnieje możliwość jednoczesnego użycia na jednym pojeździe dwóch rodzajów rakiet, ale z deklaracji producenta wynika, że głównie ze względów bezpieczeństwa, nie korzysta się z tego rozwiązania. Istnieje bowiem ryzyko, że załoga obsługująca może ustawić parametry dla jednego typu rakiet, a odpalić przez pomyłkę drugi.

Lynx znajduje się obecnie na uzbrojeniu 12 krajów, w różnych konfiguracjach. Wszystkie oferowane rakiety są używane przez armię Izraela, ale ze względów geograficznych nie ma warunków na strzelanie operacyjne niektórymi pociskami.

Wszystkie rakiety oraz wyrzutnie produkowane są w Izraelu, co według deklaracji IMI Systems zapewnia niezależność w ich opracowaniu i rozwoju. Cechy części bojowych, w tym sposób działania czy rodzaj i wielkość odłamków, mogą być dostosowane do potrzeb klienta.

Pierwszy typ to klasyczne odłamkowo-burzące. Izraelczycy opracowali różne rodzaje odłamków. Mogą być one stalowe lub wolframowe, a także mieszane, w wybranej przez użytkownika proporcji, w zależności od pożądanych siły i pola rażenia pocisków.

Oferowane są też penetrujące, przeznaczone do rażenia umocnionych celów. Mogą one eksplodować dopiero po przebiciu ściany lub kilku przeszkód. Mają możliwość penetracji kilku kondygnacji, a przy tym utrzymują prostoliniowy tor lotu. Po przebiciu przeszkody, możliwe jest ustawienie detonacji po uderzeniu nie w pierwszą, ale w kolejną przeszkodę w celu skutecznego porażenia. Według informacji producenta odchylenie pocisków od celu wynosi poniżej 10 m, co ma zapewnić precyzję rażenia i ograniczenie strat ubocznych.

Firma IMI Systems, mimo, że posiada technologię i linię produkcyjną, nie wytwarza pocisków typu cargo ze względu na obostrzenia prawa międzynarodowego. Przedstawiciele spółki wskazują jednak, że ich oferta obejmuje rozwiązania dające porównywane efekty, bez stosowania subamunicji.

Czytaj więcej: Lynx – modułowa oferta dla Homara z Izraela

IMI Systems deklaruje, że po wyborze jej propozycji w programie Homar firma przekaże technologie, tak aby produkcja systemu mogła odbywać się w Polsce. Posiada ona prawa do całości know-how i może zdecydować o jego sprzedaży. Władze Izraela wyraziły już zgodę na jego przekazanie. Izraelczycy zapewniają, że decyzja o zakresie transferu technologii będzie zależeć od strony polskiej. Zaznaczają jednocześnie, że są gotowi na rozwój pozyskanej przez Polskę, łącznie z prowadzeniem wspólnych inwestycji w dalszy rozwój systemu.

W celu ustanowienia współpracy, z wizytą w Tel-Awiwie przebywał zespół z Polski, złożony z przedstawicieli m.in. HSW, WB Electronics i Mesko oraz innych firm zaangażowanych w program Homar. Członkowie delegacji mogli zapoznać się z liniami produkcyjnymi, działaniem systemu oraz możliwościami jakie oferuje IMI. Strona izraelska zadeklarowała pełną swobodę decyzji o zakresie transferu technologii dla polskiego przemysłu.

Zgodnie z założeniami, pierwsze systemy będą mogły zostać dostarczone przez IMI Systems wraz z HSW po dwóch latach od podpisania umowy. Mają one powstawać w kooperacji i z rosnącym udziałem polskiego przemysłu aż do osiągnięcia pełnej polonizacji, z wyjątkiem elementów, co do których przeniesienie produkcji zostanie uznane za nieuzasadnione z przyczyn ekonomicznych lub technologicznych. Podobne założenia dotyczą produkcji amunicji przez zakłady Mesko. Harmonogram transferu możliwości produkcyjnych ma być zależny od możliwości strony polskiej.

Oprócz wersji lądowej osadzonej na samochodzie ciężarowym, istnieją jeszcze dwa inne warianty wyrzutni Lynx – stacjonarny i morski. We wszystkich używa się tej samej bazy systemowej. Wersja stacjonarna może być przewożona i rozmieszczana, na przykład do wzmocnienia obrony wybrzeża. Istnieje też wariant okrętowy, który może być instalowany na stosunkowo niewielkich jednostkach (np. klasy korweta). System Lynx w wersji morskiej jest już eksploatowany operacyjnie przez nieujawnionego użytkownika zagranicznego, którego znaczną część granicy stanowi wybrzeże morskie.

Jakub Palowski, Juliusz Sabak