Testy systemu IBCS. Obrona czterech obiektów

Zgodnie z komunikatem Northrop Grumman zakres testu, określonego jako SCOE 4.0 (Soldier Checkout Event 4.0) obejmował sprawdzenie możliwości tworzenia sieci i współdziałania elementów systemu IBCS na dużych odległościach. Próby były realizowane przez okres pięciu tygodni, przez żołnierzy US Army w stanach Nowy Meksyk, Teksas i Alabama.

W komunikacie podkreśla się, że w trakcie prób wykorzystano dziewięć centrów zarządzania obroną powietrzną EOC i 12 stacji łączności systemu IBCS (IFCN). To pozwoliło połączyć radary obrony powietrznej Patriot i Sentinel oraz wyrzutnie z pociskami PAC-3, PAC-3 MSE i PAC-2.

W trakcie testów system obrony powietrznej oparty na IBCS wykonywał symulowaną obronę czterech obiektów infrastruktury krytycznej przed atakami ze strony samolotów, rakiet balistycznych i manewrujących, przy jednoczesnym śledzeniu wielu statków powietrznych, zarówno własnych jak i przeciwnika. W trakcie prób sprawdzono zdolność tworzenia sieci, przekazu głosu, danych i wideo, identyfikacji IFF oraz tworzenia rozpoznanego obrazu sytuacji powietrznej i wreszcie prowadzenia sekwencji zwalczania celów. Według Northrop Grumman próby przebiegły pomyślnie.

Wiceprezes i dyrektor generalny ds. systemów obrony przeciwrakietowej i ochrony Northrop Grumman Dan Verwiel stwierdził, że ostatnie testy posłużyły do zademonstrowania zdolności tworzenia rozpoznanego obrazu sytuacji powietrznej i integracji rozproszonych systemów dowodzenia i wykrywania. Zaznaczył, że w trakcie prób sprzęt był rozmieszczony w podobny sposób, jak w wypadku realnych działań operacyjnych w kilku stanach USA.

Przeprowadzone ostatnio testy były dosyć kompleksowe. Przypomnijmy, że w pierwszej fazie programu Wisła Polska pozyskuje sześć stacji EOC i 12 systemów IFCN, a w próbach brało udział dziewięć EOC i 12 IFCN, wraz z radarami dwóch typów i pociskami systemu Patriot różnych wersji.

Obecnie przewiduje się osiągnięcie wstępnej gotowości bojowej przez IBCS do 2022 roku. Nowy harmonogram wdrażania systemu pojawił się w pierwszej połowie 2017 roku, po tym jak wcześniejsze testy wykazały występowanie problemów ze stabilnością oprogramowania. To opóźniło wdrożenie IBCS w stosunku do pierwotnych planów.

Od momentu opracowania nowego planu prace nad IBCS przebiegają jednak według dostępnych informacji zgodnie z harmonogramem. Jego częścią jest prowadzenie szeroko zakrojonych prób i testów, mających krok po kroku sprawdzać zdolności systemu IBCS. Jeszcze w lipcu br. pełnomocnik MON ds. wdrażania systemu Wisła płk Michał Marciniak potwierdził w Sejmie, że wprowadzanie IBCS w armii USA przebiega zgodnie z przyjętym planem.

IBCS to system zarządzania obroną powietrzną, przewidziany do wdrożenia w US Army, jak i w Wojsku Polskim – od pierwszej fazy programu Wisła. Ma on za zadanie tworzenie rozpoznanego obrazu sytuacji powietrznej w czasie rzeczywistym, poprzez połączenie danych z różnych sensorów (np. radarów krótkiego i średniego zasięgu) i wybór najbardziej optymalnego sensora do zwalczania celów. Dzięki temu wyrzutnie przeciwlotnicze mogą działać w sposób zintegrowany i w środowisku rozproszonym, nie są zależne od hierarchicznej struktury.