Niemcy i Francja dzielą łupy

Porozumienie podpisane przez ministrów obrony Niemiec i Francji oznacza uruchomienie fazy 1A, która dotyczy budowy demonstratorów technologii. Nadal oba państwa zakładają, że nowe pojazdy opracowane w ramach programu MGCS trafią do służby w roku 2040.

Podział prac pomiędzy przemysłem niemieckim, a francuskim ma zostać dokonany w stosunku 50/50. Strona niemiecka ma się zająć opracowaniem platformy, czyli kadłuba lub kadłubów pojazdów, a także opracowaniem opancerzenia oraz systemów aktywnej obrony.

Uzbrojenie konwencjonalne ma być opracowane we współpracy między Niemcami i Francją, podobnie systemy łączności, symulatory, a także infrastruktura i wsparcie logistyczne. Natomiast Francja samodzielnie opracuje uzbrojenie niekonwencjonalne i sensory.

Obie strony zakładają, że pojazdy opracowane w ramach programu MGCS, będą dysponować hybrydowym napędem diesel-elektrycznym, cała załoga będzie umieszczona w kadłubie, zaś wieża będzie bezzałogowa.

Nie podjęto jeszcze decyzji co do uzbrojenia głównego czołgu, czyli armaty. Planowane jest wykonanie badań porównawczych armaty Rheinmetall Rh130/L52 kalibru 130 mm i armaty ASCALON kalibru 140 mm i na bazie wyników tych badań wybrane ma zostać ostateczne uzbrojenie.

MGCS to program ambitny, ale jednocześnie te ambicje oznaczają wysokie ryzyko niepowodzenia programu. Co więcej niepokojący jest także termin przyjęcia nowego sprzętu datowany na rok 2040, tymczasem już teraz armie europejskie potrzebują większej liczby sprzętu, w tym czołgów.

Jeżeli Europa potrzebuje nowych czołgów podstawowych na tu i teraz, to KNDS ma bardzo zaawansowany projekt czołgu EMBT (Enhanced Main Battle Tank), który jest dalece bardziej dojrzałym choć mniej ambitnym projektem, ale nadal oferującym nowoczesną konstrukcję.