Indie pozazdrościły Korei i Turcji. Stworzą własny supermyśliwiec

Program AMCA, wcześniej określany po prostu jako MCA (Medium Combat Aircraft), po raz pierwszy ujrzał światło dzienne w 2010 r. Było to przedsięwzięcie alternatywne do programu FGFA, czyli planowanego programu myśliwca przyszłości dla Indii tworzonego wspólnie z Rosją. FGFA miał bazować na rosyjskich doświadczeniach programu PAK FA, z którego ostatecznie wyewoluował samolot wielozadaniowy 5. Generacji Su-57. W zamyśle indyjskim FGFA opierać się również na pracy lokalnych inżynierów z koncernu Hindustan Aeronautics Limited (HAL).

Z czasem okazało się, że Rosjanie widzą w indyjskim partnerze wyłącznie źródło pieniędzy, a nie myśli technicznej. Moskwa dążyła więc raczej do powtórzenia sukcesu eksportowego, jakim była sprzedaż do Indii i produkcja tam na licencji samolotu wielozadaniowego Su-30, a nie do realnego partnerstwa. Hindusi byli też rozczarowani powolnym tempem prac nad rosyjskim samolotem i jego niskimi osiągami.

Ostatecznie z programu FGFA Indie wycofały się w 2018 r. Nie zdecydowały się na powrót pomimo namów ze strony Moskwy. Temat tak naprawdę zamarł, zaś Indie skupiły się na pozyskiwanych samolotach Dassault Rafale i własnym programie samolotu 4. generacji LCA, czyli na lekkich myśliwcach HAL Tejas oraz jego kolejnych planowanych wersjach. Tymczasem program AMCA pozostawał w zawieszeniu. Prowadzono jedynie prace koncepcyjne, które zaowocowały np. podniesieniem zakładanej maksymalnej masy startowej z 20 do 25 ton. Studium wykonalności prowadzono do 2013 r., do końca 2014 wybrano ostateczną konfigurację. W 2016 kształt AMCA został zaakceptowany przez Siły Powietrzne Indii. Jednak dopiero teraz pojawiło się zlecenie na budowę serii prototypów w celu wykonania prób. Przyznano na to środki finansowe.

Tym samym Indie ruszają ścieżką Republiki Korei, gdzie w ramach programu KF-X już dzisiaj testowanych jest sześć prototypów myśliwca KF-21 Boramae. Podobnie czyni Turcja. Dosłownie kilka tygodni temu oblatano pierwszy prototyp samolotu Kaan, który jest efektem programu o nazwie TF-X.

Zgoda indyjskiego Komitetu Rady Ministrów obejmuje finansowanie o równowartości około 180 mln dolarów. Środki te (zapewne wstępne, bo np. program koreańskiego samolotu przyszłości kosztował około 6 mld dolarów) mają zostać rozdysponowane przez agencję DRDO (ang. Defence Research and Development Organization) do indyjskich firm i ośrodków naukowych, aby te mogły prowadzić badania i rozwijać koncepcję samolotu oraz jego podzespołów. W efekcie ma powstać maszyna z cechami stealth dysponująca zdolnością do przenoszenia 1,5 tony uzbrojenia w ładowni wewnętrznej i 5,5 tony na zewnętrznych punktach podwieszeń.

Indyjski program jest ambitny do tego stopnia, że można powątpiewać w deklarowane terminy. Zgodnie z nimi premiera pierwszego prototypu AMCA ma nastąpić już w 2026 r., a łącznie ma powstać pięć egzemplarzy. Obecnie planuje się zakup przynajmniej 125 tych samolotów (mówi się nawet o 200 egzemplarzach), co na warunki wielkich Sił Zbrojnych Indii byłoby dość niewielkim zakupem. Część z nich ma powstać w wersji Mark 1, odpowiadającej samolotom 5. generacji, z dwoma silnikami amerykańskimi General Electric GE414 (te same co w Gripenie, F/A-18 i Tejasie Mk2), i Mark 2, mającej nosić cechy generacji 6. oraz z silnikami rodzimego projektu stworzonymi wspólnie z Francuzami. Produkcja miałaby się rozpocząć w 2029 r.

Równolegle mają zostać opracowane technologie związane z bezzałogowcami towarzyszącymi (ang. loyal wingman), rojami dronów, platformami bezzałogowymi klasy HALE (działającymi na dużym pułapie oraz o dużej długotrwałości lotu), a także bronią hipersoniczną.