Australia rozpoczyna produkcję rakiet do HIMARS

Zgodnie z komunikatem resortu obrony Australii umowa ma umożliwić rozpoczęcie produkcji pocisków GMLRS od 2025 roku. Jest to zbieżne z wcześniejszymi ustaleniami między władzami Australii a Departamentem Obrony USA. Na podstawie kontraktu w Australii zostanie wyprodukowana „wstępna partia” pocisków GMLRS. Oprócz umowy wsparty zostanie transfer technologii ze Stanów Zjednoczonych, rozpoczęte zostaną procedury certyfikacji australijskiego wyposażenia i szkolenia lokalnych pracowników.

Australia zamierza realizować zakrojony na szeroką skalę plan rozbudowy własnych zdolności produkcji i wsparcia eksploatacji pocisków rakietowych, jego łączną wartość szacuje się na 4,1 mld dolarów australijskich, czyli 2,7 mld USD lub ponad 10 mld złotych.

Rozpoczęcie produkcji pocisków GMLRS jest pierwszym krokiem w tym kierunku. Ubiegłoroczna wspólna deklaracja sekretarza obrony USA Lloyda Austina i ministra obrony Australii mówi też o budowie potencjału do obsługi torped Mk 48 i rakiet przeciwlotniczych Standard SM-2, używanych na okrętach. W przyszłości Australia będzie zapewne dążyć do własnej produkcji większej liczby pocisków rakietowych, państwo to uczestniczy również w programie pocisków hipersonicznych SCIFIRE. Te działania z jednej strony wpisują się w porozumienie o partnerstwie strategicznym Australii, Wielkiej Brytanii i USA (AUKUS), ale z drugiej w dużej części podejmowane są bilateralnie między Stanami Zjednoczonymi a Australią.

Canberra zamierza budować własną bazę przemysłową i jednocześnie współpracować z USA, a także pozyskiwać wybrane typy pocisków rakietowych – takie jak PrSM, czyli pociski taktyczne nowej generacji do wyrzutni HIMARS – od Stanów Zjednoczonych. PrSM to pocisk o donośności około 500 km, w każdym kontenerze startowym mieszczą się dwie takie rakiety, ma on uzupełnić i w przyszłości zastąpić ATACMS o donośności – w nowszych wariantach – ponad 300 km. Z kolei GMLRS to podstawowy typ amunicji do wyrzutni HIMARS, o donośności 85 km, z naprowadzaniem INS/GPS i dwoma wariantami głowic – odłamkowo-burzącą Unitary oraz Alternative Warhead przeznaczoną do rażenia celów powierzchniowych. Oba typy głowic są intensywnie używane bojowo na Ukrainie. Jednocześnie Lockheed Martin wprowadza do produkcji pociski GMLRS-ER o donośności zwiększonej do 150 km. Australia otrzymała w 2023 roku zgodę na pozyskanie 22 wyrzutni HIMARS i 100 pakietów z pociskami GMLRS i 90 z GMLRS-ER (łącznie 1140 rakiet) w trybie FMS. Obecnie jednak uruchamiana jest lokalna produkcja pocisków starszej wersji.

Docelowo Australia zamierza zakupić 42 wyrzutnie, a łączna wartość tamtejszego programu HIMARS została zwiększona o 1,6 mld dolarów australijskich, czyli ponad miliard USD. Dodajmy, że inne systemy rakietowe, na jakich zakup zdecydowała się w ubiegłym roku Australia, to przeciwradiolokacyjne AARGM-ER (dla F-35A) i manewrujące Tomahawki oraz przeciwokrętowe NSM, dla okrętów marynarki wojennej. Z kolei tamtejszą obronę przeciwpancerną wzmocnią ppk Spike LR2 przenoszone przez KTO Boxer, pociski będą mogły być produkowane lokalnie.

Jeśli jednak chodzi o artylerię rakietową, to Australia jest pierwszym państwem poza USA, któremu udało się sfinalizować uruchomienie licencyjnej produkcji pocisków GMLRS. Podobne rozwiązanie przewidywane jest też dla Polski. Warszawa podpisała w ubiegłym roku umowę ramową na dostawę nawet 486 wyrzutni HIMARS (poza 20 już dostarczonymi) i „kilkudziesięciu tysięcy pocisków”. Biorąc pod uwagę, że Polska otrzymała zgodę na pozyskanie łącznie ponad 9 tys. rakiet w trybie FMS (w tym ponad 3 tys. GMLRS-ER i kilkudziesięciu ATACMS, pozostałe to GMLRS), prawdopodobnie przewiduje się znaczną produkcję GMLRS w Polsce. Jak na razie nie zostało to jednak sfinalizowane. O produkcję pocisków GMLRS zabiegają również Niemcy, to element programu GMARS, czyli wyrzutni na niemieckim podwoziu oferowanej Bundeswehrze. Jeden z wariantów GMARS mógłby mieć głowicę do zwalczania celów ruchomych, wzorowaną na artyleryjskiej amunicji SMArt/BONUS.