Australia: kołowe wsparcie dla artylerii rakietowej

8 stycznia 2025 na terenie zakładów w Bendigo minister przemysłu obronnego Pat Conroy, ogłosił zawarcie kontraktu o wartości 100 mln dolarów australijskich (ok. 60 mln euro) pomiędzy Departamentem Obrony a Thales Australia na zakup dodatkowych 44 pojazdów Bushmaster (PMV). Bushmaster był produkowany w Bendigo przez ostatnie 20 lat, a nowy kontrakt pozwoli na utrzymanie zarówno miejsc pracy zarówno w samej fabryce, jak i w krajowym łańcuchu dostaw. Warto zauważyć, że Thales zatrudnia w Australii ponad 4300 osób w 35 zakładach i wspiera ponad 2000 miejsc pracy w całym australijskim łańcuchu dostaw.

Zamówienie kolejnej partii Bushmasterów ma także umożliwić producentowi prace nad samą platformą, w tym jej modernizacji jak i rozszerzania możliwości jej zastosowania.

Produkcja dodatkowych 44 pojazdów Bushmasterów w Centrum Doskonalenia Pojazdów Opancerzonych Thales w Bendigo oznacza łączną inwestycję przekraczającą 300 mln dolarów australijskich. Nowe wozy będą wykorzystywane przez 2. Pułk Artylerii Dalekonośnej, który będzie stacjonował w Edinburgh Defence Precinct w Australii Południowej jako część 10. Brygady Artylerii. Pułk ma posiadać na uzbrojeniu wyrzutnie NSM (montowane na podwoziu Bushmastera) i M142 HIMARS.

Ponad 1300 Bushmasterów zostało wyprodukowanych w zakładzie Thales w Bendigo, a pojazdy te są eksportowane do ośmiu krajów, w tym do Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Holandii i Japonii. Ta popularna platforma obejmuje warianty transportowe, dowodzenia, patrolowe i ambulansowe.

Bushmaster to pojazd minoodporny (MRAP) produkowany przez firmę Thales Australia. Do tej pory bramy fabryki w Bendigo opuściło ponad 1300 pojazdów w różnych wersjach: transportowej, dowodzenia, patrolowej, walki elektronicznej oraz wozu ewakuacji medycznej. Jego historia sięga 1993 roku, gdy Siły Zbrojne Związku Australijskiego (Australian Defence Forces - ADF) zainicjowały projekt Bushranger, w ramach którego chciano pozyskać między innymi nowe pojazdy opancerzone, służące do transportu piechoty zmotoryzowanej – IMV (Infantry Mobility Vehicle). Docelowo miały one zastąpić, używane do tej pory w tym celu, terenowe ciężarówki Unimog. W wymaganiach dla IMV zakładano, że będzie to pojazd zdolny do przewiezienia dziewięciu żołnierzy wraz z ekwipunkiem, żywnością oraz 270 litrami wody.

Jego zasięg powinien wynieść od 600 do 1000 km, a możliwości pokonywania terenu nie powinny być gorsze niż Unimogów. Od początku realizacji projektu zakładano, że nowy pojazd transportowy piechoty będzie opancerzony, zapewniając ochronę przed pociskami kalibru 7,62 mm i 5,56 mm, pożądana była także jego odporność na eksplozje min. Prace nad prototypem Busmastera rozpoczęły się w styczniu 1997 roku, a pierwszy prototyp ukończono we wrześniu tego roku. Konstrukcję wozu opracowano w firmie Perry Engineering we współpracy z Timoney Technology Ltd.

W późniejszym okresie projekt został przejęty przez głównego kooperanta przemysłowego ADF – firmę Australian Defence Industries Ltd. (ADI) – obecnie Thales Australia. Testy zgłoszonych prototypów rozpoczęły się w połowie 1998 roku, a w ich wyniku, 10 marca 1999 roku, wybrano Bushmastera, w którym połączono wiele ciekawych rozwiązań, tworzących w sumie konstrukcję spełniającą oczekiwania ADF. Kluczem do sukcesu stały się trzy – idealnie wręcz dobrane – elementy: kadłub, zawieszenie oraz układ napędowy. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosi ponad 15 ton. Wóz wyposażony jest w silnik Caterpillar 3126E o poj. 7,2 litra, osiągający moc 226 kW/ 300 KM, współpracujący z automatyczną przekładnią ZF 6HP502 o sześciu przełożeniach. Bushmaster przewozi dziewięciu żołnierzy (plus kierowca) z maksymalną prędkością 100 km/h, a jego zasięg wynosi 800 km.

Podstawowe opancerzenie kadłuba wykonane jest na poziomie I wg STANAG 4569, ale może zostać ono zwiększone poprzez montaż dodatkowych osłon do poziomu III. Ochrona przed odłamkami oraz przeciwminowa na poziomie V wg STANG 4569, a w przypadku min, czy improwizowanych ładunków przekracza ona poziom III a/b (ekwiwalent 8 kg TNT). Są to bardzo dobrze oceniane pojazdy, sprawdzone m.in. podczas wojny w Afganistanie. Ich uzbrojenie może stanowić szeroka gama systemów lufowych jak karabiny czy armaty automatyczne, czy granatniki automatyczne. Mogą one zostać umieszczone na obrotnicy/ZSMU lub systemie wieżowym. Obecnie znajdują się na stanie sił zbrojnych takich krajów jak m.in. Australia, Indonezja, Ukraina, Japonia, Wielka Brytania, Nowa Zelandia czy Holandia.