Ukraiński mini Marder użyty w działaniach frontowych

Wojna na Ukrainie

Ukraińskie improwizowane działo samobieżne, wykorzystujące jako bazę transporter opancerzony MT-LB oraz tym razem działo przeciwpancerne D-44 (a nie T-12/MT-12) powstało w okresie zimowym dzięki ukraińskim żołnierzom i technikom. W odróżnieniu od podobnych pojazdów, wykorzystujących jednak mocniejszą armatę to improwizowane działo samobieżne przeszło większe zmiany. Otrzymał on dodatkowy pancerz siatkowy na burtach kadłuba, dach nad wejściem do przedziału desantowego został usunięty w celu poprawy funkcjonowania obsługi armaty.

Jak widzimy na poniższym filmie, pojazd prowadzi ogień "na wprost" przy wykorzystaniu amunicji odłamkowo-burzącej, zatem można wnioskować ostrzał dość blisko znajdujących się pozycji umocnionych strony rosyjskiej. Zważywszy na zerową ochronę załogi pojazdu, jest to działanie bardzo ryzykowne, jeżeli nie nastąpiła szybka zmiana pozycji po oddaniu kilku strzałów.

Powstała konstrukcja, podobnie jak poprzednia wykorzystująca armatę MT-12, przywodzi na myśl pojazdy, które przemierzały te same tereny, ale podczas II Wojny Światowej, w ramach niemieckiej armii. Mowa tutaj o rodzinie wozów Marder, które powstały na bazie zdobycznych lub przestarzałych czołgów/ciągników artyleryjskich, na których montowano armaty przeciwpancerne kal. 75 mm. O ile pełniły one wtedy głównie rolę niszczycieli czołgów lub innego typu pojazdów opancerzonych, o tyle te obecne częściej  pełnią funkcję wsparcia ogniem pośrednim ukraińskich jednostek.

D-44 to radziecka holowana armata przeciwpancerna kal. 85 mm, którą może strzelać amunicją odłamkowo-burzącą. Została skonstruowana w 1944 roku, a zaledwie rok później wdrożono ją do produkcji. Może strzelać wieloma rodzajami amunicji odłamkowo-burzącej, czy przeciwpacnernej. Donośność maksymalną określa się na 15,5 km, co jest bardzo dobrym wynikiem, zważywszy, że samobieżna armatohaubica 2S1 Goździk zwykłą amunicją może razić cele na podobnym dystansie, posiadając uzbrojenie główne znacznie większego kalibru (122 mm). Możliwości penetracyjne stosowanej do niej amunicji pozwalają na niszczenie większości rosyjskich pojazdów (poza czołgami).

Mimo wieku D-44 do dziś znajduje się w kilku armiach świata m.in. Azerbejdżanu, Algierii, Armenii czy Pakistanu. Ukraina posiadała nieokreśloną liczbę tych armat, jednak wszystkie składowano w magazynach. Jak widać mimo upływu dekad, sprzęt tego typu może dalej być z powodzeniem używany, gdy brakuje nowocześniejszych rozwiązań.