Rosjanie utracili pierwszego „Kryla”? Połowiczny sukces HIMARS

Na początku czerwca bieżącego roku opublikowano zdjęcia oraz filmy dokumentujące rozmieszczenie przynajmniej jednej Małwy Ukrainie. Nie wiadomo, ile egzemplarzy 2S43 przekazano na ręce rosyjskich wojsk lądowych, lecz wiemy, że trafiły na stan 9. Brygady Artylerii.

Teraz jeden wóz został uszkodzony. Przypuszczalnie stało się to za sprawą pocisku M30A1 wystrzelonego z ukraińskiej wyrzutni M142 HIMARS lub M270 MLRS. Haubica została porażona odłamkami, które poszatkowały opancerzoną kabinę i zabudowę za nią. Na zdjęciach poniżej widać przebite opony oraz uszkodzone przez wolframowe kulki różne części Małwy. Choć uszkodzenia wyglądają powierzchownie, to trudno powiedzieć, jak dużo czasu Rosjanom zajmie przywrócenie tego egzemplarza do służby.

2S43 Małwa to rosyjska armatohaubica samobieżna o trakcji kołowej. Uzbrojenie główne kalibru 152 mm posiada lufę o długości 47 kalibrów (ok. 7,15 m). Pojazd został zaprojektowany przez Centralny Instytut Badawczy „Buriewiestnik”. Jest produkowany przez fabrykę Urałtransmasz, która wchodzi w skład koncernu UrałWagonZawod (UWZ), podmiotu zależnego państwowego holdingu Rostiech. System składa się z nośnika, czyli wojskowego samochodu ciężarowego BAZ-6010-027 z napędem 8×8, oraz uzbrojenia w postaci armatohaubicy 2A64 (wykorzystywanej m.in. w gąsienicowym systemie 2S19 Msta-S). Zapas amunicji wynosi 30 naboi. Załoga zajmuje miejsce w opancerzonej kabinie z przodu wozu, zaś sama haubica jest zamontowana w jego tylnej części. Donośność określa się na 24,5-36 km w zależności od zastosowanej amunicji.

Konstruktorzy twierdzą, że konstrukcję armatohaubicy maksymalnie uproszczono i odchudzono, co ma umożliwiać sprawny przerzut drogą powietrzną. Masa całkowita 2S43 wynosi 32 tony. Małwa posiada zmechanizowany, półautomatyczny system zasilania uzbrojenia głównego w amunicję, który według oficjalnych danych ma zapewniać szybkostrzelność na poziomie 8 strzałów na minutę. Wóz wyposażono w podpory stabilizujące podwozie w trakcie prowadzenia ognia. W różnych źródłach pojawiają się doniesienia, jakoby w przyszłości planowana była wymiana uzbrojenia głównego na to znane z gąsienicowej Koalicji-SW, co wydłużyłoby donośność do ponad 40 km (w zależności od stosowanej amunicji).