Su-30 i Su-35 dla Zachodniego Okręgu Wojskowego Rosji

Rosyjskie Ministerstwo nie podaje gdzie dokładnie trafiły samoloty, mowa jest jedynie o tym, że trafiły do Republiki Kareli, Obwodu Leningradzkiego i Obwodu Kurskiego. Wedle informacji tych można jednak z dużym prawdopodobieństwem określić, że chodzi o 6961. Bazę Lotniczą w Biesowcu ok 30 km od Pietrozawodska w Republicze Kareli i 6963. Bazę Lotniczą w Kursk-Chalino w Obwodzie Kurskim. W 2009 roku Rosjanie zrezygnowali ze struktury pułkowej i przeformowali większość z nich w Bazy Lotnicze (Awiabazy), od 2013 trwa jednak proces wycofywania tych zmian. 

6961. baza używa obecnie niezmodernizowanych myśliwskich samolotów bojowych Su-27S i szkolno-bojowych Su-27UB. Podlega ona pod 6. Armię Powietrzną i Obrony Powietrznej z siedzibą w Woroneżu, ta zaś podlega pod dowództwo Zachodniego Okręgu Wojskowego z siedzibą w Sankt Petersburgu.

Samoloty Su-35S wyprodukowane przez korporację Suchoj w zakładach KnAAPO z Komsomolska nad Amurem są obecnie kupowane w celu zastąpienia starzejących się maszyn rodziny Su-27 (zarówno modernizowanych jak i niemodernizowanych). Choć konstrukcje dzieli blisko 30 lat Su-35S traktować można, jako potomka w prostej linii samolotów Su-27S. Obok jednomiejscowych myśliwców zakupiono również dwumiejscowe, szkolno-bojowe samoloty Su-30M2 również produkcji zakładów KnAAPO. Nie są to maszyny tak zaawansowane jak jednomiejscowy Su-35S czy samoloty rodziny Su-30 wyprodukowane w Irkucku (nie posiada większego nosa, przednich „skrzydełek” czy wektorowania ciągiem), jednak mają zbliżone wyposażenie pilotażowo-nawigacyjne pozwalające na szkolenie pilotów Su-35S oraz zmodernizowanych Su-27.

Su-35S jest zdecydowanie najdoskonalszą produkowaną seryjnie wersją myśliwską rodziny pochodnych samolotu Su-27. Względem Su-27S samolot posiada odchudzoną konstrukcję (zwiększono zakres użycia materiałów kompozytowych) i jednocześnie doskonalsze, mocniejsze i wyposażone w wektorowanie ciągu silniki Al-41F1S. Ciąg maksymalny z dopalaniem zwiększono z 12 500 kg (122,6 kN) dla silników Al-31F (Su-27S), Al-31FM (Su-27SM/SMK) i Al-31FU (z wektorowaniem ciągu - Su-30MKI) do poziomu 14 500 kg (142,2 kN). Zastosowanie mocniejszych silników wymusiło przeprojektowanie ich gondol, poszerzone zostały wloty ze względu na większe zapotrzebowanie silników na powietrze. Do 34, 5 tony zwiększono za to maksymalną masę startową (28,3 tony dla Su-27S), np. na przedniej goleni podwozia zastosowano podwójny wózek. Samolot posiada najnowocześniejszą rosyjską awionikę w tym radar M035 Irbis z pasywnym skanowaniem elektronicznym oraz nowoczesny system walki radioelektronicznej.

Su-30M2 jest dwumiejscowym samolotem myśliwskim, powstał on na bazie doświadczeń zakładów z Komsomolska nad Amurem przy produkcji na eksport maszyn takich jak Su-30MKK i MK2 dla Chin, Wietnamu, Indonezji, Ugandy i Wenezueli (zgodnie z oznaczeniem jest on odpowiednikiem tego drugiego, ale w wersji dla lotnictwa Rosji). Samolot przeznaczony jest do zadań szkolnych, zwykle kilka sztuk tej maszyny znajduje się na stanie baz lotniczych używających jednomiejscowych samolotów Su-35S lub zmodernizowanych Su-27.

6963. baza, choć znajduje się na terenie Zachodniego Okręgu Wojskowego podlega Strategicznemu Dowództwu Operacyjnemu Obrony Powietrznej z Moskwy, które odpowiada z obronę powietrzną stolicy. Pierwszą partię dwumiejscowych samolotów wielozadaniowych Su-30SM odebrano w bazie w sierpniu tego roku, zastępują one samoloty wielozadaniowe MiG-29SMT używane w bazie od 2009 roku, wcześniej używano samolotów MiG-29 w oryginalnej wersji. Jest to obecnie ostatnia jednostka liniowa w Zachodnim OW i jedna z nielicznych w całym kraju używająca MiG-29.

Su-30SM jest to dwumiejscowy samolot wielozadaniowy, pochodna samolotu Su-27UB produkowana przez korporację Irkut w byłych zakładach IAPO (obecnie IAP) w Irkucku. Samolot dla Wojsk Lotniczych Rosji powstał w oparciu o doświadczenia produkcji samolotów eksportowych takich jak Su-30MKI dla Indii, Su-30MKM dla Malezji i Su-30MKA dla Algierii. Jest to maszyna w pełni wielozadaniowa, wyposażona w wektorowanie ciągu w jednej osi (osie wektorowania dysz na silnikach są od siebie odchylone a wychylenie dysz może odbywać się niezależnie, co daje im pseudo dwuosiową zdolność wektorowania),  u nasady skrzydła pasmowego zainstalowane są charakterystyczne generujące dodatkowa siłę nośną skrzydełka (zapobiegają by maszyna nie była ciężka na nos). Samoloty są przystosowane do przenoszenia wszystkich typów nowoczesnego, rosyjskiego uzbrojenia lotniczego. Su-30SM są dostarczane SP Rosji od 2012, MW Rosji od 2014 i SP Kazachstanu od 2015.

Samoloty MiG-29SMT używane w Kursku miały dość ciekawą historię, ponieważ stanowią część partii niewykupionych płatowców, które pozostały w 1994 roku w zakładach RSK MiG. Część z tej partii maszyn trafiła już od 1995 do Malezji, reszta musiała czekać na potencjalnego kupca, którym okazała się Algieria. Pierwsze samoloty odebrano w grudniu 2006, do maja 2007 Algieria odebrała 15 samolotów (z zamówionej partii 28 maszyn jednomiejscowych i 6 dwumiejscowych), po czym wstrzymała płatności i odbiór kolejnych maszyn. Odebrane samoloty zostały zmagazynowane, a w maju 2008 r. Algieria oficjalnie wystąpiła do Rosji przyjęcie dostarczonych samolotów, oraz zamianę zamówionych MiG-29SMT (odebranych i nieodebranych) na Su-30MKA. Obecnie część kurskich MiG-29SMT została przebazowana do Syrii, pojawiają się informacje o tym, że maszyny tego typu mogą zostać przekazane lub sprzedane rządowi syryjskiemu prezydenta Baszszara al-Asada.

MiG-29SMT opiera się na tym samym płatowcu, co oryginalny MiG-29 jednak posiada całkowicie nowy zestaw awioniki z centralnym komputerem misji, trzema kolorowymi wyświetlaczami w kabinie, nowy radar Żuk-ME z anteną szczelinową. Samolot może używać pocisków pow-pow z aktywna głowica radiolokacyjną R-77/RWW-AE jak również wachlarza uzbrojenia powietrze-ziemia i powietrze-morze. Samolot dysponuje większym zasięgiem ze względu na większy zbiornik podkadłubowy (umieszczany między gondolami silników) o pojemności 2000 l zamiast 1500l w starszej wersji, oraz dodatkowy zbiornik koferemny nakładany na kadłub o pojemności 950 l. Podobnie jak późniejsze wersje zwykłych MiG-29 może przenosić do przebazowania 2 zbiorniki podskrzydłowe o pojemności 1150 litrów każdy (zajmują one wewnętrzne węzły podskrzydowe na uzbrojenie).