Rewolucja w amerykańskim systemie walki elektronicznej

Na zaproszenie biura ONR jak na razie odpowiedziało dwanaście podmiotów: Lockheed Martin, ArgonST, Northrop Grumman, Raytheon Integrated Defense Systems Advanced Technology Programs, EOIR Technologies, SI2 Technologies, S2 Corp., Sea Corp., Leidos, Rockwell Collins, Physical Optics Corp. i TiCom Geomanics. Wszystkie te firmy liczą na otrzymanie choćby części funduszy przeznaczonych na wspomniany program.

Amerykańskie siły morskie chcą za te pieniądze dokonać analizy możliwości, ocenić zadania i ustalić cele możliwe do osiągnięcia, a także zbudować szereg prototypów oraz ich podsystemów, które po połączeniu pozwolą na zintegrowanie wszystkich zadań związanych z walką radioelektroniczną. Obecnie mówi się o działaniu przede wszystkim w paśmie częstotliwości radiowych i radiolokacyjnych.

System ma być, oczywiście, otwarty i modułowy, tak że z dużym prawdopodobieństwem jego zadania będą cały czas modyfikowane (np. o działania w cyberprzestrzeni). Już podkreśla się wolę stworzenia specjalnego, wielozadaniowego i szerokopasmowego „ścianowego” systemu antenowego (w pełni sterowanego elektronicznie).

Ma to dać możliwość jednoczesnego tworzenia wielu wiązek antenowych, z których każda byłaby niezależnie sterowana i zasilana (a więc będzie mogła wykonywać inne zadania). Nowy kompleks WRE ma być również przystosowany do łatwego współdziałania z innymi systemami łączności, obserwacji technicznej oraz kontroli i dowodzenia (C4ISR). Rozpoznanie radioelektroniczne jest bowiem bardzo ważnym źródłem informacji, przydatnym do tworzenia świadomości sytuacyjnej oraz niezbędnym w procesie identyfikacji bojowej i w systemach wczesnego ostrzegania.

Zgodnie z deklaracjami kierujących programem EMWC2, tak zbudowany system walki radioelektronicznej pozwoli na przeglądanie pełnego widma elektromagnetycznego (EM) w czasie rzeczywistym, na kontrolę wszystkich emisji oraz na wykonanie odpowiedniego manewru EM, pozwalającego na zachowanie przez cały czas przewagi informacyjnej („information dominance”).

Program wymaga bardzo uważnego i umiejętnego koordynowania pracami, w taki sposób by w oparciu o osiągnięte efekty, w jego trakcie można było wyselekcjonować tych wykonawców, których rozwiązania są najbardziej przydatne. Zgodnie z obowiązującym harmonogramem Amerykanie przewidują zakończenie programu do 24 kwietnia 2022 r.

Część specjalistów uważa jednak, że termin ten zostanie przyśpieszony ze względu na prace, jakie w tej samej dziedzinie są prowadzone przede wszystkim przez Rosjan i Chińczyków. Amerykanie muszą więc bardzo szybko znaleźć antidotum na systemy zakłócające, w jakie wyposaża się cały czas armię rosyjską. Podejrzewa się, że systemy te już obecnie mogą bardzo poważnie zakłócić działanie np. zdalnie sterowanych systemów uzbrojenia – w tym bezzałogowych statków powietrznych.