Haubica, która walczyła z Godzillą, idzie na emeryturę

Japońska kinematografia nie może obyć się bez Godzilli. Król Potworów stoczył w swojej 70-letniej historii mnóstwo walk z innymi Kaijū, ale także wieloma typami uzbrojenia wykorzystywanego przez Japońskie Siły Samoobrony. Jednym z nich są haubice samobieżne M110A2, które trzykrotnie gościły w filmach o napromieniowanym ostatnim dinozaurze (w serii Heisei). Wozy te służyły przez kilka dekad, a rok 2024 był ostatnim, w którym można było zobaczyć je na stanie jednostek artylerii. Wycofanie nastąpiło w marcu, kiedy to rozwiązano 104. batalion Artylerii na Hokkaido, a ostatnie 10 egzemplarzy M110A2 (lub kilka więcej) zostały spisane ze stanu.

Japonia nabyła licencję na produkcję M110A2 w 1983 roku. Wozy były wytwarzane przez koncern Komatsu z Jokohamy. Haubice trafiały głównie na wyposażenie wspomnianego 104. batalionu Artylerii należącego do 4. Grupy Artylerii w bazie wojskowej Kamifurano na wyspie Hokkaido. Wyprodukowano łącznie 91 egzemplarzy, które mimo upływu lat i wdrażania nowych typów artylerii pozostały konstrukcją o największym kalibrze wykorzystywanym przez Lądowe Siły Samoobrony. Z racji na gabaryty pocisków konieczne było opracowanie wozu amunicyjnego podobnego pod względem koncepcyjnym do amerykańskiego M548. Tak powstał japoński gąsienicowy Typ 87 cechujący się smuklejszą budową oraz dostosowanym do tak dużego kalibru mechanizmem podawania naboi.

M110 kilkukrotnie wykorzystano do walki z legendarnym Kaijū. Po raz pierwszy wydarzyło się to w filmie „Powrót Godzilli” z 1984 r., gdzie wraz z innym sprzętem wojskowym (m.in. czołgami Typ 74 i wieloprowadnicowymi wyrzutniami rakiet Typ 75) użyto go do obrony Zatoki Tokijskiej przed potworem. Oczywiście próby były daremne, a całe znajdujące się tam uzbrojenie zostało zniszczone radioaktywnym promieniem atomowego potwora. Japońskie M110A2 pojawiły się ponownie w filmie „Godzilla vs. Biollante” z 1989 r. oraz „Godzilla vs. Król Gidhorah” nakręconym trzy lata później, chociaż w tym drugim przypadku nie doszło do boju z Królem Potworów.

Jaka przyszłość czeka japońskie M110A2? Pierwszą z opcji (a przy tym najbardziej prawdopodobną) jest przekazanie wszystkich dział wraz z zapleczem do rezerwy sprzętowej, gdzie będą stanowić zasób mobilizacyjny. Drugą jest sprzedanie przynajmniej części z nich innym użytkownikom, którzy mogliby wykorzystać M110 np. jako zapas części zamiennych z opcją na przywrócenie sprawności części floty. Możliwe (choć mało prawdopodobne) jest przekazanie M110A2 w ramach pomocy wojskowej do kraju sojuszniczego, choćby coraz bliższym politycznie Filipinom.

M110A2 to zmodernizowany wariant amerykańskiej haubicy samobieżnej M110A1 o trakcji gąsienicowej. W stosunku do A1 nowsza wersja wyróżnia się zastosowaniem dwukomorowego hamulca wylotowego. M110A2 powstawały poprzez modernizację starszych M110 lub przebudowę dział samobieżnych M107 kal. 175 mm. Uzbrojenie główne stanowi haubica M201A1 kal. 203 mm. Długość przewodu lufy wynosi 37 kalibrów, a donośność wynosi od 17,2 do 30 km. Szybkostrzelność określono na 3 wystrzały w ciągu 2 minut w wariancie maksymalnym i 1 strzał na 2 minuty przy ogniu ciągłym. Zapas amunicji wynosił 37 nabojów.

Za napęd odpowiada silnik Detroit Diesel 8V71T o mocy 405 KM, który umożliwia osiągnięcie prędkości maksymalnej blisko 55 km/h. Masa własna to 28,3 tony. Obsługę M110A2 stanowi pięciu żołnierzy (z czego operatorów uzbrojenia i ładowniczych było po dwóch). Obecnie wariant ten jest używany przez takie kraje jak Tajwan, Turcja, Cypr, Bahrajn, Grecja, Egipt, Jordania, Maroko oraz Pakistan.