Radom Air Show 2018: Grom z Pakistanu

 Zobacz też: Raport specjalny Defence24.pl z Radom Air Show 2018

Samolot JF-17 Thunder zaliczany jest do czwartej generacji i powstaje w kooperacji pakistańsko-chińskiej, w oparciu o maszynę chińską Chengdu FC-1 Xiaolong. Jest to naddźwiękowa maszyna wielozadaniowa, przygotowana do przenoszenia na siedmiu węzłach podwieszenia bomb i rakiet produkcji chińskiej lub pakistańskiej - w tym pocisku opracowanego na bazie amerykańskiej rakiety AIM-9 Sidewinder oraz bomb kierowanych optoelektronicznie H-2 i H-4. Możliwe jest też dostosowanie samolotu do innych typów uzbrojenia. JF-17 Thunder wyposażony jest też w stałe działko 23 mm GSh-23-2 produkowane na rosyjskiej licencji. JF-17 osiąga prędkość Mach 1,8, a jego zasięg operacyjny to ponad 1350 km, dla maszyn w wersji Block 3 lub nowszej jest on teoretycznie nieograniczony, gdyż mogą one tankować w powietrzu.

Myśliwiec produkowany jest wspólnie przez pakistańskie zakłady Pakistan Aeronautical Complex (PAC) i chińskie Chengdu Aircraft Corporation (CAC). Według źródeł pakistańskich 42% płatowca powstaje w Chinach a pozostałe 58% oraz montaż końcowy realizowane są samodzielnie przez stronę pakistańską. Kraj ten zabiega o uzyskanie kontraktów ekspertowych na tyle intensywnie, że promuje JF-17 również w Europie, jako tanią alternatywę dla samolotów rosyjskich, amerykańskich czy europejskich. Swego czasu jego zakup rozważała m. in. Bułgaria.

W Radomiu samolot JF-17 Thunder był obecny jedynie w powietrzu, gdyż operował z bazy lotniczej w Powidzu. Na ekspozycji statycznej zaprezentowano natomiast lekką, szkolną maszynę z napędem tłokowym Pakistan Aeronautical Complex (PAC) Super Mushshak, będący lokalną modyfikacją licencyjnego samolotu Saab MFI-17 Safari/Supporter. Jest to dwumiejscowy samolot w układzie średniopłatu, napędzany amerykańskim silnikiem tłokowym Lycoming IO-540 V4A5 o mocy 260 KM. MFI-17 osiąga prędkość maksymalną 362 km/h i zasięg 2700 km.

Przy masie startowej 1250 kg samolot może przenosić 300 kg uzbrojenia na sześciu podskrzydłowych pylonach. Mogą to być niekierowane rakiety, zasobniki z karabinami 7,62 mm. Pakistan opracował również ulepszony wariant PAC Super Mushshak z silnikiem o większej mocy, który dostosowano do zadań antypartyzanckich poprzez instalacje głowicy optoelektronicznej L3 Wescam MX-10 i poszerzenie uzbrojenia o kierowane bomby o masie 25 kg produkcji chińskiej (FT-10). Również tę konstrukcję pakistańskiej firmie PAC udało się wyeksportować do kilku krajów, gdzie służą zarówno jako samoloty treningowe, jak i bojowe.

 Zobacz też: Raport specjalny Defence24.pl z Radom Air Show 2018