Ukraina zwiększa produkcję artylerii i amunicji

Informacje te Wołodymyr Zełeński przekazał podczas otwarcia II Międzynarodowego Forum Przemysłu Obronnego. Potwierdził on, że produkcja tych najnowszych ukraińskich systemów artyleryjskich zwiększyła się i obecnie wynosi 18-20 sztuk w skali miesiąca. Jest to tym samym potwierdzenie wcześniejszych pogłosek, które mówiły o „raptem” 16 Bohdanach opuszczających zakłady co miesiąc. Oznacza to, że Ukraina obecnie produkuje w skali miesiąca prawie trzykrotnie więcej 2S22 niż, dotychczas utraciła (dane serwisu Oryx wskazują na zniszczenie 7 sztuk). Przekłada się to tym samym na stałe uzupełnianie strat w artylerii o trakcji kołowej, ale także daje możliwość szybkiego przezbrojenia jednostek z konstrukcji ciągnionych lub tych o słabszych parametrach.

Dla porównania, w kwietniu prezydent Ukrainy określił zdolności produkcyjne na 10 armatohaubic 2S22 Bohdana miesięcznie. Już ta liczba była dużym sukcesem ukraińskiego przemysłu zbrojeniowego (stale wspieranego przez zagranicznych partnerów). Z czego może wynikać ciągły wzrost zdolności produkcyjnych? Czynników jest wiele. Zapewne pokrywają się one z tymi, które przełożyły się na stałe przyspieszanie wytwarzania artylerii i środków bojowych na Ukrainie: coraz większego angażowania rozproszonych zakładów zbrojeniowych (w tym prywatnych), lokowania w nich znacznych środków finansowych (zwłaszcza z zagranicy jak np. Danii), ale także korzystania z rozwiązań dostosowanych do potrzeb chwili.

W przypadku Bohdany przejawia się to wykorzystaniem podwozia cywilnej Tatry Phoenix. Ponadto, pojawiają się doniesienia, że w roli bazy do ahs Bohdana mogą być wykorzystywane używane ciężarówki czeskiego producenta (dlatego porównywanie tej skali wzrostu z produkcją francuskich ahs CAESAR nie jest w pełni obiektywne) lub przebudowuje się wozy dotąd przeznaczone do innych zadań. Za przykład mogą posłużyć wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet Buriewij, które stanowią modernizację systemu BM-27 Uragan. Zestaw wykorzystuje podwozie Tatry T815-7T3RC1, z napędem 8x8 oraz modułową, opancerzoną kabinę Puma. Jest to więc nośnik identyczny z tym zastosowanym w Bohdanie w wersji 3.0. Czy takie konwersje rzeczywiście mają miejsce? Nie wiadomo, niemniej nie można tego wykluczyć, ponieważ od dawna nie widuje się wyrzutni Buriewij na froncie, przypuszczalnie z racji na wyczerpanie amunicji.

Co jeszcze ważne, prezydent Ukrainy poinformował, że produkcja amunicji moździerzowej oraz artyleryjskiej zwiększyła się 25-krotnie względem 2022 roku. Jest to olbrzymi skok wydajności ukraińskiego przemysłu, chociaż należałoby przypomnieć, że przed rosyjską inwazją wiele typów efektorów nie było produkowanych, stąd trudno określić adekwatną skalę. Tym samym nie jest to tak duży efekt, jak w przypadku Bohdany, ale niemniej stanowi olbrzymi sukces Ukrainy (ale także zagranicznych partnerów, którzy ją wspierają). Oprócz amunicji i artylerii wzrosnąć miała produkcja dronów wszelkich typów, która miała osiągnąć liczbę 4 milionów rocznie. Zapewne gros tej liczby stanowią proste konstrukcje typu FPV.

2S22 Bohdana to ukraińska armatohaubica samobieżna kalibru 155 mm o trakcji kołowej. System uzbrojenia wraz z zabudową opracował Nowokramatorski Zakład Budowy Maszyn (NKMZ) z Kramatorska. Uzbrojenie główne pierwotnie osadzono na wojskowym samochodzie ciężarowym KrAZ-6322 w układzie 6x6 z opancerzoną kabiną, wariancie pojazdu wykorzystywanego przez Zbrojne Siły Ukrainy. Wobec problemów strukturalnych w zakładach KrAZ po rosyjskiej inwazji nośnik wymieniono. Podwozie nowszych egzemplarzy stanowi białoruski samochód ciężarowy MAZ-6317 (produkowany na licencji pod nazwą Bogdan-6317) o napędzie 6x6. Pojazd otrzymał kabinę o kształcie zbliżonym do tej zastosowanej w wozie dowodzenia RKP-360, wchodzącym w skład dywizjonów systemu przeciwokrętowego R-360 Neptun (2.0).

Kolejnym alternatywnym nośnikiem jest Tatra T815-7T3RC1 z napędem 8x8 wyposażona w modułową, opancerzoną kabinę Puma (3.0). Obecnie armatohaubica jest także integrowana z cywilnymi modelami samochodów ciężarowych Tatra (np. Phoenix) wyposażanymi z kabinę podobną jak w wersji 2.0. Ten podwariant określa się mianem wersji 4.0. System może być także osadzany na samochodach ciężarowych innego typu, choćby na pojazdach marki MAN. W pierwotnej konfiguracji (na podwoziu KrAZ-6322) masa całkowita pojazdu wynosi 28 ton, a zapas amunicji to 20 pocisków i kompletów ładunków miotających. Armatohaubica jest wyposażona w nowoczesny system kierowania ogniem, a jej teoretyczna szybkostrzelność maksymalna ma wynosić do 5-6 strzałów na minutę. Maksymalna donośność wynosi odpowiednio 40 km przy stosowaniu amunicji z gazogeneratorem dennym i 50-60 km dla pocisków ze wspomaganiem rakietowym.