Ukraina przerobi poradziecką artylerię ciągnioną

Wśród poradzieckich haubic i armatohaubic mających zostać poddanych takim pracom ukraiński portal Ukrayinska Pravda wymienia ciągnione D-20, 2A65 Msta-B oraz 2A36 Hiacynt-B. Oprócz tego podobną modernizację można przeprowadzić na otrzymanych od Chorwacji armatach polowych M-46 kal. 130 mm, w których można zmienić lufy na te w kalibrze 155 mm. Na taki krok zdecydowały się Indie oraz Serbia, co pozwoliło m.in. na zwiększenie donośności tych konstrukcji i rezygnację z problematycznego kalibru amunicji.

Cały program przezbrajania poradzieckiej artylerii miałby zostać określonym kryptonimem Bohdana-B, zatem zapowiadanej jeszcze w zeszłym roku konstrukcji. Miała ona w założeniach pozwolić na zastąpienie w przyszłości systemów postsowieckich jak D-20 oraz 2A65 Msta-B, ale docelowo także tych zachodnich przekazanych przez sojuszników Ukrainy jak M777 czy FH70. Przyspieszenie jej wdrożenia do ukraińskiej armii może nastąpić właśnie dzięki zastosowaniu używanych dotychczas łóż z rozwiązań poradzieckich, które często ze względu na braki amunicji lub luf znajdują się w rezerwie.

Jeżeli chodzi o skalę zmian, to w przypadku 2A36 Hiacynt-B miałby zostać użyta tożsama z 2S22 armatohaubica o przewodzie lufy długim na 52 kalibry. Z wymienionych we wcześniejszym akapicie konstrukcji ma on być jednym typem mogącym zostać przezbrojony w tak długą lufę z racji na posiadanie bazowo uzbrojenia głównego o długości ponad 8 m (licząc hamulec wylotowy). Masa nowego zamka, lufy oraz siły oddziaływujące na łoże ma mieścić się w normach bezpieczeństwa. Tym samym ukraińskie Hiacynty nie tylko zyskałyby większą donośność, ale także mogłyby wrócić na front po wyczerpaniu do nich amunicji w kalibrze poradzieckim. Niewykluczone, że właśnie trwające testy prototypu Bohdany-B odbywają się właśnie na łożu ciągnionego Hiacynta.

W przypadku poradzieckich D-20 oraz 2A65 Msta-B przewiduje się przezbrojenie w haubice o długości przewodu lufy wynoszące 39 kalibrów. W przypadku Msty-B donośność byłaby porównywalna z wcześniejszą, natomiast w przypadku D-20 zostałaby ona zwiększona. Powodem takich zmian ma być nadmiar produkowanych luf do 2S22 względem dostępnych podwozi, co wydaje się ewenementem, zważywszy na to jakim problemem jest ich wytwarzanie w Europie. Obecnie ukraiński przemysł ma produkować 10 sztuk samobieżnej odmiany Bohdany na miesiąc, zatem rodzi się pytanie, jak duży jest ten nadmiar. Trzeba pamiętać, że lufa to element zużywalny i co pewną liczbę wystrzałów konieczna jest jej wymiana, więc spora ich liczba musi być w zapasie. Do dziś nie wiadomo, skąd Ukraina pozyskuje lufy do swojej artylerii, chociaż możliwych kierunków jest kilka.

Kolejnym powodem dla opracowania ciągnionych Bohdan ma być cena ich produkcji, która orientacyjnie ma wynosić około 1,5-2 mln USD. W przypadku odmiany samobieżnej wzrasta ona do 2,5-3 mln USD (wiele tutaj zależy od typu podwozia). Ciągniona Bohdana może być jednak jeszcze tańsza przy wykorzystaniu używanego łoża z np. poradzieckiej konstrukcji lub zastosowania tego i skrócenia lufy. Rozpoczęcie ich produkcji będzie oznaczać zatem nie tylko dużą oszczędność, ale także stopniowy proces powracania na front wycofanych wcześniej haubic i armatohaubic. Pozwoli to na zmniejszenie dostaw amunicji w kalibrze 152 mm, chociaż jeszcze bardziej uzależni ukraińską armię od tej kalibru 155 mm. Wiele będzie zależeć tutaj od skali produkcji Bohdany-B oraz od tego ile czasu zajmą jej testy.