Ukraina dalej produkuje kołowe transportery opancerzone

Ukraińskie BTR-4 stanowiły koło napędowe modernizacji tamtejszych jednostek zmotoryzowanych, które mimo stopniowego wdrażania ich oraz wcześniej pozyskanych BTR-3 dalej opierały się często na poradzieckich transporterach BTR-60/70/80. Rozpoczęcie rosyjskiej inwazji zatrzymało na jakiś czas ich produkcję w dotychczasowej skali, która jednak miała dalej trwać. Trudno w to jednak było uwierzyć, zważywszy na zniszczenie większości znanych zakładów przemysłowych przez Rosjan, jednak po czasie zaczęto pokazywać produkcję pojazdów Nowator lub kabin dla 2S22 Bohdana informacje te można było zacząć odbierać jako prawdopodobne. W tym roku zaczęły pojawiać się zdjęcia przedstawiające wozy BTR-4 wyglądające na nowe lub też świeżo po remoncie generalnym, co wzbudziło zainteresowanie obserwatorów.

Teraz pojawiło się nagranie oraz zdjęcia z wnętrza jednego z wyprodukowanych po rosyjskiej inwazji BTR-4, którego elementy np. fotele pokryte jeszcze są folią osłaniającą. Ich produkcja ma trwać od 2023 roku, jednak jak można przypuszczać, jest ona raczej niewielka. Oprócz tego ukraiński przemysł musi się tutaj opierać na zagranicznych dostawcach podzespołów oraz materiałów, bo wątpliwe jest samodzielne spawanie całych kadłubów BTR-4 na Ukrainie. Nie jest wiadome, jaka jest roczna lub miesięczna skala produkcji tych pojazdów, które dalej (obok przekazanych przez Polskę Rosomaków) są topowymi kołowymi bojowymi wozami piechoty używanymi przez armię ukraińską.

Część ukraińskich BTR-4 otrzymało fabrycznie dodatkowe osłony prętowe, mające zwiększyć ich odporność na ataki pojedynczymi głowicami kumulacyjnymi stosowanymi w m.in. dronach FPV. Paroma ujęciami takich pojazdów podczas strzelań pochwaliło się ukraińskie ministerstwo obrony. Warto przypomnieć, że w grudniu zeszłego roku ukraiński wiceminister obrony Iwan Hawryluk (zastępca ds. polityki wojskowo-technicznej) ogłosił zaplanowanie przez resort zakupu 750 bojowych pojazdów opancerzonych różnych typów we własnym przemyśle. Wśród nich tym samym znajdują się opisywane BTR-4, chociaż są one znikomym procentem całej puli.

BTR-4 Bucefał to ukraiński kołowy bojowy wóz piechoty opracowany w latach 2007-2009 przez charkowskie biuro KMDB Morozov, we współpracy z firmami ukraińskimi i niemieckimi jako następca BTR-3 oraz poradzieckich kołowych transporterów opancerzonych rodziny BTR-60/70/80. Całe uzbrojenie umieszczone jest w module wieżowym BM-7 Parus i stanowi je armata automatyczna ZTM-1 kal. 30 mm, sprzężona z uniwersalnym karabinem maszynowym KT-7.62 kal. 7,62 mm. Jako uzbrojenie dodatkowe może służyć zestaw czterech wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych Barier lub dwie wyrzutnie oraz granatnik automatyczny KBA-117 kal. 30 mm.

Pojazd ten posiada kilka wersji odróżniających się między sobą budową kadłuba, poziomem ochrony załogi oraz dodatkowym wyposażeniem jak np. opuszczaną hydraulicznie rampą w przedziale desantu dla wersji BTR-4MW. W przypadku osłony balistycznej to jest ona od przodu zgodna z poziomem 3-5 wg STANAG 4569 (w zależności od wersji wozu). Ochrona przeciwminowa jest na poziomie 3 wg STANAG 4569. Załoga liczy trzy osoby, zaś przewożony desant wynosi od trzech do siedmiu żołnierzy.

W BTR-4 można zastosować trzy silniki wysokoprężne: ukraińskie silniki serii 3TD, niemieckie silniki marki Deutz lub włoskie firmy lveco. Każdy z nich charakteryzuje się mocą pomiędzy 400, a 600 KM pozwalając na osiągnięcie prędkości maksymalnej 90-110 km/h. Wóz może przemieszczać się po ciekach wodnych metodą pływania z prędkością do 10 km/h. Masa BTR-4 to 17,9 ton przy standardowej osłonie pancernej i 21,9-22,2 ton z założonym dodatkowym pancerzem (w zależności od jego wersji), maksymalna masa z dodatkowym opancerzeniem może wynosić nawet 25 ton. Obecnie BTR-4 oraz jego wersje specjalistyczne są użytkowane przez takie kraje jak Ukraina, Indonezja, Irak, Nigeria oraz Mjannma.