Produkcja rakiet do HIMARS-a w Polsce?

Jak informuje serwis Defense News podczas rozmowy z rzecznikiem Lockheed Martin w Warszawie, ten miał poinformować o trwających rozmowach dotyczących produkcji rakiet do M142 HIMARS na terenie zakładów Mesko S.A, należących do Polskiej Grupy Zbrojeniowej. Oferta ta ma być powiązana z możliwością kupienia przez Polskę nawet 486 systemów HIMARS, które to byłby spolonizowane do wersji Homar-A. Potencjalne wytwarzanie na terenie naszego kraju rakiet dotyczy dwóch wariantów pocisków GMLRS, które to mogłyby powstawać od roku 2026, początkowo dzięki wysłanym z USA komponentom. Produkcja miałaby odbywać się stopniowo, z przenoszeniem do Polski know-how. Początkowo ich odbiorcą byłby Siły Zbrojne RP, jednak zapewne w późniejszym czasie byłoby możliwe eksportowanie rakiet do innych użytkowników.

Artykuł Defense News rodzi jednak więcej pytań, niż przynosi odpowiedzi. Co dokładnie znaczy produkcja rakiet GMLRS w Polsce? O jakiej skali offsetu można mówić? Czy jest to rzeczywiste przenoszenie kompetencji produkcji większości elementów do polskiego przemysłu? Czy też próba „ubarwienia” zwykłego stworzenia montowni, bez większej samodzielności produkcyjnej, będącej zależnej od amerykańskiego giganta zbrojeniowego? Warto tutaj przypomnieć założenia programu Homar, które miały sprawić, że Wojsko Polskie otrzyma nie tylko nowoczesne wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet, ale także utworzene zostaną zdolności w polskim przemyśle przynajmniej częściowej produkcji rakiet. Czy oferta wspomniana przez Defense News jest w tym nurcie? Nie wiemy. Niestety, stały brak produkcji (przynajmniej częściowej) w Polsce amunicji rakietowej to efekt wieloletnich lekceważeń decydentów, w efekcie czego teraz jesteśmy zależni od zagranicznych producentów uzbrojenia, co do potencjalnej skali polonizacji środków bojowych. I stan ten trwa w wielu przypadkach.

M142 HIMARS to amerykański system rakietowy oparty o podwozie samochodu ciężarowego Oshkosh M1140 6x6. Pojazd napędzany jest silnikiem Caterpillar 3116 ATAAC o mocy 290 KM, co umożliwia osiągnięcie prędkości do 85 km/h. Został opracowany jako lżejszy odpowiednik ciężkich systemów M270 opartych na gąsienicowym nośniku, co pozwala na przetransportowanie go w ładowni np. samolotów transportowych C-130 lub A400M. Każda wyrzutnia HIMARS może wystrzelić sześć rakiet GMLRS o zasięgu rażenia około 80 km (jeden kontener startowy), w przyszłości będzie mogła korzystać z takiej samej liczby GMLRS-ER.

Jednocześnie system ten może wystrzelić jeden pocisk taktyczny ATACMS, o donośności ponad 300 km. Pociski ATACMS będą uzupełniane i stopniowo zastępowane przez nowe rakiety taktyczne PrSM o znacznie większych możliwościach bojowych (w każdym kontenerze będą mieścić się dwie takie rakiety). Obecnie systemy te są używane przez armie takich krajów jak USA, Polska, Ukraina, Rumunia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Maroko, Jordania czy Singapur.