Problemy eksperymentalnych dronów X-56A. Katastrofa prototypu z giętkimi skrzydłami

Jeden z dwóch eksperymentalnych dronów klasy HALE (High-Altitude Long Endurance) X-56A uległ w dniu 19 listopada br. katastrofie na terenie bazy sił powietrznych Edwards w Kalifornii. Pojazd uległ poważnemu uszkodzeniu pomimo wyposażenia go w spadochron ratunkowy na wypadek sytuacji awaryjnych. Przed katastrofą bezzałogowy samolot odbył 16 lotów, podczas których spędził w powietrzu około sześciu godzin. Test, podczas którego doszło do wypadku, był jednak pierwszym z zastosowaniem elastycznych skrzydeł mogących zmieniać kształt. Celem takiego rozwiązania miało być rozpoczęcie prób systemu aktywnego tłumienia drgań typu flatter (inaczej drgań samowzbudnych). W zamierzeniu konstruktorów Lockheed Martin nowy projekt skrzydeł ma pozwolić ograniczyć ten typ drgań o 30 do 40%. Katastrofa prototypu z pewnością znacznie opóźni prace nad tym projektem.

Zbudowany w słynnych zakładach Lockheed Martin Skunk Works X-56A oblatano w lipcu 2013 roku. Konstrukcyjnie wykorzystuje on doświadczenia firmy nabyte przy projektowaniu dronów takich jak P-175 Polecat, RQ-3 DarkStar i RQ-170 Sentinel. X-56A napędzają dwa turboodrzutowe silniki JetCar P400. Samolot ma długość 2,3 m, rozpiętość skrzydeł 8,4 m i może latać z prędkością maksymalną 222 km/h. Na potrzeby projektu, którego celem jest zbadanie systemów tłumienia drgań typu flatter oraz technologii zmniejszających obciążenie powierzchni skrzydeł od podmuchów, zbudowano dwa prototypy, a także cztery zestawy skrzydeł o różnej konfiguracji i sztywności. Testy prowadzone są przez NASA i Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych. Wyniki mają zostać wykorzystane w programie budowy naddźwiękowego samolotu eksperymentalnego Gulfstream X-54.