Pierwszy turecki czołg wchodzi do produkcji seryjnej

Czołg podstawowy Altay będzie produkowany w pierwszym wariancie seryjnym, któremu nadano nazwę T1. Wóz liczy około 65 ton w konfiguracji podstawowej. Może zostać wyposażony w moduły dodatkowego opancerzenia, które zwiększają masę całkowitą pojazdu. Przód kadłuba, front wieży, jej burty oraz strop chronione są pancerzem kompozytowym opracowanym przez firmę Roketsan. Na wieży zainstalowano również system aktywnej obrony pojazdu klasy hard-kill o nazwie Akkor, który skonstruowała i produkuje przedsiębiorstwo Aselsan. Ta ostatnia odpowiada również za system kierowania ogniem i elektrooptykę. Załogę wozu stanowi 4 żołnierzy: dowódca, działonowy, ładowniczy i kierowca.

Uzbrojenie główne stanowi armata gładkolufowa kalibru 120 mm z lufą długości 55 kalibrów (6,6 m) produkowana przez firmę MKE. Jest zasilana standardową w NATO amunicją 120 x 570 mm. Konstrukcja ta bazuje na koreańskiej armacie Hyundai WIA CN08 stosowanej w czołgu K2 Black Panther. W odróżnieniu od pierwowzoru turecki produkt nie jest dostosowany do zasilania z automatu ładowania ulokowanego w tylnej niszy wieży, bo ładowanie uzbrojenia głównego odbywa się ręcznie. Z armatą sprzężono karabin maszynowy kalibru 7,62 mm nieznanego typu. Prawdopodobnie jest to lokalnie produkowana odmiana karabinu FN MAG. W zdalnie sterowanym module uzbrojenia ulokowanym na stropie wieży umieszczono wielkokalibrowy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm, turecką pochodną amerykańskiego wkm M2 Browning. Także na wieży zainstalowano wyrzutnie granatów dymnych.

Wóz wyposażony jest w zaawansowane systemy elektroniczne, system obrony przed bronią masowego rażenia, a także w wielozakresowe okrycie maskujące, które redukuje jego widmo termiczne i radarowe. Napęd czołgu stanowi czterosuwowy silnik wysokoprężny w układzie V12. Obecnie jest to koreański motor HD Hyundai Infracore DV27K, który generuje 1500 KM. Sprzęgnięto go z automatyczną przekładnią SNT Dynamics EST15K. W przyszłości zestaw ten zastąpi rozwiązanie tureckie w postaci zespołu napędowego o nazwie Batu z silnikiem i przekładnią zaprojektowanymi przez BMC Power. Wóz posiada zawieszenie hydropneumatyczne. Na drodze utwardzonej Altay rozpędzi się do 65-70 km/h, w terenie osiągnie 45 km/h, a zasięg operacyjny wynosi około 450-500 km.

Wojska Lądowe Turcji (Türk Kara Kuvvetleri) oczekują na przyjęcie tysiąca czołgów Altay w czterech seriach po 250 wozów. Obecnie wdrażany wariant T1 będzie różnił się wieloma elementami od docelowego T2, który ma otrzymać wiele ulepszeń, w tym w pełni izolowane magazyny amunicji drugiego rzutu ulokowane w kadłubie. Opracowywany jest również wariant T3, który będzie posiadał w pełni bezzałogowy, zdalnie sterowany system wieżowy. Cała załoga znajdzie się w izolowanej, ciężko opancerzonej kabinie w przedniej części kadłuba. Opracowano także zestaw do prowadzenia walk w terenie zurbanizowanym określany jako AHT (Asimetrik Harp Tankı). Planowane jest również opracowanie wozu zabezpieczenia technicznego, mostu szturmowego i czołgu saperskiego na bazie podwozia czołgu Altay.