Zgodnie z wyrokiem Krajowej Izby Odwoławczej (KIO) z 6 marca 2017 r., Inspektorat Uzbrojenia (Zamawiający) musiał powtórzyć czynności badania i oceny ofert złożonych i nie podlegających odrzuceniu w postępowaniu dotyczącym dostawy 160 Mobilnych Modułów Stanowiska Dowodzenia oddziału/pododdziału (MMSD o/p). Tym razem jako kryterium uznano cenę (80 pkt.), okres gwarancji (10 pkt.) oraz koszt serwisowania (10 pkt.). Wcześniej uwzględniano oddzielnie koszt pakietu serwisowego oraz koszt serwisu pogwarancyjnego.

Ostatecznie Inspektorat Uzbrojenia uznał, że najkorzystniejsza oferta została złożona przez „Konsorcjum Z.-G.” składające się ze spółki ZAMET–GŁÓWNO Adam Pruski, Zdzisław Łuczak Sp.j z Główna oraz Zakład Doskonalenia Zawodowego KRAKÓW z Krakowa (Konsorcjum Z.-G.). Zamawiający zmienił więc decyzję, ponieważ zgodnie z informacją z dnia 1 lutego 2016 r. taką „najkorzystniejszą ofertę” miał złożyć faworyt w przetargu i producent tego rodzaju rozwiązań, a więc „Konsorcjum WZI” w składzie:

• Wojskowe Zakłady Inżynieryjne z Dęblina (W.Z.I. S.A.) - Lider Konsorcjum;
• Wojskowe Zakłady Łączności Nr 1 (W.Z.Ł. Nr 1) SA. z Zegrza Południowego
• Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 (W.Z.Ł. Nr 2) S.A. z Czernicy.

W postępowaniu z 2015 r. Konsorcjum WZI otrzymało 96,2 punktu, a Konsorcjum Z.-G. – 56,6. W drugim postępowaniu oceniono jedynie ofertę Konsorcjum Z.-G. (tylko ona nie podlegało odrzuceniu), które otrzymało 100 punktów.

Sądowa batalia o kontrakt

Pierwsze ogłoszenie na dostawę w latach 2015-2022 Mobilnych Modułów Stanowiska Dowodzenia szczebla oddział/pododdział (MMSD o/p) zostało opublikowane 15 września 2014 r. i sprostowanie do tego ogłoszenia – 6 października 2014 r. Jako termin składania ofert wyznaczono 15 października 2014 r. Sprawa się jednak przeciągała, mnożyły się pytania od potencjalnych wykonawców i ostatecznie 1 lutego 2016 r. Inspektorat Uzbrojenia opublikował informację o wyborze najkorzystniejszej oferty przesłanej przez Konsorcjum WZI.

Na tym kończy się dokumentacja opublikowana przy pierwotnym ogłoszeniu o postępowaniu Inspektoratu Uzbrojenia, ale nie samo postępowanie. Konsorcjum Z.-G. nie zrezygnowało bowiem, przeanalizowało ofertę konkurencji i znalazło w nich błędy, które mogłyby stanowić podstawę do anulowania przetargu. Było w tym widocznie dużo racji, ponieważ Inspektorat Uzbrojenia w dniu 22.04.2016 r. przesłał ponownie zaproszenie do negocjacji i oferty zostały ponownie złożone prawdopodobnie w listopadzie 2016 r.

Inspektorat Uzbrojenia nie zmienił swojej decyzji i w dniu 31.01.2017 r. poinformował Konsorcjum Z-G o odrzuceniu oferty na podstawie art. 89 ust.1 pkt 6 i 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Pzp). Uznano m.in., że oferta Konsorcjum Z.-G. zawiera błędy w obliczeniu ceny.

Konsorcjum Z.-G. w dniu 10.02.2017 r. wniosło odwołanie dotyczące bezpodstawnego unieważnienia postępowania bezpośrednio do Prezesa KIO, prosząc dodatkowo o dokonanie powtórnej czynności badania i oceny swojej oferty oraz odrzucenie oferty Konsorcjum WZI (m.in. z uwagi na fakt, że jest ona niezgodna z treścią Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia i że zawiera rażąco niską cenę w stosunku do przedmiotu zamówienia). W odwołaniu dokonano oceny projektu konkurencji, któremu zarzucono „błędy” niezauważone lub nieuwzględnione przez Inspektorat Uzbrojenia, pomimo, że były one niezgodne z Wstępnymi Założeniami Taktyczno – Technicznymi (WZTT), a w tym:

• niezgodność karty katalogowej ze schematami;
• nieprawidłowo dobraną wartość prądową zabezpieczeń elektrycznych powodującą każdorazowe zadziałania zabezpieczenie przy próbie uruchomienia zestawu;
• uwzględnienie innego podwozia niż wymagane przez Zamawiającego;
• zły sposób zamontowani urządzenia wielofunkcyjnego typu B. C308.

Ruszyła cała lawina pism, w tym m.in.:

• w dniu 13.02.2017 r. Konsorcjum WZI zgłosiło bezpośrednio do Prezesa KIO przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie Zamawiającego wnosząc o oddalenie odwołania Konsorcjum Z.-G. w całości;
• W dniu 22.02.2017 r. Konsorcjum Z.-G. złożyło pismo Odwołującego o przeprowadzenie dowodu z załączonej opinii;
• W dniu 22.02.2017 r. (na posiedzeniu) Konsorcjum WZI złożyło pismo procesowe Przystępującego z dodatkową argumentacją wnosząc o oddalenie odwołania.

Ostatecznie sąd oddalił na rozprawach w dniu 23 i 28 lutego 2017 r. w Warszawie odwołanie Konsorcjum Z.-G. o sygn. akt: KIO 277/17, ale uwzględnił odwołanie w sprawie o sygn. akt: KIO 276/17 w zakresie czynności odrzucenia oferty Odwołującego nakazując Zamawiającemu unieważnienie czynności unieważnienia postępowania, jak i czynności odrzucenia oferty Odwołującego oraz nakazując Zamawiającemu powtórzenie czynności badania i oceny ofert, z uwzględnieniem oferty Odwołującego.

Jednocześnie sąd zaliczył w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 30 tys. zł uiszczoną przez Konsorcjum WZI oraz obciążył IU kosztami postępowania w wysokości 18,6 tys. zł. Inspektorat Uzbrojenia musiał odrzucić ofertę Konsorcjum WZI i zgodnie z informacją z dnia 31 marca 2017 r. wybrał propozycję Konsorcjum Z.-G.

O co toczył się spór?

Postępowanie było bardzo ważne, ponieważ przedmiotem zamówienia jest dostawa w latach 2015-2022 aż 160 sztuk Mobilnych Modułów Stanowiska Dowodzenia oddział/pododdział. Daje to więc wiele miejsc pracy i to nie tylko do 2022 r., ale dłużej ze względu na konieczność serwisowania (co przy działaniu w warunkach polowych będzie na pewno konieczne).

MMSD o/p mają być przeznaczone do zabezpieczenia miejsc pracy dla osób funkcyjnych mobilnych stanowisk dowodzenia, rozwijanych na poziomie taktycznym. Mobilne Moduły Stanowisk Dowodzenia mają być na wyposażeniu „pododdziałów dowodzenia i łączności odpowiedzialnych za przygotowania i zabezpieczenia funkcjonowania Stanowisk Dowodzenia jednostek wojskowych o zróżnicowanym przeznaczeniu, w tym zmechanizowanych i pancernych”.

Zgodnie z ujawnionymi informacjami opublikowanymi przez Inspektorat Uzbrojenia każdy zestaw MMSD o/p powinien składać się z:

• piętnastostopowego kontenera dowódczo – sztabowego wykonanego wg normy PN-ISO 668:1999P (spełniając te same wymagania co wymienione w tej normie kontenery poza kubaturą i maksymalną masą – 10300 kg) z podziałem na przedział operacyjny i techniczny, przystosowanego do podnoszenia przez wózek widłowy i do połączenia z innymi kontenerami MMSD o/p (poprzez zestawienie bokiem burta w burtę na tym samym poziomie, z zamontowanymi drzwiami przesuwnymi i połączeniem zabezpieczonym poprzez stopień/kładkę oraz kołnierz z wodoodpornego materiału);
• modułu technicznego o konstrukcji monobloku, wyposażonego w dwa zespoły prądotwórcze o mocy zapewniającej zasilanie urządzeń kontenera w energię elektryczną;
• pojazdu samochodowego wprowadzonego na wyposażenie SZ RP z typoszeregu JELCZ 662 zapewniającego jednoczesne przewożenie ww. kontenera i modułu technicznego, pozyskanego przez SZ RP w ramach oddzielnej umowy. Wykonawca ma odebrać pojazd od jego producenta i zamontować na nim ww. kontener dowódczo – sztabowy i moduł techniczny. Pojazd ma posiadać kabinę dwuosobową, a także ramę podkontenerową zmodyfikowaną do celów wojskowych. Podwozie pojazdu samochodowego będzie przystosowane do standardowego mocowania i przewożenia kontenera MMSD o/p i modułu technicznego.

Szczegółowy opis przedmiotu zamówienia został zamieszczony w Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ) oraz w załączonych do niej Wstępnych Założeniach Taktyczno – Technicznych i był przekazany tylko Wykonawcom zaproszonym do składania ofert.

Czym jest rzeczywiście MMSD o/p?

Pomimo tych ograniczeń jeżeli chodzi o dostęp do SIWZ, bardzo dużo szczegółów na temat tego, czym jest MMSD o/p można znaleźć w wyjaśnieniach przesłanych potencjalnym Wykonawcom w trakcie negocjacji oraz z wyroku po rozprawach z dnia 23 i 28 lutego 2017 r. KIO.

Wiadomo więc m.in., że czas rozwijania/zwijania kontenera dowódczo-sztabowego ma być nie większy niż 15 minut (bez konfigurowania sieci LAN oraz maskowania za pomocą siatki maskowniczej – Wielozakresowego Pokrycia Maskującego BERBERYS zestaw C). W przedziale technicznym tego kontenera ma znajdować się tablica przyłączeń sprzętu teleinformatycznego oraz sprzęt funkcjonalny (w tym urządzenia rozdziału zasilania energetycznego kontenera, urządzenia dynamicznego osuszania, urządzenia klimatyzacyjne i filtrowentylacyjne).

Minimalna wysokość przedziału operacyjnego powinna wynosić co najmniej 2 m. Konstrukcja kontenera po rozsunięciu ścian bocznych (rozwijanych w sposób automatyczny i zasilanych z autonomicznej baterii akumulatorów) na pojeździe ma być samonośna i nie wymagać żadnych podpór do stabilizacji wysuniętych kieszeni kontenera. Natomiast podłoga po rozsunięciu pomiędzy częścią stałą a częściami wysuwanymi powinna nie różnić się poziomami więcej niż 2 cm. Przedział operacyjny powinien mieć przedsionek lub inne rozwiązanie, zabezpieczające przed każdorazowym gaszeniem światła przy otwarciu zewnętrznych drzwi wejściowych.

W środku po rozsunięciu ścian bocznych mają się znajdować 24 stacje robocze (kontenery przenośne) po dwa na stanowisku pracy (ma być 10 stanowisk pracy z możliwością rozwinięcia dwóch stanowisk dodatkowych). Jedna z tych stacji roboczych ma przetwarzać informację jawną, a druga niejawną („maksymalna ilość stacji roboczych (komputerów przenośnych) to 12 szt. w każdej z dwóch sieci LAN”). Każde stanowisko pracy ma mieć stół z blatem o wymiarach minimum 60x60 cm, posiadający indywidualne oświetlenie oraz dedykowane krzesło obrotowe z regulacją wysokości i podłokietnikami – „dostosowane do anatomicznych cech budowy człowieka”.

W centralnej części przedziału lub na ścianie kontenera ma być umieszczony niedotykowy panel multimedialny (monitor wielkoformatowy LCD/LED nie mniejszy niż 55”) z możliwością wyświetlania prezentacji graficznych oraz zobrazowania z dowolnej stacji roboczej (poprzez łącza HDMI), tablica magnetyczna, ścieralna na materiały informacyjne (o wymiarach nie mniejszych niż 60x60 cm), urządzenie wielofunkcyjne (drukarka z możliwością wydruku w kolorze, faks, ksero, skaner) obsługujące format A3 i A4, a w środku ma być ulokowany stół podświetlony światłem białym.

Stół ten o wymiarach minimum 150x60 cm ma pozwalać na rozłożenie mapy topograficznej (lub jej części) w celu naniesienia sytuacji taktycznej oraz ma dawać możliwość odrysowania sytuacji taktycznej z dwóch nałożonych na siebie map topograficznych przy włączonym oświetleniu wnętrza kontenera (stół nie musi działać jako ekran wielkoformatowy).

Na wyposażeniu MMSD o/p powinny się znajdować również dwa serwery oraz dwie niezależne i separowane sieci LAN (jedna do przetwarzania informacji o klauzuli JAWNE i jedna do przetwarzania informacji o klauzuli JAWNE, ZASTRZEŻONE i POUFNE) z dwiema tablicami przyłączy (co ma zapewnić separację elektromagnetyczną). Inspektorat Uzbrojenia wyraźnie zaznaczył, że musi być zapewniona jednoczesna praca sieci RED i BLACK.

Założono, że system zasilania awaryjnego (UPS) ma zabezpieczyć pracę dwóch serwerów, dwóch przełączników, dwunastu komputerów przenośnych, dwunastu telefonów VoIP oraz oświetlenia awaryjnego. Zasilania z sieci energetycznej ma natomiast zabezpieczyć zasilanie wszystkich urządzeń MMSD o/p oraz 24 komputerów przenośnych (notebook).

„Kontener powinien zapewniać zbudowanie infrastruktury umożliwiającej podłączenie do różnego rodzaju sieciocentrycznych platform teleinformatycznych, wykorzystywanych we wszystkich rodzajach sił zbrojnych oraz polowych systemów teleinformatycznych będących w użytkowaniu w MON”. By zrealizować to wymaganie planuje się wykorzystać tablicę przyłączeń optycznych, telefonicznych i liniowych.

Konstrukcja kontenera powinna być wykonana w zamkniętych (zamykanych z wykorzystaniem metalowych drzwi lub rolet) przestrzeniach ograniczających z zewnątrz dostęp do zainstalowanych w nich urządzeń. W środku ma być m.in. dwunastostanowiskowy stojak na broń długą (karabinek wz. 96 Beryl kalibru 5,56 mm) oraz dwunastostanowiskowy wieszak na ubranie i oporządzenie (maska przeciwgazowa, filtracyjna odzież ochronna, ogólnowojskowa odzież ochronna oraz hełm).

Obsada etatowa ma się składać z dwóch osób, ale szkolenie ma obejmować „cztery osoby na egzemplarz MMSD o/p każdorazowo przed przekazaniem sprzętu użytkownikowi”.