Próbne strzelanie rakietowe ma zostać przeprowadzone w lipcu br., w czasie międzynarodowych ćwiczeń na Pacyfiku RIMPAC 2016 (Rim of the Pacific). Rakiety zostaną tymczasowo zamontowane na drugim w serii okręcie do działań przybrzeżnych typu Independence USS „Coronado” (LCS 4). Do prób wybrano więc ponownie trzykadłubową wersję jednostek LCS.

Zastosowany zostanie pocisk jednej ze starszych wersji: Boeing RGM-84D Harpoon Block 1C o zasięgu około 75 Mm (140 km). Pocisk ten został wprowadzony na uzbrojenie w połowie lat osiemdziesiątych. Wersja RGM jest przeznaczona na okręty, porusza się z prędkością poddźwiękową (0,9 Ma) na wysokości kilku metrów (sea skimming). Jest to rakieta dolatująca do celu z wykorzystaniem nawigacji inercyjnej i naprowadzająca się na cel za pomocą aktywnej głowicy radiolokacyjnej.

Wprowadzenie do planu testów rakiety Harpoon jest kolejnym dowodem na pilne poszukiwanie przez amerykańska marynarkę wojenną skutecznych, okrętowych systemów rakietowych „woda–woda”. Wcześniej przetestowano na okrętach do działań przybrzeżnych nowoczesne rakiety norweskiego koncernu Kongsberg NSM (Naval Strike Missile) – określane jako pociski piątej generacji. Mają być one produkowane na licencji przez koncern Raytheon.

W reakcji na próby rakiet NSM, koncern Boeing Defense Space & Security zaproponował zastosowanie na okrętach LCS najnowszej wersji produkowanego od kilkudziesięciu lat pocisku przeciwokrętowego Harpoon RGM-84 Block II, który oznaczany jest również jako Harpoon Next Generation.

W odróżnieniu od wersji, jaka ma być przetestowana w czasie manewrów RIMPAC 2016, docelowa rakieta Harpoon Next Generation ma mieć zwiększony zasięg (do 150Mm/280 km) – m.in. dzięki bardziej wydajnemu silnikowi rakietowemu, ale również głowicy bojowej o mniejszej masie (około 136 kg w porównaniu do 221 kg w starszych wersjach).

Po próbach w 2016 r. zaczną się prawdopodobnie analizy porównawcze obu pocisków, które doprowadzą do wyboru docelowej rakiety dla okrętów LCS. Jest to bardzo ważne przede wszystkim dla samego programu „Littoral Combat Ship”, który ma poważne problemy, i który prawdopodobnie zostanie znacznie okrojony. Jego przeciwnicy wskazują przede wszystkim na słabe uzbrojenie tych jednostek przy obecnych zagrożeniach ze strony chińskich i rosyjskich okrętów.

Stąd koncepcja, zgodnie z którą okręty do działań przybrzeżnych mają zostać przekwalifikowane do klasy fregat, oznacza to jednak konieczność zamontowania na ich pokładzie rakiet przeciwokrętowych. Gra toczy się o dużą stawkę, ponieważ obecne plany wskazują na wprowadzenie około 40 jednostek pływających typu LCS. Plany te mogą zostać jednak znacznie okrojone i może dojść do wyboru tylko jednego typu okrętu (albo jedno, albo trzykadłubowego).

Amerykanie muszą również podjąć decyzję co do przyszłości rakiet przeciwokrętowych. Wybór miedzy NSM i Harpoon to również wybór sposobu naprowadzania (na podczerwień i radiolokacyjny), sposobu działania (w przypadku NSM można wybrać miejsce uderzenia pocisku) oraz producenta (NSM to pocisk konstrukcji norweskiej).