Ukraina przywróciła do służby ponad 30 000 Maximów

Karabiny maszynowe Maxima 1910/30 stały się jednym z symboli ukraińskiej mobilizacji po rosyjskiej inwazji, kiedy to pojawiały się zdjęcia i filmy z ich masowego wyciągania z magazynów. Mimo posiadania przez nie w wielu przypadkach ponad 75 lat „na karku” (produkcję zakończono w 1945 roku) stały się one bardzo cennym narzędziem szkoleniowym dla tysięcy żołnierzy m.in. obrony terytorialnej. Z czasem zaczęto je dostosowywać do obecnych warunków poprzez montaż nowych przyrządów celowniczych czy nawet przerobienie go do wersji ręcznego karabinu maszynowego chłodzonego powietrzem. Obecnie w największej liczbie są one wykorzystywane do montażu na samochodach terenowych, będąc elementem w ramach pułków i brygad Przeciwlotniczych Karabinów Maszynowych.

Mimo kilku dekad od ich wyprodukowania Maximy dalej wyróżniają się pozytywnie, chociażby swoją szybkostrzelnością i zdolnością długotrwałego strzelania, która to bardzo przydaje się przy prowadzeniu ostrzału przeciwko celom latającym. Zostało to podkreślone w komunikacie ukraińskiej obrony terytorialnej, która doceniła wspomniane walory przy eliminowaniu rosyjskich bomb latających Gerań (Szahed). Liczba 30 000 przywróconych do służby karabinów pokazuje, że mimo wyprzedawania uzbrojenia przez ukraińską armię posiadała ona znaczne zapasy mobilizacyjne. Rodzi się przy okazji pytanie, w co obecnie wyposażeni byliby Polacy w przypadku ogłoszenia masowej mobilizacji.

Maxim 1910 to ciężki karabin maszynowy będący wariantem rozwojowym wersji wz. 1905 bazującej na konstrukcji opracowanej przez Hirama Stevens Maxima. Jest on zasilany pociskiem kal. 7,62x54 mm z 250-nabojowej taśmy. Szybkostrzelność teoretyczna karabinu została określona na 600 wystrzałów w przeciągu minuty. Masa własna samego Maxima to 20 kg, jednak z racji na jego montaż na ciągnionej podstawie oraz chłodzenie wodą zwiększa jego wagę do ponad 65 kg. Produkcja tego wariantu miała miejsce w latach 1910-1945 i po jej zakończeniu dziesiątki tysięcy egzemplarzy postanowiono rozesłać do krajów satelickich i sojuszniczych lub zmagazynować na czas wojny. Z czasem zakonserwowane karabiny maszynowe były wyprzedawane do różnych zakątków świata. W armii radzieckiej jego następcą stał się karabin maszynowy SG-43 produkowany od 1943 roku.