Setka "prywatnych" transporterów dla Ukrainy dostarczona

Wojna na Ukrainie - raport specjalny

Początkowo zakładano pozyskanie funduszy na zakup 50 transporterów opancerzonych Spartan, jednak najpewniej wśród tej puli pojazdów były warianty specjalistyczne jak FV105 Sułtan czy FV106 Samson. Końcowo, dzięki wsparciu osób prywatnych, firm czy fundacji udało się zebrać kwotę w wysokości 5 275 600 funtów, dzięki której zakupiono aż 101 różnego typu gąsienicowych pojazdów opancerzonych. Wozy zapewne zostały nabyte z demobilu brytyjskiej armii, który stał się istnym rajem dla ukraińskiego wojska, które poprzez różnego rodzaju zbiórki otrzymuje z niego wiele rodzajów pojazdów opancerzonych. Obecnie liczba dostarczanych/dostarczonych tego typu pojazdów oraz wersji specjalistycznych na jego bazie może zbliżać się do 200 egzemplarzy.

Część z zakupionych pojazdów już jakiś czas znajduje się na terenie Ukrainy i bierze udział w walkach o Bachmut. Brytyjskie transportery opancerzone otrzymały drugie życie na Ukrainie, stając się jednym z popularniejszych środków transportu. Co więcej, są one chwalone przez ukraińskich żołnierzy z racji na swoją niezawodność oraz prostotę użytkowania.

FV432 to brytyjski transporter opancerzony produkowany od 1963 roku, na potrzeby wojsk lądowych Wielkiej Brytanii. Stał się on bazą dla wielu pojazdów specjalistycznych, podobnie jak amerykański  M113. Uzbrojenie główne stanowił jedynie uniwersalny karabin maszynowy  L7 (lokalne oznaczenie FN MAG) kal. 7,62 mm. Załogę stanowią dwie osoby (kierowca + dowódca), zaś  przewożony desant wynosi do 10 żołnierzy. Jednostkę napędową stanowi wielopaliwowy silnik Rolls-Royce K60 o mocy 240 KM. Pozwala to rozpędzić pojazd o masie około 15 ton pojazd do prędkości maksymalnej wynoszącej 52 km/h. Pancerz zapewnia osłonę od przodu przed amunicją kal. 12,7 mm, zaś  burty oraz tył kadłuba jedynie przed odłamkami i amunicją strzelecką.

FV103 Spartan to gąsienicowy transporter opancerzony z rodziny lekkich opancerzonych pojazdów rozpoznawczych CVR-T, które weszły do służby w armii brytyjskiej w 1978 roku. Kadłub Spartana jest wykonany ze spawanego aluminium, zapewnia załodze ochronę przed pociskami kal. do 14,5 mm w jego przedniej części i przeciwko pociskom przeciwpancernym 7,62 mm z pozostałych stron. Spartan ma trzyosobową załogę (kierowca, dowódca i strzelec) i może przewozić czterech żołnierzy piechoty. Jednostkę napędową stanowi sześciocylindrowy silnik benzynowy Jaguar J60 No 1 Mk 100B o pojemności 4,2 litra i mocy 190 KM. Pojazd może osiągnąć maksymalną prędkość 72 km/h przy maksymalnym zasięgu 480 km.

FV104 Samarytanin to gąsienicowy wóz ewakuacji medycznej z rodziny lekkich opancerzonych pojazdów CVR-T, który został opracowany na przełomie lat 60. i 7.0 XX wieku. Wdrożono go w roku 1978. Zbudowanych ich zostało według różnych źródeł 50 lub 101 egzemplarzy. Jednostkę napędową stanowi silnik wysokoprężny o mocy 190/235 KM. Pojazd może osiągnąć maksymalną prędkość 72 km/h przy maksymalnym zasięgu 402 km umożliwia transport sześciu żołnierzy na noszach. Kadłub Samarytanina jest wykonany ze spawanego aluminium, zapewnia załodze ochronę przed amunicją strzelecką i odłamkami.

FV105 Sułtan to wóz dowodzenia należący do rodziny pojazdów opancerzonych CVR-T. Cechuje się on zmienionym kształtem kadłuba względem większości wersji pojazdów tej rodziny. Strop pojazdu został podwyższony (podobnie jak w FV104), zapewniając więcej przestrzeni wewnątrz wozu. Tył pojazdu zaprojektowano tak, aby można go było rozszerzyć o dołączony namiot, tworząc miejsce odpraw. Do samoobrony służy karabin maszynowy L7 kal. 7,62 mm. Liczba wyprodukowanych pojazdów tego typu wynosi 291, z czego Siły Zbrojne Wielkiej Brytanii jeszcze do niedawna miały posiadać 76 w czynnej służbie.

FV106 Samson to wóz zabezpieczenia technicznego należący do rodziny pojazdów opancerzonych  CVR-T, będący ich dedykowanym pojazdem wsparcia. Kadłub, podobnie jak w innych pojazdach jest wykonany w całości ze stopu aluminium. Załogę stanowi trzech żołnierzy, jeden z nich odpowiedzialny za obsługę wyciągarki  kabestanowej, która  może także służyć jako dźwig zdolny do podniesienia 3,5 tony ładunku. Oprócz niej pojazd posiada  wyciągarkę, która  może służyć do przemieszczania pojazdów o masie do 12 ton na dystansie do 228 m (długość liny). Liczba wyprodukowanych egzemplarzy tego pojazdu wyniosła 136 egzemplarzy, zaś 20 z nich jeszcze do 2020 roku miało znajdować się na stanie brytyjskich wojsk lądowych.