Rosjanie z kolejnym improwizowanym działem samobieżnym

Opisywana hybryda powstała na bazie MT-LB oraz armaty przeciwpancernej MT-12, jednak w odróżnieniu od pierwszego zarejestrowanego tego typu pojazdu w rosyjskiej armii odróżnia się osadzeniem uzbrojenia głównego na dodatkowej podstawie. Powoduje to podwyższenie środka ciężkości pojazdu oraz może pomagać podczas prowadzenia ostrzału, zwiększając możliwy kąt podniesienia armaty. Z racji na swoją budowę opisywane hybrydy są stosowane jako artyleria, atakując wrogie pozycje ogniem pośrednim (podobnie tego typu pojazdów używają Ukraińcy). Opisywany egzemplarz miał trafić na wyposażenie rosyjskiej 40. Brygady Piechoty Morskiej. Zważywszy na coraz większą liczbę wyciąganych przez Rosjan z rezerwy armat T-12/MT-12 liczba tego typu improwizowanych dział samobieżnych (określanych dla ułatwienia przez autora „Marderami”) będzie zapewne rosnąć (prawdopodobnie po obu stronach frontu).

MT-12 Rapira to radziecka holowana armata przeciwpancerna kal. 100 mm wdrożona na stan armii ZSRR w 1971 roku jako zmodyfikowany wariant dział T-12, który posiadał m.in. zmienioną płytę pancerną osłaniającą obsługę działa możliwy do holowania przez transporter opancerzony MT-LB. Pocisk APFSDS 3BM23/3UBM10 wystrzelony z tej armaty pozwalał na przebicie pancerza o grubości 225 mm RHA z odległości 1000 m. Efektor kumulacyjny 3BK16M/3UBK8 mógł zaś przebić 400 mm stali. Od lat 80. XX wieku z MT-12 można było strzelać lufowym przeciwpancernym pociskiem kierowanym 9K117 Kastet 3UBK10/3UBK10M, za pomocą którego można było przebić 550-600 mm RHA, zatem wartość wystarczającą do zniszczenia większości ówczesnych zachodnich czołgów od przodu. Donośność MT-12 określa się na 8200 metrów. Obecnie znajdują się na stanie armii takich krajów jak Ukraina, Rosja, Bułgaria, Kazachstan, Uzbekistan czy Mołdawia.

MT-LB to radziecki pływający transporter opancerzony opracowany w latach 60. XX wieku. Z początku był wykorzystywany jako ciągnik artyleryjski dla armaty przeciwpancernej T-12 kal. 100 mm, służył także do przewożenia jej obsługi oraz amunicji. Z czasem został on wykorzystany w roli transportera opancerzonego, który powstał w przeszło 50 tys. egzemplarzy, m.in. na licencji w Bułgarii i Polsce. PRL dostarczyła od kilku do kilkunastu tysięcy egzemplarzy do ZSRR. Jednostkę napędową MT-LB stanowi ośmiocylindrowy silnik wysokoprężny JaMZ 238 o mocy 240 KM, zaś w pojazdach produkcji HSW to sześciocylindrowy SW 680 (także o mocy 240 KM). Pozwala to na osiąganie przez MT-LB prędkości maksymalnej 61 km/h po drodze utwardzonej, 30 km/h w terenie oraz 4-5 km/h podczas pokonywania przeszkód wodnych pływaniem. Załogę transportera stanowią dwie osoby, zaś desant może wynosić do 11 żołnierzy. Uzbrojenie pojazdu w roli transportera piechoty stanowił uniwersalny karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm umiejscowiony w małej wieży po prawej stronie wozu.