USA pracują nad bronią elektromagnetyczną. Odpowiedź na taktyczne ładunki jądrowe

Nowe technologie w walce o dominację na polu walki

Prowadzone w USA od wielu lat badania i testy zastosowania nowych technologii w opracowaniu przyszłych systemów uzbrojenia mają na celu uzyskanie przez amerykańskie Siły Zbrojne przewagi nad potencjalnym przeciwnikiem. Obszary i kierunki ich rozwoju oprócz samych możliwości stworzenia nowej skutecznej broni, wyznaczają też aktualne i prognozowane zagrożenia oraz powiązane z tym uwarunkowania militarne i społeczno-gospodarcze.

Tak jest także w wypadku prognoz ewentualnego starcia z Rosją czy Chinami. Zdając sobie sprawę z możliwości tych krajów w różnych obszarach działań militarnych, USA musi wypracować skuteczną metodę uzyskania nad nimi przewagi za pomocą odpowiedniej taktyki użycia obecnie eksploatowanych systemów, ale i nowych, zaawansowanych broni. Wobec powyższego ciągle trwają intensywne badania nad nowymi rodzajami systemów bojowych. Jednym z nich jest rozwijany w ramach program Kinetic Energy Projectile, nowy rodzaj amunicji o dużej energii z penetratorem wolframowym, poruszającej się z prędkością równą trzykrotnej prędkości rozchodzenia się dźwięku (z wymaganiem od odpowiadającej Mach 3 do Mach 6). Jest to kontynuacja wcześniej rozpoczętego programu, którego testy prowadzone były już w 2013 roku.

Założenie koncepcyjne projektu Kinetic Energy Projectile

Założeniem tego nowego projektu jest przygotowanie skutecznej odpowiedzi na możliwą do zastosowania na polu walki taktyczną, manewrującą i precyzyjną broń rosyjską w tym najnowszą taktyczną broń jądrową. O pracach nad nową, wysokoenergetyczną bronią poinformowali przedstawiciele US Army na konferencji Direct Energy Summit, natomiast przedstawiciele Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) przedstawili założenia działania broni wysokoenergetycznej z jej zaletami w stosunku do konwencjonalnej amunicji opartej na chemicznych systemach energetycznych.

W przeciwieństwie do laserów, w których energia jest używana do bezpośredniego oddziaływania na cel, w systemach elektromagnetycznych służy do wystrzelenia specjalnej amunicji tak jak w systemach z chemicznym ładunkiem miotającym, ale o dużo większej prędkości. Mamy dzięki temu wysoki wzrost energii kinetycznej (proporcjonalnie do kwadratu uzyskiwanej prędkości). Daje to skokowy wzrost penetracji różnych materiałów oraz mocy niszczącej/obalającej. Duże zasięgi i precyzja uderzenia pozwalają na wykorzystanie takich systemów jako broń niszcząca wyrzutnie/środki artyleryjskie rakiet czy amunicji z taktycznymi ładunkami jądrowymi.

Nowoczesne, rakietowe systemy obrony powietrznej i przeciwrakietowej są w stanie zwalczać pociski balistyczne średniego zasięgu, ale wobec artyleryjskiej amunicji z taktycznym ładunkiem jądrowym czy tożsamych rakiet taktycznych ich skuteczność może być ograniczona. Obecnie stosowane czy dopiero rozwijane (jak laserowe) systemy typu C-RAMM (Counter Rocket, Artillery, Mortar , Missile) pomimo możliwości strącenia pocisku artyleryjskiego doprowadza i tak do eksplozji jego ładunku. Dlatego potrzebna jest precyzyjna, dalekiego zasięgu i o dużej prędkości lotu pocisku broń, która w połączeniu z zaawansowanymi systemami wykrywania mogłaby niszczyć nosiciela ładunku jądrowego jeszcze przed oddaniem strzału lub w bardzo wczesnej fazie lotu.

To właśnie laboratorium LLNL projektuje się i bada nową broń. Jak na razie cały program jest we wczesnej fazie koncepcyjnej, której zadaniem jest wypracowanie założeń i znalezienie sposobów ich spełnienia. Nie ma jeszcze sprecyzowanego kierunku dalszych prac, a jedynie pewne technologiczne obszary zainteresowań. Dlatego do końca nie jest wiadomo co zamierzają finalnie osiągnąć Amerykanie i w jakim kierunku pójdą – czy będzie to typowe działo elektromagnetyczne wyrzucające jednorodne pociski wykonane z różnych materiałów czy połączenie wyrzutni elektromagnetycznej z konwencjonalną amunicją z zaawansowanymi systemami pozycjonowania. Konkurencyjne do koncepcji LLNL rozwiązanie opracowuje również koncern Lockheed Martin w ramach programu Army Tactical Missile System.

W październiku 2013 roku USAF prowadziło testy odporności pocisku na działające na niego przeciążenia podczas poruszania się z prędkością odpowiadającą Mach 3, działanie wysokiej temperatury podczas lotu czy wysokich napięć w momencie oddawania strzału. Testy prowadzone w bazie sił powietrznych Holloman w Nowym Meksyku wykazały przy tym poprawną prace konwencjonalnej głowicy tak szybko poruszającego się pocisku.

Przypomnijmy też, że Office of Naval Research (ONR) od dłuższego czasu zajmuje się analizą i nadzorowaniem badań nad działami elektromagnetycznymi (EMRG) dla amerykańskiej marynarki wojennej.

Sposób na zniwelowanie rosyjskiej przewagi w taktycznej broni jądrowej?

To wszystko ma na celu znalezienie skutecznych rozwiązań przeciw najnowszej, taktycznej broni jądrowej używanej przez Rosjan. Chodzi tu nie tylko o jej możliwości, ale też bardzo duże ilości samej amunicji (mowa jest o arsenale od 2000 do 5000 głowic) oraz szeroką gamę środków jej przenoszenia i odpalania (włącznie z systemami artyleryjskimi czy ciężkimi moździerzami).

Czytaj też: Rosyjska taktyczna broń jądrowa – straszak czy realne zagrożenie dla Europy?

Ćwiczenia w użyciu taktycznych ładunków jądrowych, pokazy i szkolenia mają na celu zastraszenie innych krajów, wprowadzenie napięcia i wymuszanie na nich odpowiednich dla Rosjan rozwiązań politycznych czy gospodarczych. Taki scenariusz miał m.in. miejsce w 2014 roku przed opanowaniem Krymu i rozpoczęciem wojny we wschodniej Ukrainie. Eksperci z USA podkreślają, że rosyjscy wojskowi są w stanie podjąć decyzję o użyciu broni jądrowej na szczeblu taktyczym wszędzie tam gdzie będzie to konieczne by chronić interesy Rosji.

Czytaj też: Prof. Chorowski: Broń elektromagnetyczna priorytetem NCBR [WYWIAD]