Kandydat na śmigłowiec FARA prawie gotowy [FOTO]

W finale programu FARA są obecnie dwie maszyny: proponowany przez Bella Invictus, powstały w układzie klasycznym i swoją konstrukcją przywodzący na myśl niezrealizowany niegdyś program RAH-66 Commanche oraz powstały w układzie współosiowym ze śmigłem pchającym (tzw. układ X2) Raider X Sikorsky'ego. Maszyny te mają zostać poddane testom najpóźniej jesienią 2023 roku, a obie konstrukcje powstały w dwóch prototypach, z których po jednym poddawane są testom zmęczeniowym i po jednym są szykowane do prób naziemnych i w locie.

Bell 360 Invictus ma łączyć niski koszt eksploatacji z najnowszymi rozwiązaniami. Dla przyspieszenia rozwoju i obniżenia kosztów programu, Bell zdecydował się wykorzystać w konstrukcji nowej maszyny układ napędowy komercyjnego śmigłowca Bell 525 Relentless, który został już przetestowany i sprawdzony przy prędkości maksymalnej 200 węzłów (370 km/h). Jednak zamiast dwóch silników, jak w cywilnym Bellu 525, Bell 360 Invictus będzie napędzany jedną turbiną ze zintegrowanym dodatkowym źródłem mocy, co zmniejszy masę maszyny, ale umożliwi też osiąganie dużych prędkości lotu. Sprawdzony napęd ma przenosić moc na nowy wirnik o mniejszej średnicy i łopatach dostosowanych do wysokich prędkości. Wraz ze stosunkowo dużymi skrzydłami i aktywnymi aerodynamicznymi sterami poziomymi i pionowymi oraz układem fly-by-wire ma to umożliwiać zwinne manewrowanie przy dużych prędkościach oraz osiąganie wysokiego pułapu bez efektu ziemi.

Jednak największy nacisk położono na możliwości działania w każdych warunkach, wysoką autonomię i nowoczesny interfejs człowiek-maszyna. Całość będzie połączona poprzez modułowy, otwarty system wymiany danych MOSA (ang. Modular Open Systems Approach), umożliwiający zastosowanie filozofii plug-and-fight, zarówno dla systemów awioniki, sensorów, jak i nowych rodzajów uzbrojenia. Umożliwi to stosowanie najnowszych rozwiązań i ich stałe modyfikowanie.

„Pole widzenia" śmigłowca Bell 360 poszerzą też znacznie wystrzeliwane z pokładu bezzałogowce rozpoznawcze i rozpoznawczo-uderzeniowe, które będą kontrolowane przez załogę lub autonomicznie wykonają zadania zgodnie z planem misji. Jednocześnie ich użycie znacznie zwiększy przeżywalność śmigłowca i umożliwi skuteczne rażenie celów spoza pola widzenia systemów obrony powietrznej przeciwnika.

Bazując na doświadczeniach z produkcji i eksploatacji maszyn UH-1Y i AH-1Z przez U.S. Marines, firma Bell zapewnia, że Invictus nie będzie maszyną wymagającą pod względem liczby personelu i sprzętu niezbędnego do obsługi. W zasadzie ma być możliwe jego użycie przez ograniczony czas bez żadnej infrastruktury. Dzięki temu Bell 360 Invictus będzie mógł towarzyszyć oddziałom U.S. Army na pierwszej linii niemal nieprzerwanie, ściśle współpracując z jednostkami lądowymi.

Jeśli chodzi o uzbrojenie, Bell 360 to obejmuje ono działko 20 mm osłonięto aerodynamiczną owiewką i pociski kierowane, podczas lotu, podobnie jak podwozie, ukryte wewnątrz bryły maszyny. Ma to ułatwić osiąganie wysokich prędkości i utrudnić wykrycie śmigłowca.