Dotąd nierozstrzygnięty pojedynek pomiędzy maszynami bezzałogowymi Global Hawk i samolotami U-2 może zyskać nowy wymiar. Lockheed Martin proponuje bowiem usunięcie największej słabości U-2 tj. pilota, który ze względu na specyficzne warunki, takie jak długotrwały lot w kombinezonie ciśnieniowym w ciasnej kabinie samolotu, ograniczał zarówno czas skutecznej operacji maszyny jak też bezpieczeństwo w końcowej fazie misji, gdy fizyczne i psychiczne wyczerpanie wpływa na szybkość i skuteczność reakcji człowieka.

Co ciekawe, projekt ten nie wymaga przebudowy całego płatowca, ale wymiany środkowego modułu, znajdującego się pomiędzy skrzydłami. Nieco zwiększy to rozpiętość skrzydeł maszyny, jednak pozwoli pomieścić nie tylko cyfrowy system zdalnego sterowania i wspomagania, ale również dodatkowe sensory optyczne, umożliwiające precyzyjną obserwację w dzień i w nocy. Przy tym nie ulegną zmianie pozostałe elementy płatowca, w tym kabina, co umożliwi nadal wykorzystywanie U-2 jako klasycznego samolotu z pilotem.

Lockheed Martin szacuje koszt stworzenia pierwszego systemu, złożonego z 3 maszyn i dwóch ruchomych stanowisk dowodzenia na 700 mln dolarów. Modyfikacja kolejnych maszyn będzie się wiązać ze znacznie mniejszym kosztem. Przy tym godzina lotu U-2 będzie kosztować około 32 tys. dolarów przy możliwościach operacyjnych znacznie większych niż Global Hawk, którego godzina lotu kosztowała w 2013 roku około 24 tys. dolarów.

Mimo wyższej ceny dalszy rozwój i możliwość lotu nieograniczona czasem pracy pilota może przeważyć szalę na korzyść U-2, który posiada o 10 tys. stóp wyższy pułap oraz większy ładunek użyteczny niż Global Hawk. Przy tym wyposażony jest w systemy samoobrony których konkurent nie posiada. Pentagon od kilku lat nie może się zdecydować na rezygnację z U-2. Drony Global Hawk stale starają się dorównać legendarnej maszynie szpiegowskiej, lecz bez skutku. Jedynie w tym roku Departament Obrony przeznaczył na poprawę możliwości maszyn Global Hawk około 1,8 mld dolarów.