Rosomak zmontuje 1200 wozów 4x4. Co wiemy?

Podpisy pod dokumentem złożyli: szef Agencji Uzbrojenia gen. bryg. Artur Kuptel oraz prezes zarządu Rosomak S.A. Cezary Dominiak. W toku obowiązywania umowy ramowej będą zawierane kontrakty wykonawcze na dostawę rodziny pojazdów bazujących na platformie KIA Light Tactical Vehicle (KLTV). Wśród nich znajdą się: Lekkie Pojazdy Rozpoznawcze (LPR) Legwan, samochody ciężarowo-osobowe wysokiej mobilności, warsztaty techniczne, a także innych odmiany specjalistyczne, jak również pakiety: logistyczny i szkoleniowy.

Pakiety logistyczne będą dostosowane do konfiguracji wozów, w szczególności urządzeń i wyposażenia specjalistycznego oraz narzędzi umożliwiających wykonanie obsługi oraz napraw w zakresie i na zasadach wskazanych w przyszłych umowach wykonawczych. Pakiety szkoleniowe obejmą szkolenie personelu Sił Zbrojnych RP oraz dostarczenie wyposażenia baz szkoleniowych i materiałów szkoleniowych, umożliwiających prawidłowe, nieprzerwane i bezpieczne korzystanie z pojazdów.

Legwan z Siemianowic

Przypomnijmy, że pojazdy KLTV/Legwan są dostarczane do Wojska Polskiego od 2024 roku na mocy umowy, którą 14 sierpnia 2023 r. Agencja Uzbrojenia zawarła z konsorcjum w składzie: Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. i Rosomak S.A. Dotyczy ona dostawy „blisko 400” (nieoficjalnie 385) Lekkich Pojazdów Rozpoznawczych (LPR) 4×4 na platformie Legwan. Ich przekazanie zaplanowano na lata 2024-2030. Wartość umowy to ok. 1,2 mld złotych brutto.

Z zakupem KLTV związany jest również transfer technologii. Przekazywanie kolejnych pozycji z tego pakietu uzależniono od wielkości zamówień, które z czasem mogą sięgnąć nawet kilku tysięcy wozów. Warto w tym miejscu podkreślić, że polonizacja części podzespołów, np. elementów zawieszenia, układu wydechowego, wiązki elektrycznej, wyposażenia wnętrza czy nadwozia, jest konieczna, aby zredukować cenę zakupu oraz koszty eksploatacji tych wozów.

Jest to też istotna kwestia z punktu widzenia krajowej gospodarki, a w szczególności polskiej branży motoryzacyjnej, która ma odpowiednie zaplecze projektowe i zdolności produkcyjne, aby dostarczać polskie zamienniki dla części z Korei. Tu wskazana jest współpraca PGZ i Rosomak S.A. z przedsiębiorstwami spoza zbrojeniówki, reprezentującymi sektor automotive. Jednak między bajki należy odłożyć pomysły dotyczące np. produkcji silników Hyundai stosowanych w KLTV. Byłaby to droga i nieopłacalna inwestycja.

Legwan uznawany jest głównie za następcę Honkerów, w tym w wersji Skorpion-3 używanej przez jednostki rozpoznawcze, oraz UAZ-ów 469B, a więc pojazdów o dopuszczalnej masie własnej do 3,5 tony. KLTV, który stanowi bazę dla polskiego Legwana, to pojazd o masie ponad 5 ton. Jest więc odpowiednikiem użytkowanych w Wojsku Polskim amerykańskich HMMWV. Legwan może realizować znacznie szerszy wachlarz zadań niż Honkery i UAZ-y, a także częściowo zastąpić pojazdy takie jak np. BRDM-2.

Zawarta właśnie umowa ramowa na ponad 1200 Legwanów i innych wozów bazujących na podwoziu KLTV pozwoli też na uzupełnienie floty większych wozów (patrz HHMWV). Zaspokoi też potrzeby jednostek, które nie posiadają odpowiednich środków transportu, w szczególności jeśli chodzi o lekko opancerzone pojazdy taktyczne.

Pewnym ograniczeniem koreańskiej konstrukcji może być jej ładowność, szczególnie w wersji LPR, gdzie wartość ta wynosi jedynie 1000 kg. Oczywiście istnieją warianty KLTV z krótkim rozstawem osi, które charakteryzują się ładownością do 2 ton, lecz są to wersje typowo transportowe (cargo truck). Istnieją także odmiany o zwiększonej ładowności i długim rozstawie osi, jak egzemplarz zaprezentowany podczas tegorocznego MSPO na stoisku Zakładów Mechanicznych Tarnów. Wyposażono go w tureckiej produkcji system do zwalczania bezzałogowców Sahin z granatnikiem automatycznym Mk 19 Mod. 3 kalibru 40 mm. W przypadku podwozia z kabiną maksymalna ładowność wynosi 3 tony.

Należy zaznaczyć, że przytoczone wartości dotyczą pojazdów bez jakiegokolwiek wyposażenia specjalistycznego, choćby w postaci stelaży i okablowania dla systemów łączności, montaży do uzbrojenia, dodatkowych osłon balistycznych (np. obrotnicy) itp. Zainstalowanie tego sprzętu może znacznie ograniczyć możliwości transportowe wozu.

Na razie gotowe pojazdy trafiają do Polski z zakładów KIA w Republice Korei, zaś w Siemianowicach Śląskich są modyfikowane do standardu LPR. To ma zmienić się wraz ze wzrostem skali zamówień ze strony MON. W tym celu 25 sierpnia br. podczas wizyty delegacji spółki Rosomak S.A. w Korei Południowej podpisano aneksy do umowy z KIA Corporation.

Zmiany dotyczą wydłużenia uprawnień do produkcji oraz realizacji dostaw pojazdów Legwan do Wojska Polskiego. Dają też stronie polskiej możliwość tworzenia kolejnych wersji specjalistycznych. Co ważne, z punktu widzenia nie tylko SZ RP, ale państwa oraz gospodarki narodowej, rozszerzają one możliwości dalszej polonizacji Legwana. Ma to również wpłynąć na dalsze dostosowywanie wozu do wymagań Wojska Polskiego oraz wzmocnienie lokalnego łańcucha logistycznego i produkcyjnego.

Dostawy LPR do Wojska Polskiego

Obecne tempo dostaw LPR do Wojska Polskiego odbiega od tego, do którego przyzwyczaili nas koreańscy producenci czołgów podstawowych K2GF Black Panther, armatohaubic samobieżnych K9A1 Thunder czy lekkich samolotów bojowych FA-50GF. Odbiory nowych LPR rozpoczęły się w kwietniu 2024 r., zaś w grudniu tego samego roku pierwszą jednostką wyposażoną w te wozy została 20. Bartoszycka Brygada Zmechanizowana.

Najnowsza partia Legwanów, licząca cztery sztuki, trafiła do 15. Giżyckiej Brygady Zmechanizowanej. Przypomnijmy, że 5 września 2024 r. podczas MSPO w Kielcach jeden egzemplarz LPR Legwan zakupiła Straż Graniczna za kwotę ok. 2,3 mln złotych brutto. Wówczas mówiło się, że Legwany trafią w większej liczbie do SG, ale na razie pogranicznicy posiadają tylko jeden taki pojazd. Wóz ten był również oferowany Policji, lecz jak dotąd brakuje konkretnych informacji o dalszym zainteresowaniu tą konstrukcją ze strony stróży prawa.

LPR Legwan 4x4

Lekki Pojazd Rozpoznawczy Legwan 4x4, czyli KIA Light Tactical Vehicle, to pojazd o masie całkowitej 5,7 tony. Długość wynosi 4900 mm, szerokość 2195 mm, wysokość 1986 mm, a rozstaw osi 3300 mm.

Źródłem napędu jest 3-litrowy, sześciocylindrowy, czterosuwowy, chłodzony cieczą silnik wysokoprężny w układzie widlastym typu Hyundai S2 D6EB. Moc maksymalna wynosi 168 kW (225 KM), a maksymalny moment obrotowy 500 Nm. Owa jednostka napędowa jest stosowana w wielu cywilnych produktach marek Hyundai i KIA.

Zresztą rozwiązań z cywilnych konstrukcji tych dwóch marek znajdziemy w Legwanie zdecydowanie więcej. W szczególności dotyczy to kabiny, która wyglądem bardziej przypomina koreańskie samochody dostawcze z lat 90. i początku 2000. niż konstrukcje typowo wojskowe, jak wspomniany HMMWV czy JLTV. Wątpliwości może budzić trwałość przeszczepionych z pojazdów cywilnych elementów wyposażenia zastosowanych w Legwanie.

Jednostka napędowa współpracuje z 8-biegową, automatyczną skrzynią biegów Powertech A8TR1, również produktem koncernu Hyundai. W zależności od wersji pojazdu współczynnik mocy do masy zawiera się w przedziale 23,96–29,43 kW/t. Rozdział momentu obrotowego na obie osie odbywa się poprzez skrzynię rozdzielczą o dwóch przełożeniach. Podobnie jak w HMMWV w piastach zastosowano zwolnice, które zwiększają prześwit, w tym przypadku do 405 mm. Legwan może pokonywać brody o głębokości do 760 mm oraz zbocza o nachyleniu do 60%. Z kolei promień zawracania wynosi 7,6 m.

Legwan posiada niezależne zawieszenie obu osi z podwójnymi wahaczami poprzecznymi. Otrzymał opony z wkładkami typu run flat, które umożliwiają jazdę ze zredukowaną prędkością mimo przebicia, np. przez odłamek lub pocisk z broni strzeleckiej.

Uzbrojenie główne LPR Legwan w postaci karabinu maszynowego kal. 7,62 mm lub 12,7 mm może być zamontowane na obrotnicy wyposażonej w osłony balistyczne. Oczywiście w Siłach Zbrojnych Republiki Korei na bazowym KLTV montowane są również inne systemy uzbrojenia, w tym wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych.