Legwan jako baza dla systemów antydronowych

Na zeszłorocznym Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego mogliśmy zobaczyć po raz pierwszy docelową konfigurację lekkiego pojazdu rozpoznawczego Legwan, którego dotychczas do wojska dostarczono przynajmniej 25 egzemplarzy. Jednym z elementów wyposażenia był zamontowany w opancerzonym stanowisku strzeleckim wielkokalibrowy karabin maszynowy WKM-B kal. 12,7 mm.

Podczas wspomnianych targów pokazano także nową odmianę Legwana o wydłużonym o 70 cm podwoziu, mogącym pełnić funkcje nośnika zabudów specjalistycznych. Taka konfiguracja pojazdu mogłaby pozwolić na rozpoczęcie procesu wymiany wariantów specjalistycznych powstałych na bazie samochodów Honker (i nie tylko). Miał to być jeden z przykładów rozwoju platformy Legwan przez spółkę Rosomak S.A. która miała stopniowo pozyskiwać zdolności do produkcji jego elementów.

Na tegorocznej edycji ujrzeliśmy ponownie nowe odmiany Legwana. Pierwszą z nich był pojazd ulokowany na zewnętrznym stoisku spółki Rosomak S.A. który wyróżniał się montażem systemu antydronowego Hawk firmy Hertz System. Rozwiązanie to pozwala na wykrywanie, śledzenie w czasie rzeczywistym, klasyfikację oraz sprowadzenie na ziemię lub eliminację systemów bezzałogowych. Według producenta Hawk ma być w stanie określić także przybliżoną pozycję jego operatora.

System Hawk, dzięki zastosowanemu w nim oprogramowaniu, wspiera detekcję zagrożeń poprzez urządzenia takie jak m.in. radary, radionamierniki, sensory optyczne oraz akustyczne, co zapewnia maksymalną skuteczność. Jego konfiguracja jest zależna od potrzeb klienta. W ramach środków zwalczania możliwe jest stosowanie nie tylko metod niekinetycznych (zagłuszanie, hakowanie czy spoofing), ale także drona z wyrzutnią siatki.

Pytaniem pozostaje kwestia zastosowania takiego rozwiązania bez połączenia z kinetycznym środkiem zwalczania bezzałogowców, np. zdalnie sterowanym modułem uzbrojenia wyposażonym w np. karabin maszynowy lub granatnik automatyczny. Otwarte stanowisko strzeleckie, jak pokazuje Ukraina, nie jest już odpowiednim rozwiązaniem. Oczywiście, prezentowana konfiguracja Legwana to tylko propozycja, która może znacząco zmienić swoją docelową konfigurację.

Drugi prezentowany na targach Legwan znajdował się na wewnętrznej ekspozycji Polskiej Grupy Zbrojeniowej, dokładniej w ramach stoiska Zakładów Mechanicznych z Tarnowa. Był to wydłużony wariant, który stanowił bazę dla tureckiej produkcji systemu/modułu antydronowego Sahin dostarczonego przez koncern Aselsan. Uzbrojeniem jest tutaj granatnik automatyczny Mk19 Mark 3 kal. 40 mm, który zasilany jest amunicją programowalną ATOM (również opracowaną przez wspomnianego lidera tureckiego rynku zbrojeniowego). Jednostka ognia wynosi 64 granaty.

Po wystrzeleniu środka bojowego programowalny zapalnik zaczyna odliczać czas do detonacji, rażąc cel na zadanej wysokości. Używając wstępnie pofragmentowanego granatu, prawdopodobieństwo trafienia celu jest bardzo wysokie. W razie potrzeby system można zintegrować z dowolnym granatnikiem automatycznym, dokonując zaledwie kilku modyfikacji. Jednostka kierowania ogniem umożliwia użytkownikowi zobaczenie i zatwierdzenie celu, pomiar odległości do celu i obliczenie czasu potrzebnego na aktywowanie amunicji.

System ma możliwość wykrywania i śledzenia celów w każdych warunkach pogodowych, zarówno w dzień, jak i w nocy. Konstrukcja ta powstała jako odpowiedź na zagrożenie ze strony dronów klasy mini oraz mikro, które może zwalczać na dystansie do 700 metrów. W przypadku zajścia takiej potrzeby możliwe jest rażenie za jego pomocą celów naziemnych. System ten może być stosowany zarówno w ramach stacjonarnej, jak i mobilnej obrony powietrznej bardzo krótkiego zasięgu. Sterowanie nim odbywa się z wnętrza pojazdu.

Taka konfiguracja Legwana proponowana jest przez ZM Tarnów w ramach kompleksowej obrony powietrznej, na którą składają się systemy wykorzystujące odpowiednio wielolufowy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm, granatnik automatyczny Mk. 19 Mark 3, armaty przeciwlotnicze ZU-23-2 z pociskami Grom/Piorun (element wdrożonej już Pilicy) oraz armaty kal. 30 mm.

W rozmowie z przedstawicielem ZM Tarnów dowiedzieliśmy się, że w przypadku otrzymania zamówienia przynajmniej część produkcji Sahinów zostałaby przeniesiona do Polski. Kluczowe jednak w tym wszystkim byłoby pozyskanie licencji na amunicję. Czy pokazany zestaw zainteresuje wojsko? Zobaczymy. Sam system Sahin został przyjęty w 2022 roku na stan Sił Zbrojnych Turcji.

Legwan to lekki opancerzony pojazd taktyczny bazujący na południowokoreańskim KLTV. Pierwsze wozy zostały zamówione przez MON w 2023 r. Legwan zapewnia załodze ochronę balistyczną na poziomie 1 zgodnie z normą STANAG 4569 (z możliwością montażu cięższego opancerzenia). Na dachu znajduje się właz z obrotnicą, na której można instalować różnego typu uzbrojenie, w tym uniwersalne karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, wielkokalibrowe karabiny maszynowe kal. 12,7 mm oraz granatniki automatyczne kalibru 40 mm.

Legwan jest napędzany 3-litrowym, sześciocylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy około 225 KM, który sprzężono z 8-biegową automatyczną skrzynią biegów. Wóz posiada niezależne zawieszenie na obu osiach oraz napęd na wszystkie koła, zaś opony wyposażono w system Run Flat, który umożliwia jazdę mimo przebicia, np. przez odłamek lub pocisk z broni strzeleckiej. Prędkość maksymalna pojazdu wynosi 130 km/h, a zasięg to 640 km.