Polskie systemy przeciwlotnicze ze wsparciem przemysłu

Prace mają zostać wykonane w latach 2024-2026 i ich koszt wyniesie łącznie 42 mln złotych z VAT. Będą one obejmować wszystkie elementy systemu jak m.in. wyrzutnie (osadzone na podwoziu czołgów T-55), stacje naprowadzania rakiet oraz sprzęt transportowo-załadowczy. Wyboru wykonawcy powyższych prac dokonano poprzez zastosowanie procedury negocjacyjnej, szczegóły umowy nie zostały podane. Cechą wyróżniająca polską modernizację systemu Newa-SC, jest umieszczenie 4-belkowej wyrzutni na podwoziu wycofanego czołgu T-55. W ramach ulepszenia dodano m.in. rejestratory cyfrowe, klimatyzację. Oprócz tego wymienione zostały w niej komponenty analogowe na cyfrowe, co doprowadziło do podniesienia odporności zestawu na zakłócenia. To wszystko znacząco zwiększyło walory bojowe poradzieckiego systemu OPL.

Warto nadmienić, że Polska do czasu rosyjskiej pełnoskalowej inwazji na Ukrainę miała posiadać w linii 17 zestawów (51 wyrzutnie). Według niepotwierdzonych informacji Ukraina miała dotychczas otrzymać kilka zestawów. Docelowo wyrzutnie te (wraz z wycofanymi wersjami stacjonarnymi) zostaną zastąpione przez systemy Wisła oraz Narew, które znacząco zwiększą zdolności naszych przeciwlotników w zakresie zwalczania środków napadu powietrznego. Proces ten jednak zajmie kilka lat i w pierwszej kolejności będzie dotyczyć zastąpienia New już przekazanych Ukrainie, zatem konieczne jest zadbanie o te, które jeszcze pozostały w naszej armii. Zapewne przed nimi jeszcze kilka lat służby.

S-125 Newa to sowiecki system obrony powietrznej krótkiego zasięgu wdrożony do służby w 1961 roku, jako uzupełnienie zestawów S-25 i S-75. Może on zwalczać wiele rodzajów środków napadu powietrznego, w tym śmigłowce, samoloty czy pociski rakietowe. Do eliminacji wyznaczonych celów (w zależności od wersji systemu) stosowane w nim były m.in. rakiety 5W24 oraz 5W27U, oraz D. W zależności od prezentowanego wariantu pozwala on na niszczenie środków napadu powietrznego na dystansie do 25 km i pułapie 18 000 metrów. Wyrzutnia może zostać umiejscowiona na stacjonarnej platformie, samochodzie ciężarowym np. Ził-131 lub podwoziu czołgu T-55 (Newa-SC). Obecnie system S-125 (w różnych odmianach) stosowany jest przez m.in. takie kraje jak Ukraina, Polska, Wietnam, Kazachstan, Syria, Azerbejdżan czy Armenia.

Wariant Newa-SC (skrót pochodzi od słów: samobieżny i cyfrowy) jest polską modyfikacją tego systemu, nad którą prace rozpoczęto w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych i została ona zrealizowana przez Wojskowe Zakłady Elektroniczne w Zielonce we współpracy z Wojskową Akademią Techniczną. W ramach ulepszeń dodano rejestratory cyfrowe, klimatyzację, unowocześnienia w systemie hydraulicznego rozwijania i zwijania stacji radiolokacyjnej naprowadzania rakiet SNR. Oprócz tego wymienione zostały w niej komponenty analogowe na cyfrowe, co doprowadziło do podniesienia odporności zestawu na zakłócenia.